The Vremde Mirror

Heel veel is er de afgelopen week niet gebeurd als je her en der een genocide, Poetin, Trump en Ivan De Vadder die verliefd naar opiniepeilingen kijkt wegdenkt. Toch is het belangrijk dat je weet wat er wel is gebeurd. Tot slot is er plaats voor de kindervraag van de week.

Valsspelers in Ninove?

Er was eens een dorpje dat zich een stad noemde met de naam Ninove. In Ninove is Guy burgemeester, dat is de door de inwoners van Ninove gekozen baas. Guy is burgemeester van Ninove omdat hij bij de verkiezingen veel stemmen haalde. Heel veel stemmen. Nu denken mensen dat hij heeft valsgespeeld om zoveel mogelijk stemmen te krijgen. Veel inwoners in Ninove zeggen dat mensen jaloers zijn op Guy en hem hierom een peer willen stoven. Anderen zoals het gerecht, dat is een onafhankelijke macht die erover waakt dat iedereen (ook mensen met macht) correct de wet naleven, twijfelen hier nu aan en voeren een onafhankelijk onderzoek dat moet bewijzen of Guy en zijn partij al dan niet vals hebben gespeeld bij de verkiezingen.

Je vraagt je natuurlijk nu af hoe je vals kunt spelen bij de verkiezingen. En opgelet, ik ga dit nu vertellen, maar dan moet je beloven dat je later wanneer je groot bent dit niet gaat na-apen. Oké, het zit dus zo. Mensen die niet kunnen gaan stemmen omdat ze bijvoorbeeld ziek zijn of moeten werken, kunnen iemand anders in hun plaats laten stemmen. Zij geven iemand dan een volmacht. De hele lijst met redenen om via een volmacht te kunnen stemmen, vind je op je favoriete website www.vlaanderen.be.

Nu blijken er in Ninove volgens de aantal gegeven volmachten wel heel veel mensen ziek of werkzaam op verkiezingsdag en zijn er sterke aanwijzingen dat er is gefoefeld met ziektebriefjes. Als dat wordt bewezen, is dat valsheid in geschrifte. Je kunt het een beetje vergelijken met het namaken van de niet na te maken handtekening van je ouders ter gelegenheid van een niet te best schoolrapport. De baas van de partij van burgemeester Guy heet Tom. Je kunt je ongetwijfeld voorstellen hoe hij in alle staten is! Wat moeten de mensen denken over zijn partij! Hij behoudt het vertrouwen in Guy en zijn vrienden zolang er geen rechterlijke uitspraak is, maar hij wenst het gerecht veel succes met het onderzoek zodat hij snel te weten komt of er ondanks de vele ziektebriefjes niets aan de hand is of dat hij een stel valsspelers uit zijn partij moet schoppen, want met deze mensen wil je natuurlijk niet worden gezien.

Grapje! Nu hadden we je goed liggen. Tom vindt het een grove schande dat er een onderzoek is en hij verdenkt de rechterlijke macht ervan onder één hoedje te spelen met zijn politieke tegenstanders. Inderdaad, lieve kindertjes, jullie zien dat goed: de rechtsstaat aanvallen en verdacht maken wanneer je iets niet zint, is gevaarlijk en kennen we uit landen waar de rechtsstaat een woord is dat alleen nog in verboden oude woordenboeken staat. Reflectievraagje: hoe denk je dat Tom zou reageren, mocht Guy van een andere partij zijn?

Andere mensen die niet noodzakelijk voor de partij van Tom of Guy zijn, of dat toch niet hardop zeggen, waarschuwen dat dit onderzoek in de kaart speelt van extreemrechts, dat is de politieke strekking van Tom en Guy. Eigenlijk verdedigen ze de stelling dat elk onderzoek en elke kritiek extreemrechts goed uitkomt, waardoor je geen kritiek meer kan hebben op extreemrechts. Dat betekent dat extreemrechts alles kan doen wat het maar wil. Als opdrachtje mag je eens diep nadenken of dit gevaarlijk of gezond is voor een democratie.

Kindervraag van de week.

Toen ik op mijn fatbikeje naar school scheurde, bekroop me ineens een ellendig gevoel. Ik begon na te denken over al die dode en hongerlijdende kinderen in Gaza en ik kan nu wel naar de domme peuterprogramma’s kijken die mijn ouders me voorschotelen (je moet al een kind zijn in Gaza om hiernaar kijken niet te ervaren als een onmenselijk lijden), maar ik wil niet blind blijven voor de echte problemen in de wereld. Wat Israël doet in Gaza is weerzinwekkend en valt op geen enkele wijze goed te praten. Dat ziet bij manier van spreken een peuter van twee en een half. Toch blijft de regering halfslachtig om de brij dansen en geeft ze zichzelf schouderklopjes omdat ze op fluistertoon foei zegt tegen Israël, waarna weinig later regeringsleden hoera juichen omdat Israël de gemanipuleerde televoting op het Eurovisiesongfestival heeft gewonnen. Hoe kan dit? Groetjes, Francine (3)

Dankjewel Francine voor deze niet zo eenvoudige vraag. Mag ik vragen om wat meer mededogen te hebben voor onze politici? Ze moeten een standpunt formuleren over een afslachting van onschuldige burgers en kinderen, een hongersnood en extreem ondervoede baby’s, wat niemand zag aankomen. Besef je hoe ontzettend moeilijk dat is? Je bent nog niet volwassen, dus je begrijpt nog ironie. Waarom zijn ze niet bozer? Als er een dag wordt gestaakt, is het kot te klein. Als het gaat over een uitmoorden van burgers dat al meer dan anderhalf jaar gaande is, vinden ze het belangrijk om de juiste woorden te vinden en geen overhaaste conclusies te trekken.

Je moet begrijpen dat bij een buitenlandse genocide het voor politici enerzijds zaak is om er electoraal munt uit te slaan en anderzijds om niet te ver weg te drijven van het redelijke midden, in Vlaanderen eenvoudigweg gelijk te stellen met de mening van Gert Verhulst. Meer dan anderhalf jaar, 50.000 doden onder wie een derde kinderen (onderschatting) en een afwisselend acute en nog acutere hongersnood verder, vindt het redelijke midden de beelden van dode en uitgehongerde kinderen in Gaza stilaan zorgwekkend. En dus schuift de politiek mee met het redelijke midden op. In die mate zelfs dat onze eerste minister, dat is de baas van het land, zo vermetel was om te stellen dat de humanitaire crisis niet meer om aan te zien is. Hopelijk holt hij zichzelf in al zijn verbaal spierballengerol niet voorbij.

Gelukkig zijn er andere regeringsleden van de partij van de eerste minister om hem dan bij de les te houden. Die een genocide als een opportuniteit zien om linkse tegenstanders eens flink op hun plaats te zetten, zelfs als ze hiermee een genocide aan het bagatelliseren zijn. Die dode na dode blijven kiezen voor de dader, ook omdat ze anders het onrecht moeten erkennen dat de Gazanen wordt aangedaan, in wezen een zoveelste variant van slecht gecamoufleerde moslimhaat. Die mensen die genocides niet netjes vinden deugpronkers noemen. Die liever afgeven op mensen die luidop genocides bekritiseren dan op genocideplegers. En die hiermee wegkomen. Lieve Francine, je vraagt je af wat voor iemand je dan bent. In België ben je dan tegenwoordig minister. Met deze geruststellende boodschap wens ik je een warme nachtrust toe.

Matthias Vangenechten

Begin deze maand was er consternatie over de nieuwe minimumdoelen voor het kleuteronderwijs. Dat verwondert me niet. Aanvankelijk werd ook ik geconsulteerd om minimumdoelen te formuleren over mediageletterdheid, geopolitiek en klimaatadaptatie. Tot mijn verbazing werden mijn aanbevelingen stuk voor stuk genegeerd. Terecht of een politieke afrekening? Oordeel vooral zelf.

1. Mediageletterdheid

Kleuters weten aan het eind van de derde kleuterklas dat ze nieuws niet alleen kunnen consumeren via het schermpje van hun vape, maar ook via radio, televisie, laptop, smartphone of tablet.

Kleuters kunnen kritisch reflecteren over medische informatie op TikTok. Ze leren daarom gebruik te maken van Dokter Google.

Kleuters spelen het klaar om een fitfluencer te onderscheiden van een gediplomeerd arts. De eerste heeft op TikTok een massa volgers, de tweede moet je uitleggen wat TikTok is.

Kleuters zijn in staat om gesponsorde content verpakt als superspontane reviews te creëren voor een voedingssupplement dat vage en onbewezen gezondheidsvoordelen belooft.

Kleuters begrijpen dat het verwarrende en complexe tijden zijn. Daarom is het belangrijk dat ze leren om op empathische wijze hun ouders aanleren om desinformatie te onderscheiden van betrouwbaar nieuws, desnoods en zo goed als zeker op dagelijkse basis.

Kleuters leren geduldig omgaan met tante Vicky die kettingberichten verstuurt, haar sociale media gebruikt om te staven dat we worden gestuurd door een onzichtbare kinderen etende wereldorde die huist onder de grond van Davos en sinds afgelopen week een cryptogoeroe is.

Kleuters herkennen het object ‘boek’.

Kleuters zijn in staat om een neutraal opiniestuk te veinzen over de belastingdruk in België terwijl ze lid zijn van een denktank die voor een nachtwakersstaat is.

De slimste kleuters zijn in staat om het verschil aan te duiden tussen een rechter, een onderzoeksrechter, een advocaat en Acid. Alsook tussen de statements van de woordvoerder van de Arizona-regering en de verschillende optredens (meervoud) van Stijn Baert in talkshows.

2. Geopolitiek

Kleuters moeten aan het eind van de derde kleuterklas de telrij van 1% van de NAVO-norm tot en met 20% van de NAVO-vorm kennen.

Kleuters kennen de belangrijkste geopolitieke strategen van hun tijd: Roger Housen, Jonathan Holslag en tante Vicky.

Kleuters kunnen bemiddelen in conflicten. Ze leren dat diegene die iets afpakt het slachtoffer is en dat diegene die wordt bestolen de pestkop is, tenzij die laatste al zijn koekjes aan de bemiddelaar afgeeft.

Kleuters kunnen een blokkentoren annexeren die niet van hen is, kleuters weten al de persoonlijke bezittingen af te nemen van de kleuter van wie de blokkentoren is wanneer die hiertegen protesteert en kleuters zijn bovendien in staat om de kleuterleerkracht geheel en ondubbelzinnig aan hun kant te krijgen door te verwijzen naar de mishandelingen waar hun overgrootouders slachtoffer van waren op dezelfde school.

Kleuters leren het verschil tussen een genocide enerzijds en 50.000 onschuldige burgers uitmoorden onder wie een derde kinderen anderzijds.

3. Klimaatadaptatie

Kleuters kunnen aan het eind van de derde kleuterklas met behulp van een schupje in een zandbak de diepste grondwaterlagen aanboren.

Kleuters leren geen dorst te lijden zonder gedurende de hele dag één druppel te drinken.

Kleuters maken hun ouders bewust dat het belangrijk is voor hun toekomst om minder vlees te eten, meer de fiets te gebruiken of zoals elke gewone kleuter de fatbike, meer producten te delen en spullen te hergebruiken, de tuin niet te verharden en net wel om bomen te planten, de gazon niet te besproeien, zonnepanelen aan te leggen en geen aandelen te kopen van olieconcerns die al sinds de jaren zeventig miljarden en miljarden besteden aan het zwartmaken van de klimaatwetenschap. Ze leren omgaan met de tirade van hun ouders op links en woke die hun kind indoctrineren. Ze zijn in staat om op het moment dat hun ouders weer zelfstandig en zonder te hyperventileren tot drie kunnen tellen, aan te geven dat dit zaken zijn die in het licht van de monsterlijke dreiging van de klimaatverandering zeer behapbaar en helemaal niet onoverkomelijk zijn. Om hun ouders te sparen, leren ze verzwijgen dat deze kleine gedragswijzigingen klein bier zijn vergeleken met waar zij als volwassene in spe tegenaan kijken.

Kleuters leren omgaan met de teleurstelling dat niet alleen politici, maar ook hun ouders eigenlijk geen moer geven om hun toekomst.

Kleuters kunnen omgaan met angst, met name leren ze begrip hebben voor politici die angst hebben om een deftig klimaatbeleid te voeren.

Matthias Vangenechten

Uiteindelijk heb je twee soorten opiniemakers. Opiniemakers die aanvoelen wat de hoofdmoot van de mensen denkt en die denkbeelden verkondigen alsof ze diepe inzichten betreffen. Het succes van deze opiniemakers is niet alleen dat ze op de gunst van de massa kunnen rekenen die dezelfde opvattingen heeft, maar ook dat ze die massa zich origineel en geniaal laat voelen omdat zij dezelfde denkbeelden heeft, wat bijdraagt aan een collectief zelfbewustzijn. Deze opiniemakers zijn tegen stakingen, tegen regeltjes en tegen belastingen. Deze column gaat over de tweede soort: opiniemakers die met zo veel dedain contrair doen dat media erop springen als een negenjarige op een vape met aardbeiensmaak.

Het is waar wat de media over me zeggen: ik heb de afgelopen week alle kranten- en talkshowredacties gecontacteerd – buiten die van Bar Goens omdat zelfs sommige opiniemakers begiftigd zijn met een minimale dosis aan zelfrespect – en me aangeboden als opiniemaker die tegen de stroom ingaan als deugd verheft, ongeacht de stank waarin ik daardoor beland. In een motivatiebrief vermeldde ik enkele van mijn meest tegendraadse opinies. Het duurde maar enkele minuten vooraleer ik werd opgebeld door een krantenredactie.

De stem aan de andere kant van de lijn nam mijn motivatiebrief erbij. ‘Durf je echt te schrijven dat Open Vld een succesverhaal is?’

‘Absoluut. Dankzij Open Vld staat het liberalisme weer op de kaart.’

Ik was zo slim om in mijn motivatiebrief niet mijn beste tegendraadse opinies prijs te geven. Dus voegde ik er spontaan aan toe dat politici een hogere uittredingsvergoeding verdienen en dat hun pensioen moet worden verhoogd, net in tijden van algemene besparingen.

‘Interessant. Ga door.’

Ik zei dat ik me rechts-conservatief noem en net vanuit die hoedanigheid pleit voor een menselijk asielbeleid.

‘Fabuleus trucje! Hiermee ga je zeker een hoop mensen op de kast jagen.’

Maar niet zo veel mensen als wanneer ik verkondig dat Bar Goens de beste talkshow is die ooit is vertoond op Vlaamse televisie.

‘Houd op! Houd op! Je hebt me in alle andere situaties overtuigd. Ik ga niet rond de pot draaien. Er is één werkelijk sterke tegenkandidaat. Jij denkt dat je een tegendraadse opinie kunt fabriceren over elk mogelijk onderwerp?’

Ik zei dat ik daarvan geheel overtuigd was.

Dus ook over Gaza?

‘Wat er in Gaza gebeurt, is echt vreselijk’, zei ik vol overtuiging. ‘Wat Israël doet, valt op geen enkele manier te rechtvaardigen.’

‘Hier val je door de mand.’

‘Hoezo?’ vroeg ik.

‘We hebben iemand gevonden die de oorlog die Israël voert rechtvaardig vindt.’

‘We hebben het allebei over een bewind dat al 50.000 Palestijnen de dood heeft ingejaagd waarvan één op drie kind is en dat is dan nog een schromelijke onderschatting van de cijfers? Het bewind dat hulpverleners aanvalt, mensen laat uithongeren en ziekenhuizen bombardeert? Het bewind dat manu militari mensen uit hun huizen verdrijft om grond te koloniseren? Het bewind dat oorlogsmisdaad na oorlogsmisdaad …’

‘We hebben het inderdaad over dat bewind.’

Ik viel even stil, maar hervond mijn moed en zei dat Brussel goed wordt bestuurd. Ik erkende dat het natuurlijk altijd beter kan, maar daarvoor zullen er meer politiezones moeten komen en nog zeker twee extra bestuurslagen. Maar er was al niemand meer aan de andere kant van de lijn.

Matthias Vangenechten

Van harte! Dankzij deze regering genieten we van het naar eigen zeggen strengste asielbeleid ooit. Er was kennelijk nog marge tot verstrenging. Ter opfrissing: onder het vorige asielbeleid sliepen er kinderen op straat. Wat zit ik hier eigenlijk te sakkeren? In plaats van kritiek te uiten, zou ik minister van Asiel en Migratie Anneleen Van Bossuyt beter een handje helpen door haar ontradingscampagnes mee te verspreiden. U kunt betwijfelen of dit een verschil zal betekenen. U moet weten dat dit blog weleens een bezoeker krijgt uit populaire emigratielanden zoals de VS. Dus is het mijn burgerplicht om de ontradingsboodschappen van Van Bossuyt hier te delen. De integrale boodschap van de minister:

Beste asielzoeker,

Ik wil je leven redden. Uit welk land je ook komt, voor welke etnische zuivering je ook vlucht, kom niet naar België. Je bent hier nog slechter af dan ginderachter. Laat je niet beetnemen door misverstanden en valse verwachtingen. België is een stom land. Ik beperk me tot vijf redenen waarom.

1) Lintbebouwing.

2) Er is je misschien verteld dat België een rechtsstaat is. Maar wist je dat in België een YouTuber met een gespeeld spraakgebrek de hoogste opperrechter is? En dat is niet alles. De magistratuur wordt er al jaren gesaboteerd door de politiek. Sorry hoor als je vindt dat ik overdrijf. Bewust de magistratuur jarenlang laten draaien op te weinig geld en te weinig mensen die te veel moeten doen: hoe zou je dit anders noemen? En nu gaat de regering ook nog eens beknibbelen op de pensioenen van rechters. Zeg nu zelf, dat is toch een rechtsstaat onwaardig? Naar zo’n land zou je vrijwillig trekken?

3) In België vertolkt Jean-Marie Dedecker de stem van de redelijkheid als het gaat over Gaza. Opgelet, dat wil niet zeggen dat andere partijen zich niet bekommeren om Gaza. Uit goede bron weet ik dat op het hoofdkwartier van de grootste partij, ook de partij van de eerste minister in België, elke dag de evenwichtsoefening wordt gemaakt hoe genocidair een genocide mag zijn zonder dat je het genocide moet noemen maar gewoon een logische militaire operatie. Je zou maar eens aan de foute kant van de geschiedenis blijven kleven. Dat is voor een Vlaams-nationalist een onverdraaglijke gedachte.

4) Je verdient het niet hoe politici in België je behandelen. De tranen springen in mijn ogen als ik eraan denk. Ik moet je hiervoor waarschuwen in alle transparantie en ik zou graag iets anders zeggen, maar politici moeten je niet. Als je het hier fijn zou vinden, lijkt het dat België een goed land is en gaan er meer mensen naar België komen, dus doen politici er alles aan om België op een ravage te laten lijken. Ze organiseren liever een totale opvangchaos dan mensen te helpen zoals jij en zijn zo cynisch om de schuld in de schoenen te schuiven van asielzoekers, waardoor jij nog meer kop van Jut bent. Ironisch genoeg zijn het de politici die vinden dat jij moet integreren en liefst snel een beetje, die er alles aan doen om jouw integratie via allerhande contraproductieve treitermaatregeltjes te bemoeilijken. Zo zie je maar in wat voor onmogelijk spel je zal belanden. Wat je ook doet: winnen kun je niet. Hoogst onrechtvaardig, ik weet het. Wil je echt in zo’n trieste realiteit leven? Dat mag je jezelf echt niet aandoen. Ik smeek het je om je bestwil.  

5) Dan moet ik nog zeggen dat de federale regering pocht dat ze het strengste asielbeleid ooit voert, goed wetende dat migratie iets is dat moeilijk valt te controleren en onderhevig is aan geopolitieke factoren, maar dat politici nu eenmaal permanent kiezers voorhouden dat ze migratie onder controle kunnen krijgen en dat ze daar alles aan zullen doen en dat zolang migratie niet onder controle is – wat is dat ook ‘onder controle’ en zal het ooit genoeg ‘onder controle’ zijn? – dat de frustratie alleen maar aanzwelt en extreemrechts groeit. Zei ik extreemrechts? In het welvarende deel van België noemen we extreemrechts de stem van het volk. Het laat zich raden dat het strengste asielbeleid ooit niet tot de gewenste resultaten zal leiden, waarna niet het besluit volgt dat het zo niet werkt omdat migratie nu eenmaal een complex gegeven is, maar het strengste asielbeleid ooit nog strenger moet, met alle menselijke drama’s van dien. Zo is er geen wetenschappelijk bewijs voor aanzuigeffecten, maar dat maakt niets uit. Asielbeleid gaat om de act, niet om de resultaten. Hoe meer de beloofde resultaten uitblijven, hoe nadrukkelijker de act moet zijn. En jij bent de speelbal van die act. Wil je dat zijn? Luister naar mijn goede raad, ik zeg het om je te beschermen. Blijf in Syrië, Gaza of Soedan. In België ben je niet veilig.

Groetjes,

De Belgische minister van Asiel en Migratie (dus die kan het wel weten)

Matthias Vangenechten

Ik heb het lang verborgen gehouden, maar afgelopen week vond de eerste aflevering plaats van mijn eigen talkshow Bar Slecht. Voor wie het zou hebben gemist, volgt hier de samenvatting.

Om te beginnen was er een voorgesprekje zonder toegevoegde waarde dat bijna zo cringe was als de mensen die naar een voorstelling van Bart De Pauw gaan en die van begin tot eind superlollig vinden, bij wijze van statement richting de slachtoffers van Bart De Pauw. Vervolgens ontspon zich een heerlijk gesprek.

Schrijver, jij hebt een boek geschreven.

Dat klopt, ik heb een boek geschreven over…

Daar gaan we het straks misschien nog over hebben, maar eerst wil ik mijn andere gast voorstellen. Jij bent een BV die een trauma heeft beleefd, wat je heeft aangezet om een avondcursus psychologie te volgen en zo ben je nu traumaexpert. Zeg ik het zo goed?

Je zegt het helemaal goed zo.

We praten met jou natuurlijk over de oorlog in Oekraïne, omdat jij heel wat van trauma’s kent. Kun je beschrijven wat het Oekraïense volk nu meemaakt?

Dat moet echt zwaar zijn.

Loodzwaar?

Ja, als je het zo bekijkt, loodzwaar eigenlijk.

Ik kijk even naar de andere kant van de tafel. Ruben, als je dit zo hoort, wat denk je dan?

Instinctief weet je wel dat Oekraïne niet het paradijs is momenteel. Maar je gaat voort met je leven en je negeert het onbewust wat omdat het allemaal wel heel zwaar is om te lezen. Als je dan uit de mond van een BV met een avondschooldiploma hoort dat de situatie daar loodzwaar is, komt dat wel binnen en vraag ik me af: jongens, waar zijn we mee bezig?

De vraag die dan rest: is er nog hoop? Valt het op te lossen?

De energetische banen tussen Zelensky en Poetin zijn verstoord. De verbinding is zoek. Ze moeten opnieuw verbonden geraken. Als dat lukt, kan de oorlog snel eindigen.

Ik sluit me daarbij aan. Dat mensen moeten overeenkomen. Doe allemaal een beetje water bij de wijn, zo moeilijk is dat toch niet. Dat is waar de mensen naar snakken, naar oplossingen.

Mooi gezegd, Ruben. Heb je daar nog iets aan te voegen?

Ik heb horen vertellen dat Trump, je kunt zeggen over de man wat je wilt, snel met een oplossing komt.

Oké, dat is het eerste dat ik daarover hoor. Ik denk dat we het hoofdstuk Oekraïne hiermee kunnen afsluiten.

God ja, ik was het bijna vergeten, maar er zit ook een ex-kolonel aan onze tafel. En een ex-generaal. Kunnen jullie nog even zeggen of Defensie meer centen nodig heeft?

Defensie heeft meer middelen nodig.

Klopt, Defensie heeft meer geld nodig.

Oké, een duidelijke oproep aan de politiek.

Benieuwd of ze er iets mee gaat doen.

Inderdaad, zoals Ruben gevat samenvat, wordt vervolgd.

Dan gaan we nu verder met een speciale gast. Ze was zonet te gast in de gloednieuwe talkshow op een andere zender en daar wil ik het graag uitgebreid met haar over hebben.

Hoe was het daar?

Eigenlijk heel fijn.

Maar toch niet zo fijn als hier?

Nee, dat niet.

Wat heb je daar verteld?

Ik heb verteld hoe moeilijk het is om als tot traumaexpert omgeschoolde BV aandacht te krijgen in de media, omdat er anno 2025 nog altijd vooroordelen zijn over BV’s met een avondschooldiploma.   

Dank voor je moedige getuigenis. Dank dat je die aan deze tafel wou doen.

Ik wil ook mijn andere gasten danken. Morgen zijn we er weer en dan is er een arbeidseconoom te gast die het zal hebben over de hervormingen van de regering-De Wever. Maar ik zeg nog niet wie.