The Vremde Mirror

De gemeentelijke kleuterschool in Boechout wordt door problemen met de infrastructuur na vijftien jaar al afgebroken. Er werd eerst gedacht aan een nieuwbouw, maar nu blijkt uit onderzoek dat een verhuis naar het Vlaams Parlement de meest efficiënte en doordachte maatregel is.

De nieuwe gemeentelijke kleuterschool van Boechout.

Burgemeester van Boechout Koen T’Sijen (Pro) is tevreden dat er een eerbaar compromis is gevonden. ‘De corebusiness van het Vlaams Parlement en de gemiddelde kleuterklas in de gemeentelijke kleuterschool overlappen nu toch al volledig, waarom ze niet samenbrengen op dezelfde plaats?’

‘Organisatorisch levert dat nauwelijks problemen op. Alle activiteiten die nu plaatsvinden in de kleuterschool gaan gewoon verder in het Vlaams Parlement. Ook de kleuters kunnen zonder probleem overgeplaatst worden: zij zullen er zich als een vis in het water voelen en snel nieuwe vriendjes maken,’ verzekert T’Sijen.

Directeur van het Vlaams Parlement Jan Peumans is in de wolken met de samensmelting. ‘Het Vlaams Parlement begint toch al een aardig uit de kluiten gewassen kleuterschool te worden. Maar dat vergt ook extra investeringen zoals meer wasco’s, plasticine en Duplo-blokken. Allemaal zaken waar in het meerjarenbudget geen rekening mee is gehouden.’

De Boechoutse kleuters zullen wellicht iets vroeger moeten opstaan om op tijd op school aan te komen. ‘Oh, maar we zijn op dat vlak vrij flexibel,’ sust Peumans meteen. ‘We openen pas ergens in de namiddag. En niet komen opdagen is in het Vlaams Parlement de normaalste zaak van de wereld.’

Betondealer Bart Verhaeghe wil op de plaats waar nu de kerk van Vremde staat een heus winkelcomplex uit de grond stampen. Daar moet plaats zijn voor drie beenhouwerijen. Naam van dit megalomane project: Uvlace.

Verhaeghe moet nog maar denken aan de mogelijkheid dat Uvlace er toch niet zal komen en het angstzweet breekt hem al uit.

‘Winkelcomplex, winkelcomplex, het is wel meer dan dat,’ reageert Bart Verhaeghe licht geagiteerd. ‘Uvlace moet een belevingscentrum worden voor jong en oud. Terwijl de kleinste een vlezeke krijgt bij het wachten in de beenhouwerij, kunnen zijn ouders genieten van hoe hun kleine dat vlezeke naar binnen smikkelt.’

Want in het winkelcomplex annex belevingscentrum is er plaats voor drie beenhouwers. Het aantal middenstanders dat voedingswaren verkoopt in Vremde-City verdubbelt zo. Vremde krijgt ook zo vier middenstanders die het brood bij hun vlees moeten verdienen door vlees te verkopen. Niet te megalomaan?

Volgens de tegenstanders van dit project alvast wel. Zij roepen iedereen op in Vremde en omstreken om zich te scharen achter het initiatief 40 Dagen Zonder Uvlace. ‘Voldoende keuze hebben in charcuterie is een mensenrecht,’ zo beamen de organisatoren van dit burgerinitiatief. ‘Maar het winkelcomplex had op zijn minst wel plaats kunnen verschaffen aan een pottenbakker of een mandenvlechter.’

Burgemeester van Vremde Koen T’Sijen (Pro) vindt de ambities van Verhaeghe zeker niet te hoog gegrepen en wil de burgers geruststellen. ‘De bouw van een fontein bij de heraanleg van de dorpskern van Vremde komt niet in gevaar. We hebben dan ook zonder dralen een bouwvergunning toegekend. Een dorp zonder vier beenhouwers is geen echt dorp. Het landelijke karakter van Vremde komt bovendien niet in het gedrang doordat de muren van het belevingscentrum van leem zullen zijn en het dak van stro.’

Vlaanderen wordt de jongste tijd zwaar getroffen door een golf van pop-upidealisme. Een stroming die als nog gevaarlijker geboekt staat dan het Dirk Draulansisme. Dit alles ten gevolge van Dagen Zonder Vlees. Er lijkt de eerstkomende 40 dagen ook niet meteen een eind aan te komen aan deze nieuwe vorm van terreur.

Sojascheuten uit Brazilië: niets zo efficiënt om je ecologische voetafdruk te verkleinen.

Schokkend nieuws: achter het onschuldig ogende initiatief Dagen Zonder Vlees blijkt nu een groep van pop-upidealisten schuil te gaan met vertakkingen in heel Vlaanderen. Toch is het inzetten van het leger deze keer overbodig. Na 40 dagen ontmantelt deze terreurgroep zichzelf.

‘Door de zonnepanelenmoeheid moesten pop-upidealisten wel met iets vindingrijks op de proppen komen,’ vertelt trendwatcher Sigiswald Blindstra die het succes van Dagen Zonder Vlees achteraf wist te voorspellen. ‘En dat werd veertig dagen geen vlees eten en daar heel veel heibel rond maken. Een schot in de roos.’

‘Pop-upidealisten denken de wereld te veranderen door zichzelf overbodige luxe te ontzeggen, creëren een hype om hun onmenselijke opofferingen in het zonnetje te zetten en kijken in hun met morele superioriteit opgewarmde fermettes om de vijf minuten naar hun Dagen-Zonder-Vleesaftelkalender en zuchten eens diep.’

‘Een geniaal concept,’ aldus Blindstra. ‘In plaats van zoals elk weldenkend mens vegetariër te zijn, is een pop-upidealist dat veertig dagen in een jaar en maakt er een hoop tamtam rond. Dat staat in schril contrast met de saaie doorsnee idealist die een heel jaar naar zijn idealen leeft en deze de evidentie zelve vindt. Pop-upidealisten verkopen zichzelf dus wel als idealisten, maar dat is louter profileringsdrang. Echt idealisme is anno 2015 een achterhaald begrip. Idealisme is herleid tot een vorm van consumeren en dient in de eerste plaats om jezelf een schouderklopje te mogen geven.’

Dagen Zonder Vlees begint stilaan ook buiten Vlaanderen aan populariteit te winnen. Zo is Duits bondskanselier Angela Merkel laaiend enthousiast. ‘Dagen Zonder Greece? Ik doe mee!’

Het onveiligheidsgevoel onder de joodse gemeenschap in Antwerpen neemt toe. Een gegeven aangewakkerd door de aanslagen in Parijs en Kopenhagen. Israëlisch premier Benjamin Netanyahu roept daarom alle Europese joden op om te emigreren naar Israël. Zo ver willen de Antwerpse joden het niet laten komen. Zij kiezen voor het compromis en trekken naar de Lindelei in Vremde.

De joodse gemeenschap krijgt een eigen straat in Vremde. De huidige bewoners van de Lindelei zullen uit hun huizen verdreven worden.

Het is de eerste keer in de geschiedenis dat joden een eigen straat toegewezen krijgen in Vremde. Een oord zonder eroev, een oord zonder para’s en een oord zonder niet-werkende verkeerslichten. Alleen al hieruit blijkt welke cultuurschok de Antwerpse joden zullen moeten doorstaan in hun nieuwe verblijfplaats.

Burgemeester van Antwerpen Bart De Wever (N-VA) vindt het voor zijn stad een jammerlijke zaak, maar heeft deze oplossing in het belang van de joodse gemeenschap mee uitgetekend. ‘Joden uit Antwerpen krijgen de mogelijkheid om zich in de Lindelei in Vremde te vestigen. De mensen die er nu wonen, worden gedeporteerd naar de sociale flats even verderop. Of komen terecht bovenaan de wachtlijst van één van de rusthuizen in de buurt. Een meer dan billijke compensatie. Dat de Antwerpse joden deze schikking zomaar accepteren, getuigt nogmaals dat ze het toonbeeld van integratie zijn.’

Van de plaatselijke bevolking wordt desondanks niet al te veel problemen verwacht. ‘Als Bartje het zegt, zal het wel waar zijn zeker?’ Ook is dit heuglijk nieuws voor de diamantsector in Vremde, die zal floreren zoals nooit tevoren.

Toch is Michael Freilich van het satirische maandblad Joods Actueel niet helemaal tevreden met de gang van zaken. ‘We hadden eigenlijk ook nog de Reigersmolenstraat, de Vremdesesteenweg, de Weverstraat, de Pastoor Henrottestraat en de kerk die dan dienst moet doen als synagoge op ons verlanglijstje staan. Gelukkig beschikken we over de nodige knowhow om zelf nederzettingen te bouwen in gebieden die niet de onze zijn.’

Rode Duivel Eden Hazard komt in opspraak: hij zou volgens de fiscus al jarenlang BV-korting vragen. Hazard zou zo voor maar liefst €28,47 goedkoper gewinkeld hebben.

Hazard probeert met een handigheidje twee verdedigers te ontwijken. Nu de fiscus nog.

Het is de eerste keer dat de fiscus frauduleuze constructies weet bloot te leggen bij Eden Hazard. Vermoedens waren er al langer. Maar dat de bewijzen zo glashelder zouden zijn, is voor de fiscus een onverhoopt succes. Zo weet de fiscus met zekerheid dat Hazard een hamburger heeft gekocht en daar een fikse korting op heeft gekregen.

‘Het ziet er niet goed uit voor Eden Hazard,’ vertelt fiscaal expert Michel Maus. ‘Beroep doen op korting die je niet toekomt, roept heel wat vragen op. Bovendien moet uitgezocht worden of Hazard misbruik maakte van zijn bekendheid voor zichzelf of voor anderen. De genoemde bedragen zijn hoe dan ook hallucinant. Hij ontving afgelopen twee jaar €28,47 BV-korting terwijl hij daar in geen van de gevallen recht op had. Hierbij benadeelde hij ook nog eens drie kleine zelfstandigen die het zo al hard genoeg te verduren hebben. Wat de feiten alleen maar erger maken.’

Slechts één gedupeerde winkelier durft het aan om te getuigen. ‘Hazard kwam hier over de vloer voor een aankoop van €6,00 en vroeg 80 procent BV-korting. Je kent die gast van televisie en je stapt in zijn verhaal mee. Te snel zo blijkt. Zijn Franse tongval had een belletje moeten doen rinkelen.’

Eden Hazard houdt het bij een korte reactie. ‘Selectieve verontwaardiging. Iedereen zou in mijn situatie hetzelfde doen. Zeker in tijden van crisis. Ik ben de eerste die pleit voor meer fiscale rechtvaardigheid. Swissleaks is echt een dolk in het hart van iedereen met een gezond rechtvaardigheidsgevoel. Maar dit is spijkers op laag water zoeken.’

De kust van Lampedusa is voor blanke, gegoede West-Europeanen lange tijd een gebied geweest waar ze liever niet gezien werden. Daar lijkt nu verandering in te komen. Cruises voor de kust van Lampedusa zijn erg in trek. Vooral bij lieden die een bijzonder afstompend leven leiden en op maandagochtend de wanhoop nabij zijn wanneer ze op het werk over hun weekend moeten vertellen.

Cruises voor de kust van Lampedusa: voor mensen die sociaal uit de boot vallen nooit een moment van verveling. Daarom een beeld van Santorini.

Statistisch gezien is de kust van Lampedusa voor vaartuigen veruit de gevaarlijkste plek in Europa. Toch belet dat vele West-Europeanen niet om er op cruise te gaan.

‘Voor migranten is de kust van Lampedusa gevaarlijk. Voor mensen al een stuk minder,’ nuanceert Gilberto Casagrande van Costa Crociere, een Italiaanse rederij die cruises organiseert. ‘Maar toch is dat juist een troef. Wij staan garant voor avontuur: ons personeel weet als geen ander hoe de opvarenden te entertainen. Mensen hollen van de ene werkdag naar de andere en vergeten te leven. Om de sleur van deze angstaanjagend monotone dagen te doorbreken, willen wij voor een zacht prijsje deze wanhopige zielen helpen door hen de spannendste week van hun leven te bezorgen.’

Kapitein van zo’n cruiseschip is Francesco Simoni. ‘Ook voor een ervaren kapitein is dit een uitdaging. De kust van Lampedusa ligt vol obstakels. Eergisteren voeren we nog tegen een sloep met 97 Afrikanen op. Dat is toch altijd even het hart vasthouden. Gelukkig bleken alle flessen champagne en exquise wijnen, toastjes met kaviaar en oesters klaar om op te dienen ongedeerd.’

Een grote fan van deze cruises is Nico (52). ‘Het is eens iets anders dan dat saaie en voorspelbare gedobber langs de Noorse Fjorden. Vooral de randanimatie op zee is nooit gezien. Ik had tot dan toch nog nooit een Afrikaan zien zwemmen. Maar ook de overvolle bootjes waarop acteurs voor hun leven lijken te vechten, zijn een machtig schouwspel. Zo echt! En dat die nooit zinken! Ongelofelijk eigenlijk.’

Boechout wordt het decor van een nieuwe Woestijnvisreeks: Het leven zoals het is: Spooroverweg. Volgens de programmamakers dertien afleveringen bloedstollende, aangrijpende en historische televisie.

De spooroverweg in Boechout: altijd valt er wat te beleven.

Een mens komt er ogen tekort om alle gebeurtenissen op te vangen. Van verveling is er nooit sprake. Integendeel: het is altijd een bron van consternatie, deining en beroering. De spooroverweg in de Heuvelstraat in Boechout heeft voor elk wat wils. Dat hebben ze nu ook bij Woestijnvis begrepen dat dit voorjaar met een nieuwe realityreeks op de proppen komt: Het leven zoals het is: Spooroverweg.

Het is grote baas Wouter Vandenhaute zelf die het hele idee toelicht. ‘Het aanvankelijke plan was om een serie te maken rond de spooroverweg in Vremde. Maar door een euvel van praktische aard is dat er niet van gekomen. Na odysseaanse omzwervingen zijn we dan in de Heuvelstraat verzeild geraakt. Het telegenieke karakter van de spooroverweg aldaar viel meteen op.’

‘Spraakmakende televisie wordt het,’ belooft Vandenhaute. ‘De dertien afleveringen zijn eigenlijk veel te weinig om alle reuring aan zo’n spooroverweg te vatten. Een fietser met een werkend achterlicht, een spoorwegarbeider aan het werk, een cameraploeg van een realityprogramma… Dingen waarvan je dacht dat je ze er nooit zou aantreffen, krijg je er gewoon te zien. Bij gunstige kijkcijfers komt er daarom ook zeker een tweede seizoen.’

In de trailer wordt al een tipje van de sluier opgelicht. Wat de kijker daar te zien krijgt, is meteen onthutsend. Terwijl vijf spoorwegarbeiders gewoon rustig aan het keuvelen zijn, gaat een zesde zonder enige reden op zijn knieën zitten. Niemand in de buurt grijpt in. Hedendaagse folterpraktijken? Een acute aanval van ebola? Een plaatselijk exorcisme-ritueel? Vooralsnog een mysterie.

In een spraakmakend interview met Gazet van Antwerpen liet diaken Jan Keersmaekers zich ontvallen dat er op The Vremde Mirror dingen staan die niet zouden kloppen. ‘De website staat vol onzin,’ zo beweert hij. ‘Laster en eerroof,’ aldus hoofdredacteur Hervé von Kwakkelstein. ‘Alles wat op The Vremde Mirror staat, is wetenschappelijk bewezen. We zullen zien wat juridisch mogelijk is.’

Echt gelukkig met de woorden van de diaken is hoofdredacteur Hervé von Kwakkelstein niet. ‘Onze redactie werkt zich elke dag te pletter om eerlijke, kwaliteitsvolle en glutenvrije journalistiek te berde te brengen. Als de authenticiteit van dat harde labeur dan in twijfel wordt getrokken, doet dat pijn.’

‘Wij lijden onherstelbare imagoschade,’ vertelt von Kwakkelstein verder. ‘We zouden het niet zo nauw nemen met de journalistieke deontologie en zouden mensen foutief citeren die we nooit gezien hebben. We zouden op de koop toe onzin en dingen die niet stroken met de werkelijkheid zonder schroom publiceren. En we zouden boeken van Pieter Aspe of Kristien Hemmerechts lezen. Niet dat hij dat laatste heeft gezegd, maar je voelt wel dat hij het wil zeggen. Zo afgeschilderd worden in de nationale media is bijzonder nefast voor onze geloofwaardigheid. Dit neigt dan ook naar laster en eerroof.’

‘Net nu we algemeen aanvaard begonnen worden in mediakringen gebeurt dit,’ zucht von Kwakkelstein. ‘Dit mag geen afbreuk doen aan onze eerdere waarheidsgetrouwe berichtgeving. ‘Treinstation Vremde ontruimd na bommelding’, Bruno Tobback die een kartel met IS bespreekbaar vindt of de Dorpsschool die radicaliserende jongeren die naar Boechout trekken op Facebook ontmaskert. Allemaal ambachtelijk gemaakte primeurs die door geen enkel ander medium in twijfel werden getrokken.’

Een geruchtmakende passage uit het in Gazet van Antwerpen verschenen interview: ‘‘Ik heb nooit met deze mensen gesproken en heb dit dus ook nooit gezegd. Er staat ook in dat de kerk minder volk zou trekken. Ook dat is niet waar,’ zegt Keersmaekers.’

‘Manifest onjuist,’ fulmineert von Kwakkelstein. ‘In de Sint-Jan in d’Oliekerk zit er nu veel minder volk dan vijf of tien jaar geleden. Dat valt eenvoudig te verifiëren.’

Waarom de diaken zich nu zo laatdunkend uitlaat over The Vremde Mirror is voor mediawatchers een raadsel. ‘The Vremde Mirror wordt intussen vaker gelezen dan de Bijbel. En misschien valt dat in geestelijke middens maar moeilijk te verkroppen,’ suggereert von Kwakkelstein tot slot nog.

Afgelopen weekend las diaken Jan Keersmaekers in zijn homilie voor uit een stuk dat op 16 februari 2014 is verschenen op The Vremde Mirror. Een nieuwe mijlpaal in de geschiedenis van The Vremde Mirror, dat volgens mediawatchers dit eclatante succes nooit zal kunnen overtreffen.

Hoofdredacteur Hervé von Kwakkelstein pinkt een traan weg van ontroering. ‘Een geweldige eer om geciteerd te worden in de homilie van een geestelijke. Hier leef ik voor. Ik denk nu wel dat ik die 72 maagden heb verdiend.’

Maar volgens von Kwakkelstein is het geen verrassing dat een diaken zo’n grote fan is van The Vremde Mirror. ‘Helemaal niet,’ preciseert von Kwakkelstein. ‘Geestelijken dwepen wel vaker met teksten die verzonnen zijn in een zatte bui of teksten waarvan de herkomst dubieus of onbekend is. Dat heeft zelfs een naam: Bijbel. The Vremde Mirror past helemaal in die traditie.’

Von Kwakkelstein is vol lof over de diaken. ‘Hij laat zich niet gauw in met onzin. Dat getuigt van veel gezond verstand. Hij is ook een man met gezag en invloed. Volgens apocriefe geschriften had Jezus naar één van zijn apostelen gemaild dat diakens eigenlijk belangrijker zijn dan misdienaars. Dat zegt wel genoeg.’

Het gebeurde in het verleden wel eens dat The Vremde Mirror zich eerder kritisch uitliet over het bekrompen, paternalistische en conservatieve karakter van de katholieke kerk en religie in het algemeen. ‘Dat is een foute interpretatie van de realiteit. Eigenlijk zijn wij op geestelijken even dol als priesters op kleine jongetjes,’ geeft von Kwakkelstein nu toe.

Gisteren begon de Week tegen Pesten. Ook de NMBS kiest kleur. Topman Jo Cornu vindt dat pendelaars nog te vaak gepest worden en klaagt de straffeloosheid aan. Hij wil de daders opsporen en stevig aanpakken.

‘Het pesten van pendelaars moet nu maar eens ophouden en de daders ervan gestraft worden,’ zo vindt NMBS-baas Jo Cornu.

‘Het gebeurt nog te vaak dat reizigers geconfronteerd worden met pestgedrag zonder dat ze zich hiertegen kunnen verweren,’ vertelt NMBS-baas Jo Cornu. ‘Treinen die te laat komen, treinen die niet komen opdagen, treinen die niet halt houden in een station waar ze wel horen te stoppen, wilde spoorstakingen, onaangekondigde spoorveranderingen, moeten rechtstaan in overvolle treinen, €7,00 toeslag op een biljet als je het op de trein koopt of conducteurs die fris en monter goedemorgen zeggen tegen pendelaars die last hebben van een stevig ochtendhumeur.’

‘Ik kan zo nog wel even doorgaan,’ beweert Cornu. ‘Het aantal kwellingen is niet te tellen. Want de samenleving moet goed beseffen dat pesten niet alleen fysiek geweld is, maar ook manipulatief en intimiderend gedrag met een zwaar psychisch lijden tot gevolg. Die onzekerheid of je trein nu om 15u07 of 15u09 op zijn bestemming arriveert: moordend! Mensen kunnen geen andere kant op. De pesters weten dat pendelaars afhankelijk van hen zijn en voeren de prijzen op, maar bouwen tegelijkertijd ook de dienstverlening af.’

‘De daders die verantwoordelijk zijn voor dit pestgedrag moeten stevig aangepakt worden. Hun gevoel voor deontologie is op een postzegel te schrijven. Maar daarenboven moeten de pendelaars de middelen krijgen om zelf op te treden tegen dit pestgedrag. Zij worden vrijwel altijd aan hun lot overgelaten. Dat zijn praktijken die niet meer van deze tijd zijn,’ besluit Cornu.