The Vremde Mirror

In Grimbergen delen Soedanezen dekens, water en voedsel uit aan ouders die kamperen aan de schoolpoort. Ze hopen binnen te geraken om hun kind in te schrijven, vooralsnog worden ze uit de scholen geweerd.

‘Schandalig hoe deze ouders aan hun lot worden overgelaten. Weet je hoe koud het is buiten? Hallo, het zijn geen uitgeprocedeerde illegalen op de vlucht voor een folterende dictator,’ klagen enkele Soedanese vrijwilligers de wantoestanden aan.

‘Er mag in Grimbergen geen Calais-bis ontstaan. Dat lukt alleen maar als de scholen hun poorten openen voor de ouders. Met solidariteitsacties nemen we eigenlijk de taak van de overheid op ons. Het mogen dan misschien ouders zijn die zich een weekje vakantie kunnen veroorloven omdat niet elke school goed genoeg is, het blijven wel mensen.’

De Soedanese vrijwilligers laken het overheidsbeleid. ‘Zijn de ouders goed ingelicht? Er zijn buiten Grimbergen ook scholen. En elk kind heeft in België hoe dan ook recht op onderwijs. Weten ze dat?’

Nu Oxfam wordt geteisterd door schandalen ziet de liefdadigheidsorganisatie het aantal donateurs slinken. ‘Dikke, dikke opportunisten’ vindt Dirk (53) die nooit eerder een cent schonk aan Oxfam of een ander goed doel. ‘Ik zeik tenminste al sinds jaar en dag goede doelen af.’

Dirk heeft niets met de mensen die nu plots niet langer goede doelen steunen. ‘Zij zijn niet echt niet solidair. Ze zijn het jaren wel geweest en nu opeens hebben ze het licht gezien? Ongeloofwaardig.’

‘Ik daarentegen huldig al een heel leven dezelfde principes. Niet geven aan goede doelen moet een overtuiging zijn. Ik vind het essentieel dat mensen die ik niet ken uit landen die ik niet ken moeten kunnen sterven zonder mij een geweten te schoppen.’

Dirk is sceptisch. ‘Zijn alle schenkers die afhaken plots overtuigde egoïsten? Ik twijfel. Of het moet zijn dat ze al geld gaven tegen hun zin en dit deden ten bate van hun imago en om sociaal wenselijk gedrag te vertonen. En nu dit minder van tel is, ze de schandalen aangrijpen om goede doelen af te vallen. Maar zo scrupuleloos is toch niemand?’

Afgelopen week lazen naar schatting 432 op de 1.000 mensen een artikel over griep. Hiermee kent de griepartikelepidemie haar hoogtepunt. Wat kun je ertegen doen? Wij zetten alle tips op een rijtje.

De griepartikelepidemie breekt meestal in het griepseizoen uit, ook nu. Maar hoe weet je wanneer het griepseizoen bezig is? Wanneer krantensites uitbundig paniekerig berichten over de griep, dan is het zover.

Hoe herken je een griepartikel? Als je denkt: ik heb deze onzinnigheden vorig jaar al eens gelezen en het jaar daarvoor en het jaar daarvoor zelfs meerdere malen, dan heb je geheid prijs. Maar dan is het natuurlijk te laat. Let op met zelfdiagnose: het kan ook een doodgewoon opiniestuk zijn. Raadpleeg in dat geval te allen tijde je huisarts.

Kan ik me wapenen tegen artikels over de griep? Mijd zogenaamde nieuwssites. Eet gezond, gezond eten bereiden kost meer tijd waardoor de tijd ontbreekt om doelloos naar nieuwssites te surfen. En slaap voldoende. Wie slaapt, kan onmogelijk naar nieuwssites surfen.

Sla niet in paniek als je toch een griepartikel hebt gelezen. Er is geen gevaar, zolang je hiervoor niet midden op de E40 stopt. Het is alleen zonde van je tijd en voor je IQ. Vele mensen klagen achteraf over een leeg gevoel, houd daar rekening mee. Het zijn fabeltjes dat een griepartikel mannen harder treft dan vrouwen en dat je maar één griepartikel per winter kunt lezen.

Twijfel je of je zonet een artikel hebt gelezen over griep of over een banale verkoudheid? Ga naar je huisarts.

Een laatste tip? Besmet jezelf met griep. Dan ben je te futloos om griepartikels te lezen.

Vlaams minister van Mobiliteit Ben Weyts (N-VA) slaakt een noodkreet. ‘Veel te weinig scholieren beheersen de technieken om een aanrijding met een simpele vrachtwagen te overleven, toch sturen ouders massaal hun kind met de fiets naar school.’

Uit een grootschalige enquête blijkt dat scholieren geen benul hebben wat gedaan in een dagelijkse verkeerssituatie als een overbeladen tientonner die plankgas op hen afstormt. Ze beginnen te gillen, met hun armen te zwaaien of doen niets, totaal verlamd omdat ze de theorie niet voldoende geoefend hebben.

‘Zo ga je een aanrijding niet overleven, ook al is het maar een kleine truck,’ weet Weyts. ‘Het is nochtans eenvoudig. De meeste tieners komen onder de wielen terecht of worden gekatapulteerd in de lucht, terwijl het net de kunst is om onder het chassis te schuiven als in de films.’

Om zulke baldadige fietsers uit het verkeer te weren, lanceert Weyts nu een fietsexamen. ‘Je mag pas met de fiets naar school als je tijdens het fietsexamen een aanrijding met een vrachtwagen hebt overleefd. Er zijn geen herkansingen.’

Het verwondert Weyts dat het niet vaker misgaat. ‘Tieners staan er niet bij stil met welk schuldgevoel ze een trucker overladen die uit haast en onoplettendheid de verkeersregels in de wind slaat, als zij overreden worden. Al is het natuurlijk gemakkelijker roekeloos te blijven fietsen en de verantwoordelijkheid van je af te schuiven.’

Waar je ook komt, wie je ook ontmoet, het moment dat je moet uitleggen dat je uit Vremde komt is onvermijdelijk. En nee, met ‘Ik kom uit Vremde’ is de kous niet af. Dat leidt alleen maar tot meer vragende blikken, onbegrip en aapjes die ontsnappen uit de zoo om nootjes naar je te gooien. Wring je niet in haarspeldbochten om je achtergrond te verbloemen, maar breng dit tactvol aan.

1. ‘Ik kom uit Vremde, je weet wel.’

Uiteraard, weet je wel. Iedereen weet waar Vremde ligt, een vanzelfsprekendheid. Of je moet zwakzinnig geboren zijn. En dan nog. Ja, wie nu nog durft te beweren Vremde niet te kennen, gaat plat op zijn gezicht in het bijzijn van al die anderen die Vremde evenmin kennen.

2. ‘Geen spoilers!’

Roep dit wanneer je in een discussie over de Tweede Wereldoorlog bent verzeild. De impliciete boodschap komt sowieso aan: je bent zo iemand die uit Vremde komt.

3. ‘Leg me het principe van openbaar vervoer nog eens uit.’

Toegegeven, klinkt razend interessant.

4. ‘Wist je dat geur van koeienmest even ongevaarlijk als penetrant is?’

En dat je nog voor het midden van deze zin al tegen jezelf staat te praten?

5. ‘Vremde. Boechout? Sfinks?? Millegem???????’

Wanneer je de vraag krijgt waar je woont, zeg dan ‘Vremde’. En omdat dit nog minder zegt dan Kevin Pauwels, vermeld meteen hierop het dichtstbijzijnde dorp, verduidelijk dat met het bestaansrecht van dat dorp en besluit om elk misverstand uit te sluiten de agglomeratie waartoe Vremde behoort. Belangrijk: doe dit met almaar meer ongeloof in je stem zodat je gesprekspartner zich wel achterlijk moet voelen. Dan krijg je iets als: ‘Vremde. Boechout? Sfinks?? Millegem???????’

‘Oh ja, Millegem. Van de kerk die in 1608 gedeeltelijk afbrandde met een klok die dateert uit 1805, ze zeggen de oudste uit de streek. Vandaar kom jij dus, wauw.’ Zie, dan gaat er meestal wel een belletje rinkelen. Soms al na Sfinks.

6. ‘Mijn buurman is ook mijn papa, broer en nonkel.’

Gewoon een feitje.

7. ‘Dit weekend met de hele straat naar Kapitein Zeppos gekeken bij meneer doktoor, terwijl meneer pastoor voor mijn kleine broertje zorgde.’

Genoeg, genoeg. Het is duidelijk zo, verdere details zijn overbodig.

8. ‘Sorry dat jij in je eentje gisteravond alle zeilen moest bijzetten om ons groepswerk op tijd af te ronden, maar mijn internet liet het afweten.’

‘Je moet je niet excuseren, hoe je het daar uithoudt.’ Je kan op tonnen medelijden rekenen, want ja Vremde, waar ligt dat eigenlijk? Let wel op dat je die avond niet per ongeluk inlogt op Facebook. Voor de rest alleen maar voordelen om in Vremde te wonen. Oké, als het paard zijn dagje niet heeft, kom je geheid te laat op school of op je werk.

9. ‘Sorry dat ik te laat ben. Ik ben pas eergisteren kunnen vertrekken.’

Je woont aan de uiterste rand van de aardbol, zoals al gezegd, dus wees maar zeker dat je hiermee wegkomt.

10. ‘Dxkjeikjmook dijvnamodre, ghegheghe.’ (vrij vertaald: ‘Ik kom uit Vremde, echt waar’)

Jij mag dan wel uit Vremde komen, je spreekt wel vloeiend een sappig dialect, dat in tegenstelling tot alle omringende dialecten nog niet door uitheemse invloeden als het Antwerps en Martine Tanghe gecorrumpeerd is.

11. Je zegt niks.

Je komt uit Vremde. Alles wat je doet is extra. Doe je niks, ook prima. Er is niemand die iets van je verwacht. Gewoon zijn is al een verwezenlijking op zich.

Een acteur luidt de noodklokken. ‘Ik wil zelf kunnen kiezen hoe ik iemand doodrijd. Hoe kun je met de huidige strenge straffen voor strontzat achter het stuur kruipen van vrijheid spreken?’

‘Een oeroude, Vlaamse traditie dreigt uit te sterven als we nu niet ingrijpen,’ weet de acteur. ‘De strafmaat voor rijden onder invloed ontneemt iedere zin om onder invloed iemand dood te rijden. Moet alles zo radicaal en buitenmaats?’

‘Willen we leven in een maatschappij waarin ons wordt voorgekauwd hoe we andermans leven in gevaar brengen? Ja, is het dat wat we willen? Mensen kunnen wel voor zichzelf denken. De heksenjacht die men voert, leidt tot totalitaire toestanden. Levensgevaarlijk,’ waarschuwt de acteur.

De acteur schudt het hoofd. ‘Wij worden behandeld als een stel ondermaatse individuen. Deze politieke betutteling maakt onze samenleving kapot. Ik ben oud en wijs genoeg om zelf te beslissen hoe ik het leven van volledige families vernietig. Waarom moet je altijd met je smartphone in de hand een dodelijk verkeersongeval veroorzaken?’

Het spreekt voor zich dat we door de aard van zijn uitspraken de acteur in kwestie tegen zichzelf in bescherming nemen en anonimiseren. 

Opmerkelijke gast gisteren in Van Gils & gasten was Marc. Hij wou niet in beeld komen omdat hij onherkenbaar door de straten wil kunnen flaneren nadat hij vorige week een cipier gijzelde en uit de gevangenis ontsnapte (begrijpelijk, hoe zou je zelf zijn?), Marc wou wel ongestoord getuigen op televisie. Dat was buiten de openingsvraag van Lieven Van Gils gerekend.

Lieven Van Gils: ‘Dag Marc, mag ik je zeggen? Ja? Dat is fijn. Je even kort voorstellen voor de mensen die je niet kennen: je mishandelde jarenlang je vrouw, een zeer actueel thema, en dat is niet alles, je had nog wel meer op je kerfstok: je ontvoerde meisjes, je was niet vies van een verkrachting, je sloot jonge vrouwen en meisjes op in een kelder en je doodde ze ook. De mensen zullen je vooral hiervan herinneren. Ik zie dat je twee pistolen voor je hebt liggen, mooi dat je die even hebt meegenomen naar de studio, laat ze nog even liggen, Marc. Mijn opsomming is niet af: je werd opgepakt, je ontsnapte en bedreigde hierbij een agent en zat jarenlang in de cel tot vorige week, toen je wist te ontsnappen, wederom. Niemand is natuurlijk honderd procent kindermoordenaar, je was ook ’s lands meest gehate persoon aan het eind van de voorbije eeuw. Straks natuurlijk alles of je hier gemakkelijk bent geraakt. Maar eerst even een vraag die ik zeker moet stellen: heb je lekker geslapen?’

Almaar meer mensen willen aan de slag als vrijwilliger bij Oxfam. Ook hulporganisatie Artsen zonder Grenzen stelt sinds twee dagen dezelfde trend vast. Vooral de interesse bij mannen tussen 45 en 65 jaar is aanzienlijk gestegen.

Oxfam kan de radicale stijging van het aantal vrijwilligers niet onmiddellijk verklaren. Duizenden mannen boden alleen al de afgelopen week hun diensten aan. ‘Het bewijst dat het de goede kant opgaat met onze reputatie. Vroeger heerste er veel scepsis over goede doelen: komt al het geld wel op de juiste plaats terecht? Blij vast te stellen dat dit geen kwestie meer is.’

Toch is niet elke nieuwe vrijwilliger even gelukkig. Tony (54) is sinds gisteren verkoper van biologische sesampasta in de Wereldwinkel. ‘Ik voel me bedrogen, ja. Dit strookt niet met het beeld dat de media schiepen: liefdadigheidswerk in Haïti. Als daar niet snel een aardbeving plaatsvindt of een cholera-epidemie uitbreekt, stap ik over naar Artsen zonder Grenzen.’

Voor Bart (49) is Tsjaad een droombestemming. ‘Ik heb door omstandigheden even niets te doen. Er blijft al eens geld in de zakken steken van corrupte medewerkers, maar het is hypocriet en gemakkelijk dit als excuus aan te grijpen om helemaal niets te doen voor het goede doel.’

Ook Pol (58) wil zich inzetten als vrijwilliger. ‘Niet iedereen kan burgemeester worden of een gerespecteerd mediafiguur, dus zocht ik op een andere manier naar zin in mijn leven. Dank u wel Oxfam.’

Omdat er wat verwarring is omtrent de concrete invulling en omlijning van bepaalde beroepen, brengt Jan Jambon (N-VA) een verhelderende gids uit waarin alle beroepen worden gedefinieerd. Een voorproefje.

Advocaat – iemand die ervoor zorgt dat onze rechtsstaat functioneert, maar nu ook niet te hard, gewoon de schijn wekken is reeds ruim voldoende, pfffff, anders zeg, je mag er niet aan denken.

Ambtenaar – geen idee wat die doet.

Brandweerman – redt mensen uit branden, maar eerst de mensen die de economie doen draaien, dan de rest, maar eerst lunchpauze.

Danser – zie moslim.

Dokter – iemand die zieken behandelt, niet alle zieken, maar elke zieke die een eerlijk genezingsproces verdient. (zie ook bijlage achteraan voor de volledige lijst wie medische bijstand verdient en wie homeopathie)

Garnalenpeller – iemand die garnalen pelt.

Journalist – iemand die ervoor moet zorgen dat de waarheid aan het licht komt als het over links gaat, als dat niet lukt bericht over elke asielzoeker of illegaal die Theo op een vliegtuig zet.

Minister, radiopresentator bij Joe – iemand met een uitgesproken buikgevoel, die zich te allen tijde hierdoor laat leiden en begrijpelijkerwijs verongelijkt reageert wanneer een ander met een rationeel onderbouwde argumentatie die duidelijk wel weet waarover het gaat zich durft te mengen, omdat zo de eigen knulligheid pijnlijk zichtbaar wordt.

Presentator van Van Gils & Gasten – vakman, altijd beleefd, stelt nooit ongemakkelijke vragen, onderbreekt je niet wanneer je in een slachtofferrol kruipt of je nu politicus bent of niet, waren ze allemaal maar zo.

Projectontwikkelaar – echt goede mensen, ik kan dat niet vaak genoeg benadrukken.

Rechter – iemand die schaamteloos bakken geld verdient in de migratie-industrie.

Straathoekwerker – lemma is verplaatst naar het hobbywoordenboek.

Vakbondsafgevaardigde – iemand die werknemers het gevoel moet geven dat er iemand voor ze opkomt: niet te veel, nee, vooral niet te veel.

Vakkenvuller – zie politicus, ah met de V, ik had iets anders gelezen.

Staatssecretaris voor Privacy Philippe De Backer (Open VLD) wil de gênante taferelen op social media drastisch terugdringen. ‘Vooral kleinkinderen zijn hier de dupe van. Zij moeten elke week opa en oma onder ogen komen die op een gezamenlijk profiel al hun handelingen rechtstreeks aan Facebook rapporteren. 63 jaar geldt daarom als bovengrens voor social media.’

‘Geen dag te laat,’ weet Kevin (10). ‘Laatst spuide mijn bomma op Facebook de meest racistische commentaren in een combinatie van sms-taal en Middelnederlands, terwijl zij mij had geleerd dat er ook goei tussen zitten. Maar ik kan haar niet defrienden omdat ze me elke week geld toestopt. Anderzijds voel ik me soms heel hypocriet dat ik dit vuile geld accepteer. Wat moet ik doen?’

‘De bovenste leeftijdsgrens komt er om zulke sociale drama’s te vermijden,’ vertelt De Backer. ‘Sociale media democratiseren onbedoeld meningen die we niet willen horen. Let wel, 63+’ers mogen blijven mailen, maar alleen met andere 63+’ers. Het is essentieel dat we ouderen leren omgaan met de beknotting van hun onafhankelijkheid. Dit verzacht de overgang naar later alleen maar.’

Maar is deze grens niet te hoog als je alle uitwassen op social media wilt bestrijden? ‘Daarom wordt er aan een uitzonderingsmaatregel gewerkt. Voor radiopresentatoren die graag wandelen en de helft van de tijd in Barcelona resideren geldt de leeftijdsgrens niet, zij worden ongeacht hun leeftijd van sociale media geweerd. Dat is in ieders belang.’

Het verhaal van Melissa (7) is zo mogelijk nog schrijnender dan dat van Kevin. ‘Mijn opa’s status laatst: ‘Kopieer en plak deze status als je je privacy wilt beschermen.’ Moet je weten dat mijn opa een openbaar Facebookprofiel heeft, iedereen kon dit lezen. Ik ben een week niet naar school gegaan uit schaamte.’