24. Het nieuws in kindertaal en de kindervraag van de week

Heel veel is er de afgelopen week niet gebeurd als je her en der een genocide, Poetin, Trump en Ivan De Vadder die verliefd naar opiniepeilingen kijkt wegdenkt. Toch is het belangrijk dat je weet wat er wel is gebeurd. Tot slot is er plaats voor de kindervraag van de week.

Valsspelers in Ninove?

Er was eens een dorpje dat zich een stad noemde met de naam Ninove. In Ninove is Guy burgemeester, dat is de door de inwoners van Ninove gekozen baas. Guy is burgemeester van Ninove omdat hij bij de verkiezingen veel stemmen haalde. Heel veel stemmen. Nu denken mensen dat hij heeft valsgespeeld om zoveel mogelijk stemmen te krijgen. Veel inwoners in Ninove zeggen dat mensen jaloers zijn op Guy en hem hierom een peer willen stoven. Anderen zoals het gerecht, dat is een onafhankelijke macht die erover waakt dat iedereen (ook mensen met macht) correct de wet naleven, twijfelen hier nu aan en voeren een onafhankelijk onderzoek dat moet bewijzen of Guy en zijn partij al dan niet vals hebben gespeeld bij de verkiezingen.

Je vraagt je natuurlijk nu af hoe je vals kunt spelen bij de verkiezingen. En opgelet, ik ga dit nu vertellen, maar dan moet je beloven dat je later wanneer je groot bent dit niet gaat na-apen. Oké, het zit dus zo. Mensen die niet kunnen gaan stemmen omdat ze bijvoorbeeld ziek zijn of moeten werken, kunnen iemand anders in hun plaats laten stemmen. Zij geven iemand dan een volmacht. De hele lijst met redenen om via een volmacht te kunnen stemmen, vind je op je favoriete website www.vlaanderen.be.

Nu blijken er in Ninove volgens de aantal gegeven volmachten wel heel veel mensen ziek of werkzaam op verkiezingsdag en zijn er sterke aanwijzingen dat er is gefoefeld met ziektebriefjes. Als dat wordt bewezen, is dat valsheid in geschrifte. Je kunt het een beetje vergelijken met het namaken van de niet na te maken handtekening van je ouders ter gelegenheid van een niet te best schoolrapport. De baas van de partij van burgemeester Guy heet Tom. Je kunt je ongetwijfeld voorstellen hoe hij in alle staten is! Wat moeten de mensen denken over zijn partij! Hij behoudt het vertrouwen in Guy en zijn vrienden zolang er geen rechterlijke uitspraak is, maar hij wenst het gerecht veel succes met het onderzoek zodat hij snel te weten komt of er ondanks de vele ziektebriefjes niets aan de hand is of dat hij een stel valsspelers uit zijn partij moet schoppen, want met deze mensen wil je natuurlijk niet worden gezien.

Grapje! Nu hadden we je goed liggen. Tom vindt het een grove schande dat er een onderzoek is en hij verdenkt de rechterlijke macht ervan onder één hoedje te spelen met zijn politieke tegenstanders. Inderdaad, lieve kindertjes, jullie zien dat goed: de rechtsstaat aanvallen en verdacht maken wanneer je iets niet zint, is gevaarlijk en kennen we uit landen waar de rechtsstaat een woord is dat alleen nog in verboden oude woordenboeken staat. Reflectievraagje: hoe denk je dat Tom zou reageren, mocht Guy van een andere partij zijn?

Andere mensen die niet noodzakelijk voor de partij van Tom of Guy zijn, of dat toch niet hardop zeggen, waarschuwen dat dit onderzoek in de kaart speelt van extreemrechts, dat is de politieke strekking van Tom en Guy. Eigenlijk verdedigen ze de stelling dat elk onderzoek en elke kritiek extreemrechts goed uitkomt, waardoor je geen kritiek meer kan hebben op extreemrechts. Dat betekent dat extreemrechts alles kan doen wat het maar wil. Als opdrachtje mag je eens diep nadenken of dit gevaarlijk of gezond is voor een democratie.

Kindervraag van de week.

Toen ik op mijn fatbikeje naar school scheurde, bekroop me ineens een ellendig gevoel. Ik begon na te denken over al die dode en hongerlijdende kinderen in Gaza en ik kan nu wel naar de domme peuterprogramma’s kijken die mijn ouders me voorschotelen (je moet al een kind zijn in Gaza om hiernaar kijken niet te ervaren als een onmenselijk lijden), maar ik wil niet blind blijven voor de echte problemen in de wereld. Wat Israël doet in Gaza is weerzinwekkend en valt op geen enkele wijze goed te praten. Dat ziet bij manier van spreken een peuter van twee en een half. Toch blijft de regering halfslachtig om de brij dansen en geeft ze zichzelf schouderklopjes omdat ze op fluistertoon foei zegt tegen Israël, waarna weinig later regeringsleden hoera juichen omdat Israël de gemanipuleerde televoting op het Eurovisiesongfestival heeft gewonnen. Hoe kan dit? Groetjes, Francine (3)

Dankjewel Francine voor deze niet zo eenvoudige vraag. Mag ik vragen om wat meer mededogen te hebben voor onze politici? Ze moeten een standpunt formuleren over een afslachting van onschuldige burgers en kinderen, een hongersnood en extreem ondervoede baby’s, wat niemand zag aankomen. Besef je hoe ontzettend moeilijk dat is? Je bent nog niet volwassen, dus je begrijpt nog ironie. Waarom zijn ze niet bozer? Als er een dag wordt gestaakt, is het kot te klein. Als het gaat over een uitmoorden van burgers dat al meer dan anderhalf jaar gaande is, vinden ze het belangrijk om de juiste woorden te vinden en geen overhaaste conclusies te trekken.

Je moet begrijpen dat bij een buitenlandse genocide het voor politici enerzijds zaak is om er electoraal munt uit te slaan en anderzijds om niet te ver weg te drijven van het redelijke midden, in Vlaanderen eenvoudigweg gelijk te stellen met de mening van Gert Verhulst. Meer dan anderhalf jaar, 50.000 doden onder wie een derde kinderen (onderschatting) en een afwisselend acute en nog acutere hongersnood verder, vindt het redelijke midden de beelden van dode en uitgehongerde kinderen in Gaza stilaan zorgwekkend. En dus schuift de politiek mee met het redelijke midden op. In die mate zelfs dat onze eerste minister, dat is de baas van het land, zo vermetel was om te stellen dat de humanitaire crisis niet meer om aan te zien is. Hopelijk holt hij zichzelf in al zijn verbaal spierballengerol niet voorbij.

Gelukkig zijn er andere regeringsleden van de partij van de eerste minister om hem dan bij de les te houden. Die een genocide als een opportuniteit zien om linkse tegenstanders eens flink op hun plaats te zetten, zelfs als ze hiermee een genocide aan het bagatelliseren zijn. Die dode na dode blijven kiezen voor de dader, ook omdat ze anders het onrecht moeten erkennen dat de Gazanen wordt aangedaan, in wezen een zoveelste variant van slecht gecamoufleerde moslimhaat. Die mensen die genocides niet netjes vinden deugpronkers noemen. Die liever afgeven op mensen die luidop genocides bekritiseren dan op genocideplegers. En die hiermee wegkomen. Lieve Francine, je vraagt je af wat voor iemand je dan bent. In België ben je dan tegenwoordig minister. Met deze geruststellende boodschap wens ik je een warme nachtrust toe.

Matthias Vangenechten