The Vremde Mirror

De geschiedenis duiden is geen kunst. Vandaar dat we af en toe een bescheiden honderd jaar vooruitkijken. Wat is het nieuws in 2125? Vandaag een krantenstukje over een staat die nu echt bijna, maar ook nog niet helemaal, op het punt staat te worden erkend.

Hoewel het regeerakkoord de erkenning van Palestina voorziet, verdeelt deze kwestie de federale regering. De Vlaamse regeringspartij PVDA (Partij Van De Antwerpenaar) die premier Brutus De Wever levert en de grootste Waalse partij BOUCHEZ (Boîte Odieuse Unique Cupide Hautaine Egoïste Zéro nuance), vinden het in tegenstelling tot de Minister van Buitenlandse Zaken van een kleinere Waalse partij te vroeg om Palestina te erkennen.

De enige Vlaamse oppositiepartij PVDA (Partij Van De Anderen) vindt dat de regering dringend werk moet maken van een erkenning en verdenkt de regering ervan te wachten tot een erkenning niet meer relevant is.

‘Het is onverantwoord om in gevoelige en politiek complexe dossiers als deze overhaaste beslissingen te nemen’, wuift De Wever de kritiek weg vanuit zijn vakantieresort in Gaza. ‘We gaan ons niet laten opjagen door de oppositie die deugpunten wil scoren met buitenlandse ruis. We gaan eerst grondig onderzoeken wat de erkenning van Palestina betekent en onder welke voorwaarden die kan plaatsvinden. Prioriteit is de economie in Gaza ondersteunen. Maar eerlijk? Er is niemand in Gaza hier die ik pleidooien hoor voeren voor een onafhankelijk Palestina.’

De regering-De Wever stelt nu niettemin als doel om over drie jaar zich uit te spreken over de erkenning van Palestina. Een symbolisch belangrijke datum. Dan is het inmiddels exact honderd jaar geleden dat Israël tot verbazing van de wereld de laatste Palestijn uit Gaza en de Westelijke Jordaanoever heeft verdreven.

Vince (28) vindt het belangrijk dat vrouwen zich gehoord voelen door hem: ‘Daarom gaf ik een goede vriendin de kans om één keertje vijf minuten haar subjectieve gevoelens en op persoonlijke indrukken gestoelde ervaringen van onveiligheid te delen. Helaas kost het veel mannen moeite om hier oprecht tijd voor te maken.’

‘Ik val zelf geen vrouwen lastig en ik heb het hoe dan ook altijd vriendelijk bedoeld. En in het geval dat het niet zo overkomt, is het sowieso een misverstand in hoofde van de vrouw’, vertelt Vince. ‘Maar het is niet omdat ik geen verantwoordelijkheid draag, dat ik mij moet afsluiten van de subjectieve gevoelens en ervaringen van vrouwen.’

‘Veel te weinig mannen passen hun gedrag aan’, weet Vince. ‘We worden allemaal weleens lastiggevallen, maar een vrouw staat daar toch een stukje emotioneler in. Daar houden veel mannen onvoldoende rekening mee. Het is niet fijn dat vrouwen met deze subjectieve gevoelens en ervaringen van onveiligheid rondlopen. Door vijf minuten van mijn waardevolle tijd naar ze te luisteren, laat ik voelen dat ik er ben voor hen. Anno 2025 is het niet meer de man alleen die telt.’

‘Ik kan het alle mannen aanraden’, stelt Vince. ‘Je kweekt een stukje goodwill en al bij al is het zo voorbij. Belangrijk is wel om je tijd ervoor te nemen. Doe je het vlug vlug, doe je beter niets. Dat is niet oprecht. Een vrouw voelt dat.’

‘Al besef ik ook dat dit soort inlevingsvermogen in je moet zitten’, aldus Vince. ‘Door haar individuele sentimentjes te bagatelliseren, krijgt ze het gevoel dat ze een zeurkous is waardoor ze haar wisselende gemoedsgolven gaat censureren. Ik heb mijn goede vriendin in die vijf minuten zoals ik het me herinner nagenoeg niet corrigerend onderbroken en heb ook niet op mijn smartphone gekeken. Dat zijn signalen die haar het gevoel geven dat je haar subjectieve gevoelens en op persoonlijke indrukken gestoelde ervaringen serieus neemt.’

‘Dat is overigens niet alles’, besluit Vincent. ‘Ik heb mijn goede vriendin na afloop ook nog wat tips gegeven zoals een beetje sneller lopen, een zelfverdedigingscursus volgen, bitchy kijken, geen topje dragen en geen relatie of vriendschap aangaan met een man. Dan is er helemaal geen probleem.’