Ex-burgemeester van Aalter Pieter De Crem is niet te spreken over het rapport van Audit Vlaanderen: ‘Kwam het rapport dat uitvoerig bericht over mijn racisme naar buiten in september 2030, kon ik er ten volle electoraal profijt uit halen. Hopelijk zijn de mensen mijn racisme dan niet vergeten.’
(c) Wikimedia Commons
‘Ik ben het slachtoffer van een politieke afrekening’, zegt De Crem. ‘Audit Vlaanderen saboteert mijn verkiezingscampagne in 2030. Waarom komt Audit Vlaanderen zo ver mogelijk voor de verkiezingen met dit rapport? Is dat toeval? Ik denk het niet.’
‘Was het Audit Vlaanderen te doen om al mijn duistere politieke machinaties in kaart te brengen, had het wel langer onderzoek gedaan en had men nog veel meer aan het licht kunnen brengen. Al lag er dan misschien pas in september 2030 een rapport op tafel, maar dat moest natuurlijk worden vermeden.’
Toch behoudt De Crem hoop: ‘De kiezer is slim genoeg om in te zien hoe racistisch ik in elkaar zit. Dat zit in je of dat zit niet in je. Mijn daden spreken voor zich. Die ben je met de verkiezingen in 2030 niet vergeten.’
Het spraakmakendste feuilleton is zonder gedenkwaardige concurrentie (sorry Brusselse regeringsformatie, beter je best doen) dit najaar op de Nederlandse televisie te zien: op woensdag 29 oktober vinden er verkiezingen plaats. Het zou zonde zijn om dit te missen, daarom een kleine gids Nederlandse politiek van niet heel exact 1.000 woorden.
Henri Bontenbal (c) Wikimedia Commons
Wat voorafging
Het is altijd een beetje subjectief om een beginpunt aan te duiden wanneer er geen eenduidig te identificeren begin is. Hugo de Groot die in 1621 in een boekenkist uit Slot Loevestein ontsnapt? De Vrede van Münster in 1648? De oprichting van het Koninkrijk der Nederlanden in 1815? Voelt in deze context allemaal wat geforceerd aan. Voor het gemak begint deze gids liever op 7 juli 1998 wanneer in de halve finales van het WK voetbal Philip Cocu en Ronald de Boer hun penalty missen tegen Brazilië. Op EURO 2000 zou Nederland in de halve finales tegen Italië vijf penalty’s missen. Twee in de reguliere speeltijd, drie in de penaltyreeks. Niet veel later werd Mark Rutte premier van Nederland en bleef dat tot de zomer van 2024.
Politieke partijen
De Nederlandse verkiezingen draaien van oudsher rond de vraag op welke politieke hype die nog niets heeft bewezen, de immer nuchtere Nederlander al zijn geloof vestigt om de dag na verkiezingsdag op een berg goud te ontwaken (Waarna de ontnuchtering groot is wanneer hier niets van in huis komt. Maar ja, volstrekt onrealistisch natuurlijk ook: een berg in Nederland).
Of die politieke hype voortkomt uit een van de partijen in het demissionaire kabinet is maar de vraag. Al is het maar omdat dat demissionaire kabinet steeds kleiner wordt. Eerst verliet de PVV de regering, dan verliet NSC het inmiddels demissionaire kabinet (waarbij de vraag rijst of je, wanneer je opstapt uit iets dat al ontslag heeft genomen, dan niet juist weer in functie treedt) en het valt niet uit te sluiten dat op het moment dat u dit leest de BBB het demissionair kabinet inmiddels ook heeft verlaten, waarna alleen de VVD nog overblijft die het kabinet als laatste ook verlaat omdat er met de VVD niet te besturen valt.
De PVV wordt de grootste partij. Des te knapper als je weet dat ze een stoet aan onbekwame ministers (klinkt subjectief, maar neem gerust van me aan dat het even objectief is als VRT-teletekstpagina 505 en google anders even Marjolein Faber) aanvoerden. Opnieuw een regeringsdeelname zit er niet in, al weet je natuurlijk nooit hoe de VVD (liberale partij) de dag na verkiezingsdag ‘verantwoordelijkheid nemen’ ditmaal gaat interpreteren. Het maakt niet uit of hij niet in staat is om te regeren, het maakt niet uit of hij al wat de democratische rechtsstaat democratisch en/of rechtsstaat maakt afbreekt, het maakt niet uit of hij mensen tegen elkaar opzet, Wilders moet om electorale schade te ondervinden al een asielzoeker goedgeluimd gedag zeggen. Door de week voor de verkiezingen nog eens lekker tekeer te gaan tegen migratie, mensenrechten en woke (origineel concept, zeker als je weet dat de volgorde weleens kan variëren) pakt hij er nog zeven zetels bij en na de verkiezingen vragen kiezers zich af hoe het in hemelsnaam zo’n soepje is kunnen worden.
Ik heb nog maar iets van een 500 woorden en de PVV is in Nederland niet de enige partij. Zo is er de VVD, waarvan lijsttrekster Yesilgöz een zanger beschuldigt van Jodenhaat omdat die vrijwillig liedjes ging zingen op een joods feest en zijn optreden afbrak omdat er tegen de afspraken in politieke leuzen te zien waren, waarna de zanger door bedreigingen naar het buitenland moest vluchten en het wekenlang voeten in de aarde heeft gehad eer de communicatiedienst van de VVD het een gepast moment vond om Yesilgöz zich oprecht te laten verontschuldigen. Het is al gezegd een liberale partij, daarom zijn ze woest voorstander van de hypotheekaftrek, een concept dat de vrije markt verstoort. De partij is ook erg barmhartig. Zo maakt ze zich grote zorgen over Gaza, omdat er Gazanen naar Nederland zouden kunnen vluchten.
De BBB is voor tractors, megastallen en LGBTQ+ personen die gewoon doen want dan doen ze al gek genoeg. Aangezien de stikstofplannen van hun eigen minister zijn afgekraakt (de bestaansreden van de BBB), trekt de BBB in de campagne voluit de kaart van het verrassende thema minder migratie. NSC is een soort van doorstart van het CDA, ging bij de vorige verkiezingen van 0 naar 20 zetels met mooie pleidooien voor rechtsstatelijke principes, deugdzaam bestuur en bestaanszekerheid, ging vervolgens regeren met de PVV en staat nu volgens de peilingen afgerond naar boven op 0 zetels. Het CDA is een soort van doorstart van NSC en heeft in de peilingen de wind in de zeilen, nochtans met lijsttrekker Henri Bontenbal die die de randen van het politiek toelaatbare opzoekt door zich oké te gedragen.
Dan zijn er in christelijke hoek nog de ChristenUnie en de SGP met als onderscheid dat bij de eerste een vrouw de lijsttrekker is en bij de tweede geen enkele vrouw op de lijst staat en de eerste medische evacuaties van zieke kinderen uit Gaza niet blokkeert en de tweede wel. Er zijn zo weinig partijen ter rechterzijde, vraagt u zich af. Er is ook nog Forum voor Democratie dat zoals de naam al slecht verbergt voor alles staat behalve democratie. En JA21 (alle eenvoudigere letter- en cijfercombinaties waren bij de oprichting reeds in gebruik) heeft alles in zich om de beloofde hype te worden. Dat is niet door de lijsttrekker die aan zijn vierde gezapig rechtse partij (gezapig rechts noemden we vroeger uiterst rechts of radicaal rechts en tot ongeveer 2015 noemden we radicaal rechts extreemrechts, kan nu niet meer, stom woke gedoe) toe is, maar vanwege een zekere Ingrid Coenradie die in de Nederlandse pers graag wordt voorgesteld als redelijke stem omdat ze als staatssecretaris van Justitie en Veiligheid onder de PVV-vlag ontdekte dat op X STRENGERE STRAFFEN NU!!! posten leuk en dol is, tot je verantwoordelijk bent voor die overvolle gevangenissen. Wat erna gebeurde, is nooit eerder vertoond: ze sprak Wilders tegen. Dat lukt zelfs geen journalist. (Wilders praat niet met journalisten die hijzelf omschrijft als ‘tuig van de richel’. PVV staat overigens voor Partij voor de Vrijheid, volledigheidshalve vermeld ik dat nog even.)
Ik mag nu echt geen tekens meer verspillen, dus nog in het kort: in het midden heb je D66. D66 zou je het best kunnen omschrijven als een soort Volt. Volt zou je dan weer goed kunnen omschrijven als een soort D66. Ter linkerzijde heb je de SP, die in Vlaanderen het meest neigt naar de PVDA. De PVDA in Nederland is dan weer Vooruit. En het kartel PVDA-GroenLinks is dan weer Conner Rousseau die een lijst aanvoert van Vooruit en Groen. Alsof je rauwe haring met ajuin zou combineren. Je hebt ook nog De Partij voor de Dieren, maar ook de partij genaamd Vrede voor Dieren. En dan niet te vergeten de Partij voor de Mieren. Nee, niet echt.* Bij nader inzien had ik ook gewoon kunnen vermelden dat Agnes (71), Luuk (30) en Pieter O. (51) tot nader orde geen eigen partij hebben.
Blessuretijd: wat je nog meer moet weten
Hoewel de duizend woorden flink zijn gepasseerd, is het nuttig te weten dat Nederland een gekke invulling van democratie kent. Het parlementaire stelsel bestaat er enerzijds uit de Tweede Kamer en anderzijds uit talkshows. Tot zover niets bijzonders. In talkshows zitten altijd dezelfde mensen met altijd dezelfde mening en die wanneer die mening totaal niet blijkt te kloppen, nog stelliger opwerpen dat het een feit is dat hun mening een gevoel is dat bij veel mensen wel leeft. Een van de invloedrijkste politieke analisten in Nederland heeft naam gemaakt door heel hard Dennis Bergkamp te roepen toen die een doelpuntje maakte (geen penalty). Het is alsof Ruben Van Gucht in De Afspraak de oorlog in Oekraïne komt duiden. Oké, laat ik op een ander vlak mijn punt maken.
Werkelijk een absurditeit is dat in Nederland niet de partijvoorzitter maar de fractievoorzitter de partij leidt. De partijvoorzitter bepaalt in België wat partijleden denken, laten en doen en mag aanblijven zolang de opiniepeilingen gunstig te interpreteren vallen. De fractievoorzitter daarentegen is altijd een lid van de Tweede Kamer. Ik herformuleer even wat hier staat, want ik begrijp de opborrelende ontzetting: de partijleider is iemand die door burgers is verkozen en op wie democratische controle van toepassing is. Tja. Het valt zelfs niet uit te sluiten dat Nederland na de verkiezingen een premier krijgt op wie elke Nederlander kon stemmen.
* Update: een uur na de publicatie van dit artikel liet de lijsttrekker van de Partij voor de Mieren weten dat de Partij voor de Mieren inmiddels bestaat en veel te bescheiden mikt op tien zetels.
The Vremde Mirror 