Tom Waes kan emoties niet bedwingen wanneer hij geëmotioneerde Tom Waes ziet

Tom Waes reageerde in een talkshow op de Litouwse televisie zichtbaar aangedaan toen hij beelden van zichzelf te zien kreeg in een talkshow op het bekendste kanaal van Panama. Daar barstte hij in snikken uit tijdens de getuigenis van de ouders van een verkeersslachtoffer. Opgelet: dit artikel bevat beschrijvingen van beelden die niet geschikt zijn voor gevoelige lezers.

(c) Wikimedia Commons

De Litouwse talkshowpresentator geeft Waes de kans om te reageren op beelden van een geëmotioneerde Waes in een Panamese talkshow (voor de kenners van het genre: de best bekeken). ‘Ik weet niet goed wat te zeggen. Het is heel heftig om jezelf zo ontredderd te zien.’ De presentator vraagt Waes of hij het er moeilijk mee heeft. Dat is het moment dat Waes breekt. Hij laat een stilte. Veegt vocht weg. ‘Ja, heel moeilijk. Het komt binnen. Hard binnen.’

‘Zie me daar nu zitten, een grote brok ellende’, snikt Waes zijn woorden aan elkaar. Hij zoekt ook een verklaring: ‘En dan denken sommigen wellicht waarom? Je kunt maar vatten wat dat is als je zoiets zelf hebt meegemaakt. Dat onder ogen komen van nabestaanden van verkeersslachtoffers door een dronken bestuurder als je zelf bijna een dode op je geweten hebt … Het is echt zwaar, ja. Bijna niet te dragen.’

Waes getuigde over zijn geëmotioneerde getuigenis over zijn geëmotioneerde getuigenis in De Tafel van Gert. ‘Ze hadden gezegd dat ze heftige beelden zouden tonen. Je denkt van jezelf dat je na die hele zelfgezochte stoet aan talkshows wel tegen wat emoties kunt. Maar dan laten ze die beelden zien van jou met tranen in je ogen aan een talkshowtafel. Dat doet echt wat met een mens.’

Dan volgen de beelden uit de Litouwse talkshow. ‘Het is de eerste keer dat ik de beelden zie. Je ziet daar iemand die gebukt gaat onder de schaamte en verantwoordelijkheidsgevoel.’ Verhulst stelt empathisch vast dat Waes het weer moeilijk krijgt. ‘Ja Gert, goed dat je me eraan doet denken. Ik krijg het inderdaad weer moeilijk om mezelf zo van de kaart te zien. Zie, de tranen springen weer spontaan en zonder dat ik het wil in mijn ogen. Je zou er compassie mee krijgen. Of jij dan niet, Gert?’

‘Dank voor je getuigenis, Tom. Na de pauze halen we de ja-neebordjes boven voor de vraag ‘mogen fietsers zonder fluohesje ’s nachts de baan op?’ Straks het resultaat!’