The Vremde Mirror

De Vlaamse fitnesswereld reageert geschokt op de beelden uit Gaza. ‘De lege voedselrekken verraden dat veel Gazanen hun protein goals niet halen. Dag na dag. Hoe overleef je dit?’

Fitfluencer Amélie geeft toe dat ze eerst jaloers was op de mensen in Gaza. ‘Ideale omstandigheden om op korte tijd lekker lean te worden.’

‘Maar wel onhandig als je net in een periode zit dat je moet bulken’, weet fitluencer Christophe. ‘Om spieren op te bouwen, heb je oefening nodig en proteïnen. Dat eerste doel halen ze: de meeste Gazanen lopen naar hun voedsel en voor hun leven. Maar dan heb je wel die 200 gram proteïnen op een dag nodig. En voor een perfect summer body zelfs 250 gram. Als je dan niet dagelijks potten kwark eet met een sticker op ‘met extra proteïnen’, hoor je je spieren in duizend stukjes breken.’

Fitfluencer Christophe snapt er niks van: ‘Hoe functioneren zij zonder hun dagelijkse proteïnen?’ Al is het volgens hem ook een kwestie van mentaliteit. ‘Veel mensen verwaarlozen in oorlogstijd hun protein goals. Mens, waar leef je dan voor?’

Ook fitfluencer Fabrice is er het hart van in. ‘Ik kan niet stilzitten als ik al dat onrecht merk. Dan wil ik die mensen helpen. Daarom lanceer ik exclusief voor de mensen in Gaza een online cursus in tijden van oorlog voldoende proteïnen binnenkrijgen. Een traject op maat voor slechts 349 euro per persoon. Wees er snel bij, want vol is vol!’

Verantwoording van de redactie: in een eerdere versie van dit bericht werd het woord ‘eiwitten’ gebruikt in plaats van proteïnen, meer bepaald tot onze redactie het aangename bezoek kreeg van een groep (breedgeschouderde) fitfluencers.

U begrijpt dat er weinig hardere levens bestaan dan die van de columnist. Daarom was ik toe aan vakantie. Maar uit een verantwoordelijkheidsgevoel dat sommigen ongelukkig genoeg met ziekelijke zelfoverschatting verwarren, kan ik u ook deze week niet alleen laten. Ik vroeg aan zeven van mijn trouwste lezers, in het dagelijkse leven beter bekend als mijn zeven lezers, hoe ze hun vakantie hebben beleefd. Laat u inspireren door hun mooie vakantieverhalen!

Mia ging op vliegvakantie naar Tuvalu nu dat nog niet is gezonken

‘Mensen staan er niet bij stil hoe verwoestend de klimaatverandering al om zich heen grijpt. We leven er maar op los alsof er geen morgen is. Ik besloot daarom om in mijn weekje vrij naar Tuvalu te vliegen om met mijn eigen ogen te zien wat de impact van de klimaatverandering is. En inderdaad, veel land was er niet te zien. Om wat uit te rusten van de lange vliegreis heb ik de eerste drie dagen op het strand gelegen, daarna was het al tijd om naar het lokale vliegveld te trekken. Wist je trouwens dat Tuvalu deze eeuw nog onder water verdwijnt? En we laten dat zomaar gebeuren, ongelofelijk toch.’

Georges-Louis had meer van de architectuur en gastronomie in Gaza verwacht

‘Er wordt veel onzin verkocht over Gaza en ik wou mijn gelijk bevestigd zien. Het reisbureau had een bijzondere verrassing in petto. Ik werd rondgeleid door Gaza in een toeristenbus in de vorm van een tank met een Israëlische vlag op. Ik mocht zelfs een keer schieten. Topervaring! Ik ging er zo in op dat ik niet veel heb meegekregen van de cultuur. Al lag dat niet alleen aan mij. De lokale bevolking stoof meteen weg wanneer ze ons zag in plaats van toeristen een warm welkom te geven. En als ik dan nog een puntje van kritiek mag geven: ik had meer verwacht van de gebouwen en de gastronomie. Maar met wat meer ondernemingszin kan het toerisme in Gaza in korte tijd floreren!’

Stefan vond de natuurbrandenbeleving in Rhodos indrukwekkender dan in Portugal

‘Ik moet zeggen zoals het is: ik had meer van de natuurbranden verwacht toen ik naar Portugal vertrok. Door de ervaringen in Rhodos in 2023 waren de verwachtingen van mijn vrouw en mezelf wellicht wat te hooggespannen. Nu is ons hotel uit voorzorg wel ontruimd, maar dat bleek ook nog eens voor niets omdat ons hotel niet in de fik is gegaan. Rhodos was daarentegen een totaalervaring waar we nog lang over kunnen stoefen op het werk. Ik heb het reisbureau ook laten weten dat we volgend jaar een onvergetelijke natuurbrandenvakantie verwachten of dat het anders de laatste keer is geweest.’

Theo kwam op vakantie tot rust met extra tijd voor zelfprofilering op X, Facebook en Instagram

‘Vakantie is voor mij kwalitatieve me-time. Eens even lekker alleen aan mezelf denken. Het liefst doe ik dat door berichten te posten op sociale media. Opgelet, ik neem mijn geloofwaardigheid serieus en daarom beperk ik me volledig tot de dingen waar ik verstand van heb: alles wat er in de wereld gebeurt. Maar doe dat dan wat vaker wanneer het geen vakantie is, hoor ik u hardop denken. Mijn job neemt helaas zo veel tijd in beslag dat ik minder met zelfprofilering bezig kan zijn dan ik zou willen.’

Axelle was voor haar persoonlijke groei beter naar Tadzjikistan gegaan dan naar Oezbekistan

‘Het was een lange geestelijke kwelling, maar uiteindelijk moet je zoiets ook gewoon durven loslaten. Aanvankelijk was ik helemaal excited om naar Tadzjikistan te gaan tot ik op Insta een post zag over de troeven van het Oezbeekse hinterland. Toen ik er was, bleek dat toch vooral te bestaan uit gras, stenen en gruis. Ik heb me toen twee dagen rotslecht gevoeld dat ik niet voor Tadzjikistan heb gekozen, maar op de derde dag transformeerde ik wonderbaarlijk en kwam ik tot het inzicht dat ik niet ontgoocheld moet zijn, maar moet proberen het mooie in te zien van het weinige dat er ook is. Nu ik terug ben, wil ik die boodschap ook andere mensen meegeven en verlaat ik mijn job als HR-medewerker om fulltime spirituele coach te worden. In dat opzicht is het toch geen totale maat voor niets geweest.’

Lenny beantwoordde om te deconnecteren zijn werkgerelateerde mails principieel niet binnen het kwartier

‘Normaal beantwoord ik in vakanties gewoon mijn mails. Ik besefte dat dat niet gezond is en daarom heb ik een out of office ingesteld dat ik aan het genieten ben van een deugddoende vakantie en dat ik niet onmiddellijk reageer. De vorige vakanties deed ik dat ook, maar toen belandde mijn antwoord nog altijd sneller in hun mailbox dan de automatische out of office. Dat was deze vakantie anders. Als ik een mailtje kreeg, wachtte ik altijd een kwartier om het te beantwoorden. Het is belangrijk om je grenzen te stellen, in het verleden vergat ik dat weleens.’

Tom en vriend Dries hebben zich cultureel verrijkt in Istanbul

‘Het deed goed om eens uit die ratrace te stappen en me onder te dompelen in een andere wereld. Ik moet zeggen: zowel mijn goede vriend en reisgezel Dries als ikzelf zijn als een ander mens huiswaarts gekeerd. Een heerlijke smeltkroes van bevolkingsgroepen, talen, tradities en culturen leeft in Istanbul in één en dezelfde multiculturele metropool. Ik hoop een beetje van deze tolerantie naar Vlaanderen te brengen. Hier hebben we soms last van een bekrompen kerktorenmentaliteit waarmee we onszelf alleen maar tekortdoen! Het leven heeft veel te veel potentieel om geen onbekende dingen te verkennen, maar te mokken op wat je veronderstelt dat de ander heeft en jij niet.’

Nadat de Europese voetbalfederatie UEFA voor de Europese Supercup uitpakte met een groot spandoek waarop het zich uitspreekt tegen geweld, kan de wereldvoetbalbond FIFA niet achterblijven. Die lanceert spandoeken die spandoeken veroordelen die geweld veroordelen.

Tijdens de eerstvolgende interlands zal in elk stadion een spandoek worden getoond dat spandoeken aanklaagt die geweld veroordelen: ‘Stop de spandoeken die geweld veroordelen’. Opmerkelijk is dat omdat de FIFA zich als politiek neutraal beschouwt.

‘De spandoeken tegen geweld in voetbalstadions laten niemand onberoerd’, verantwoordt FIFA-voorzitter Gianni Infantino zich. ‘Op zo’n moment kun je niet onverschillig staan toekijken en als FIFA wilden we ons ook uitspreken: tot hier en niet verder.’

‘Vredelievende statements horen niet thuis in een voetbalstadion’, aldus Infantino. ‘Die druisen in tegen de ethische waarden van voetbal en alles waar voetbal voor staat. Dat is een lijn die we streng moeten bewaken. De reputatie van voetbal staat meer dan ooit op het spel.’

Het is niet de eerste keer dat de FIFA een politiek standpunt inneemt. Veelbesproken is de banner die de FIFA vijf jaar geleden lanceerde met als opschrift ‘Zeg in sommige gevallen nee tegen racisme, maar we moeten ook niet te moeilijk doen over mensenrechten, zeker niet in landen die ons omkopen om het WK voetbal te kunnen organiseren, want die nuance ontbreekt te vaak en dat is wel een beetje spijtig’.

Met de slogan ‘Met minder meer content’ wist Booking.com heel wat mensen te verleiden tot een verblijf in een Belgische cel. In de praktijk kwam er hierbij misleiding aan te pas.

Het is niet eenvoudig om een plekje in een Belgische cel te bemachtigen. Voor veel mensen blijft het een verre droom. Van die situatie maakte Booking.com misbruik door consumenten het gevoel te geven dat ze de deal van hun leven sloten. Booking.com beloofde elke consument een plekje in een Belgische cel op slechts één voorwaarde: een wanbedrijf of misdaad naar keuze plegen.

De praktijk bleek minder fraai. Zo verzon Booking.com consequent schaarste. Het communiceerde dat 150% van de gevangenissen in België vol zit, terwijl dat in werkelijkheid maar 120% is. Ook meldde het dat er eigenlijk geen cellen meer beschikbaar zijn, terwijl in bijna de helft van de Belgische cellen nog één persoon tot 1,50 meter op de grond kan liggen.

Klachten zijn er ook over de duur. Sommige consumenten moesten jaren aan een stuk in een accommodatie verblijven, terwijl ze maar voor een week hadden geboekt. Ze moesten ook al die jaren voor elke dag de volle pot betalen, een bedrag dat integraal ging naar Booking.com. Anderen (weliswaar een grote minderheid) kregen een enkelband of moesten in hun vrije tijd onbetaalde arbeid verrichten en hebben nooit de binnenkant van een gevangenis gezien. Ook hierover meldde Booking.com niets in de voorwaarden.

Ook beloofde Booking.com dat je een verblijf in een Belgische gevangenis gratis kunt annuleren. Vaak bleek dat je na het begaan van een wanbedrijf of misdaad toch gedwongen werd om te genieten van de geboekte accommodatie via Booking.com. En u raadt het al, in zowat alle gevallen voor een veel langere dan de geboekte termijn.

Door mensen te lang in een cel te laten zitten, zwengelde Booking.com ook de schaarste aan en dreef het de prijzen kunstmatig op. Het weigerde om alternatieven aan te bieden zoals kleinschalige detentiecentra.

Ook de beloofde ervaring bleek weinig te maken te hebben met de realiteit. De vaste gevangenisbewoners spreken van een onleefbare drukte veroorzaakt door mensen die denken dat ze op vakantie zijn, in die mate zelfs dat ze aan vluchten denken. De klanten van Booking.com hebben het over een claustrofobisch gevoel en schendingen van hun mensenrechten, terwijl ze hadden gedacht een weekje te onthaasten in een knus hoekje van twee tegels op twee tegels groot.

Booking.com begrijpt de klachten over het claustrofobische gevoel en de mensenrechtenschendingen in Belgische cellen niet: ‘Het is alsof je een vakantie in Zuid-Spanje boekt, maar het je dan beklaagt dat de zon schijnt.’

Uit vrees voor nog meer reputatieschade biedt Booking.com vanaf heden niet langer Belgische cellen aan. Het zal zich concentreren op haar core business: het verhuren van accommodaties van Israëlische kolonisten op de Westelijke Jordaanoever.

Het Belgisch leger heeft vandaag via de lucht ongeveer 2 ton aan opiniestukken van Maarten Boudry gedropt in Gaza. De federale regering wil zo de Gazanen helpen om de genocide te relativeren die er in Gaza bezig is.

‘Het Belgische leger doet er alles aan om het leed van de Gazanen te verzachten’, vertelt een trotse minister van Defensie Theo Francken (N-VA). ‘Daarom dropt het Belgische leger vandaag 2 ton aan opiniestukken van Maarten Boudry die de Gazanen helpen om wat hen overkomt te kaderen en te relativeren.’

‘Verandering van spijs doet eten’, aldus Francken. ‘Daarom droppen we niet één opiniestuk van Maarten, maar 15 verschillende. Zo vertelt Maarten in een opiniestuk dat de Gazanen Israël dankbaar mogen zijn vanwege zijn zachte houding, omdat het iedereen allang had uitgeroeid als het dat echt had gewild. In een ander opiniestuk schrijft hij dat Israël zeer gericht heel Gaza verwoest en niet zozeer heel Gaza verwoest. En nog een ander opiniestuk heeft als insteek dat in geen enkele ander oorlog de dader droppings toeliet met opiniestukken van Maarten Boudry.’

‘Het is begrijpelijk dat het mensen in Gaza moeite kost om te ontsnappen uit hun cirkeltje van verdriet’, zegt Francken. ‘Je kunt blijven treuren of je kunt nog iets van je leven maken. We willen de Gazanen een stukje perspectief bieden met een optimistische boodschap waardoor ze met een dankbare blik de toekomst tegemoet treden. Zo hebben ze toch nog iets aan de laatste weken van hun leven.’

De operatie bewijst ook de risico’s van droppings: één van de pakketjes viel op een van de weinige nog bruikbare stukken landbouwgrond dat nu voor minstens de rest van de eeuw vergiftigd is.

Sinds 7 oktober 2023 zijn er volgens CPJ 186 journalisten gedood in Gaza. Het is de dodelijkste oorlog ooit voor journalisten. Israël ontkent dat het journalisten in Gaza monddood wil maken en lanceert nu naar eigen zeggen een goodwilloffensief.

‘We vinden vogelvrije pers belangrijk’, beklemtoont de Israëlische premier Benjamin Netanyahu. ‘Daarom openen we de poorten voor journalisten in Gaza. Zo slaan we twee vliegen in één klap. We laten niet alleen journalisten toe, we laten zo ook over land vet- en proteïnerijk voedsel toe waar de Gazanen hun al volle buikje mee kunnen vullen’

Netanyahu vreest niet dat de dode journalisten Israël met imagoschade opzadelen. ‘Niet om op te scheppen of zo en denk gerust dat ik overdrijf, maar we hebben al wel wat andere stoten uitgehaald en daar komen we in het Westen ook mee weg. En mochten we er niet mee wegkomen ditmaal, kunnen er toch almaar minder journalisten over berichten.’

Netanyahu besluit: ‘Er worden soms heel cynische stukken over ons geschreven. Maar zo willen we aan de wereld laten zien dat we mensen van vlees en bloed zijn.’

Hallo allemaal, wij zijn Maaike (6), Brent (4) en Miriam (5). Wij zijn gevraagd door de vaste columnist op deze plaats (een columnist is iemand die stukjes schrijft in de hoop de wereld te verbeteren en als dat niet lukt op zijn minst een emotie op te wekken zoals boosheid, blijheid of passionele verveeldheid) om iets te zeggen over de genocide in Gaza. De columnist zegt dat zijn effect onbestaande is en staat daarom zijn plaats af aan anderen, in dit geval wij. Je kunt hem hierom een loser vinden, maar ergens is het ook wel heel eerlijk en dat kunnen we alleen maar appreciëren.

We hebben eigenlijk niet lang moeten twijfelen hoe we het zouden aanpakken. Hopelijk neemt hij het ons niet kwalijk, maar de columnist pakt het helemaal verkeerd aan. Hij moet niet de spot drijven met politici, tenzij hij schrijft uit therapeutische overwegingen, maar zich rechtstreeks richten tot wie de macht heeft. Daarom gaan we de politici uitleggen wat genocide is. Als ze weten wat dat is, gaan ze snel de situatie in Gaza verbeteren. Honderd procent zeker. Politici zijn als puntje bij paaltje komt ook mensen.

Dus beginnen wij met beste politicus. Je weet misschien dat de Israëliërs en de Palestijnen al lang een heftige ruzie hebben. Die geschiedenis moet je niet kennen. Je moet wel weten dat er in Gaza (zoek het maar eens op de landkaart op, je ziet het bijna niet liggen) twee miljoen Palestijnen wonen en dat ze daar opgesloten zitten. Eerst beloofde Israël alleen de gevaarlijke Palestijnen die wonen in Gaza te willen straffen door bommen op ze te gooien. Maar al snel bleek dat niet te kloppen. Eigenlijk wil het gewoon al de Palestijnen een lesje leren omdat ze Palestijn zijn.

Daar bestaat een moeilijk woord voor. Als je de titel hebt gelezen, kun je het misschien al raden. Mensen dood doen of zwaar verwonden omdat ze tot een bepaalde groep (bijvoorbeeld een volk of een groep mensen met hetzelfde geloof) behoren of het leven van mensen van een bepaalde groep onmogelijk maken zodat ze doodgaan of ervoor zorgen dat mensen uit een bepaalde groep niet kunnen worden geboren, in die mate dat het voortbestaan van deze groep wordt bedreigd en met de bedoeling om dat te doen? Dat is genocide. Snap je?

Als je dan kijkt naar Gaza: ziekenhuizen die worden gebombardeerd, vrouwen die geen eten hebben waardoor ze geen levende baby’s kunnen baren of geen borstvoeding kunnen geven, de willekeurige bombardementen op woonwijken, de uitspraken van stoute mensen in de Israëlische regering die hardop zeggen dat ze alle Palestijnen uit Gaza willen en mensen die worden doodgeschoten die bij een plaats wachten waar eten wordt uitgedeeld. Dan moet je niet te lang twijfelen of er een genocide is. En als je graag een beetje koppig doet vandaag, dan moet je toegeven dat er veel te veel onschuldige mensjes doodgaan. Lieve en vriendelijke mensen, ongetwijfeld ook stomme mensen. Maar de papa van Maaike is ook saai en nors (behalve in de buurt van de mama van Alice, maar dat is een ander verhaal), maar dat wil toch niet zeggen dat hij ook dood moet? We willen maar zeggen dat je moeilijk nog kunt beweren dat het proportioneel (dat woord moet je maar eens in het woordenboek opzoeken) is.

Het is heel normaal dat je je daar een beetje sip bij voelt. En dat je niet snapt dat de wereld dit niet helpt te stoppen. Het is echt heel heftig wat er in Gaza gebeurt. (Net als andere oorlogen en genocides in de wereld trouwens, dat willen we even erbij zeggen omdat we anders commentaar krijgen dat we daar niks over zeggen, maar we kunnen niet elk onrecht tegelijk bestrijden en je mag ons hierom gerust selectief vinden, maar het is nog altijd beter dan onze mond houden of anderen de mond snoeren die tegen een genocide strijden uit overwegingen die neerkomen op het minimaliseren of ontkennen van een genocide, vinden wij.)

Wat nog wel echt belangrijk is: nu je weet dat er een genocide is of dat op zijn minst heel veel gewone en brave mensen doodgaan, is het echt superbelangrijk dat je je laat horen en dat je alles doet wat je kunt doen om deze genocide te stoppen. We hebben dus ook goed nieuws. Jij bent een politicus en jij kunt daar iets aan doen. Misschien niet op je eentje. Maar als je met andere politici samen tegen Israël zegt dat het niet meer jullie vriendje is zolang het zo moordzuchtig doet, gaat het misschien al een keertje extra nadenken. En als dat niet helpt, kun je ook nog altijd stoppen met dingen te doen die Israël centjes oplevert of andere materiële voordelen en zo zijn er vast nog grotemensendingen waar wij geen benul van hebben waarmee jij je steentje kunt bijdragen. En als het niet uitmaakt, zegt dat veel over je oude vriendje en kun je achteraf toch niet zeggen dat je dommig hebt staan toekijken hoe gewone mensen elke dag werden doodgedaan.

Zo, dat was het. Hopelijk heb je er iets aan gehad. Als je iets nog niet helemaal snapt, kun je ons altijd contacteren.

Lieve groetjes,

Maaike, Brent en Miriam

De Israëlische regering heeft grote zorgen over de voedseldroppings boven Gaza. ‘Die zorgen voor veel ook dodelijke slachtoffers en berokkenen schade aan de al geteisterde infrastructuur en gebouwen.’

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu zegt in de strengst mogelijke bewoordingen de voedseldroppings boven Gaza te veroordelen. ‘Onschuldige burgers sterven omdat ze een voedselpakket op hun hoofd krijgen en de pakketten vernielen de al geteisterde gebouwen en infrastructuur in Gaza. En dan die beelden. Uitgehongerde mensen die zo wanhopig zijn dat ze vechten voor een blik conserven. Het is een vreselijke ontmenselijkende chaos waar het recht van de sterkste geldt.’

‘Dit moet onmiddellijk stoppen, anders gaan er nog meer doden vallen’, waarschuwt Netanyahu, die de grove middelen niet schuwt. ‘Ik doe het niet graag, maar ik doe een smeekbede aan alle landen om enerzijds te stoppen met de voedseldroppings boven Gaza en anderzijds om verregaande sancties te treffen tegen de landen die deze horror helpen in stand te houden.’

Veel verwacht Netanyahu niet van zijn oproep. ‘Als het gaat over Gaza blijft het zoals gewoonlijk stil en blinken landen uit in nietsdoen. Dat wil niet zeggen dat we onze morele plicht niet hebben om al het gewicht dat we hebben in de schaal te gooien om deze schrijnende toestanden te laten ophouden. De geschiedenis zal anders ongenadig over ons oordelen.’

‘Er moeten andere mogelijkheden zijn om Gaza met voedsel te bevoorraden’, aldus Netanyahu. Op de vraag hoe juist moet hij het antwoord tot zijn grote spijt schuldig blijven.

Op 14 augustus komt de commissie Buitenlandse Zaken in de Kamer met urgente spoed bijeen om van gedachten te wisselen over de oorlog in Gaza, die intussen bijna twee jaar burgers de dood injaagt. De regering stelt er haar draaiboek voor hoe ze in het komende parlementaire jaar met deze oorlog zal omgaan en of sancties aan de orde zijn. Het moet gezegd: ze gaat hierbij niet over één nacht ijs. Laten we dit script even doornemen.

– Commissie Buitenlandse Zaken Kamer (eerste samenkomst (vervroegd!): 14 augustus)

Het Israëlische leger bombardeert ziekenhuizen, scholen en huizen, burgers worden uitgehongerd en wie het erop waagt naar een voedseldeelpunt te gaan, loopt het risico te worden doodgeschoten door het Israëlische leger. De teller staat op 60.000 burgerslachtoffers.

Politici uit de regeringspartijen beginnen zich ongemakkelijk of toch al zeker niet al te comfortabel te voelen bij de beelden uit Gaza. Sommigen willen sancties of andere maatregelen tegen Israël. Laten we niet te overhaast te werk gaan en geen impulsieve beslissingen nemen, vinden andere regeringspartijen, die eraan toevoegen dat er niemand hierbij is gebaat en zeker de mensen in Gaza niet. Dat laatste maken ze evenwel niet concreet. Het komt erop neer dat aan het eind van de commissie Buitenlandse Zaken wordt aangekondigd dat de mogelijkheid voor sancties en andere maatregelen niet wordt uitgesloten, maar wordt onderzocht door een expertencommissie waarvan de samenstelling in de schoot van de regering nog moet worden afgeklopt en goed zal zijn voor een regeringscrisis van vier dagen (maandag-donderdag).

Een partijvoorzitter (MR) meldt de pers na afloop van de commissie dat sancties of andere maatregelen nooit aan de orde zullen zijn zolang hij deel uitmaakt van de regering. De premier zwijgt.

– De expertencommissie (3 à 4 maanden)

Op het moment dat je denkt dat het niet erger kan, verergert de situatie in Gaza. Dag na dag. Week na week. Het is niet dat de oorlog in Gaza op te weinig aandacht kan rekenen. Het gaat bijna over niets anders, wat het nog pijnlijker maakt dat de internationale gemeenschap er niet in slaagt meer te doen dan toekijken. Ik moet preciezer zijn: zorgelijk toekijken.

Gelukkig handelt de Belgische regering een stukje doortastender. Nog voor het einde van het jaar komt de expertencommissie met de aanbeveling om de oorlog in Gaza op de politieke agenda te houden en de mogelijkheid tot sancties of andere maatregelen open te houden en serieuzer te nemen naargelang de situatie in Gaza acuter wordt. Zo, hier kan de politiek een eind verder mee.

– Overlegcomité (permanent)

Dat moet ik volledigheidshalve nog zeggen. De onafhankelijke expertencommissie staat in permanent contact met het overlegcomité waarin de belangrijkste figuren uit alle regeringen zitten die België telt. Elke keer dat de expertencommissie een aanbeveling wil uitwerken, rapporteert ze over de contouren ervan aan het overlegcomité. Die toetst de politieke haalbaarheid, zodat de expertencommissie geen werk voor niets doet en zonder onnodig tijdverlies haar opdracht kan voltooien!

– Commissie Buitenlandse Zaken Kamer (tweede samenkomst inzake Gaza, samenkomst tillen over het kerstreces)

De teller staat op 100.000 burgerdoden. Het Israëlische leger verschuift de grens tussen Gaza en Israël westwaarts en de noordergrens zuidwaarts waarbij het met bulldozers alles vernielt wat het op haar weg tegenkomt. De Gazanen moeten zo zien te overleven op een almaar kleinere en onleefbaardere oppervlakte. De internationale gemeenschap vraagt zich bezorgd af waartoe dit alles leidt.

In de commissie Buitenlandse Zaken blijkt dat niet alle regeringspartijen op dezelfde lijn zitten als het gaat over de interpretatie van de aanbevelingen van de expertencommissie. Om uit deze impasse te geraken, wordt er parallel met een koninklijk verkenner een ontmijner aangesteld. De premier laat zich ontvallen dat hij al deze ruis maar niets vindt en zwijgt verder.

– Koninklijk verkenner (1,5 maand)

De koninklijk verkenner krijgt als opdracht om na te gaan onder welke voorwaarden welke bereidheid er is binnen de regeringspartijen voor sancties of andere maatregelen tegen Israël. Ook zoekt hij naar gedeelde opvattingen inzake de interpretatie van de aanbevelingen van de expertencommissie.

– Ontmijner (6 maanden)

Wanneer het werk van de koninklijk verkenner of later een andere intermediair tot onenigheid leidt, komt de ontmijner in actie die de verschillende regeringspartijen weer aan tafel moet brengen om het gesprek herop te starten. Wanneer de onderlinge relaties werkbaar zijn, kan de koninklijk verkenner weer aan de slag. In totaal moet de ontmijner acht keer aan de bak.

– Koelkast (2 weken, aanvankelijk 3 weken gepland, maar tekenen van verrotting)

In de media verschijnen berichten dat de situatie in Gaza ‘zich stabiliseert’. Dat betekent in dit concreet geval: elke dag een groot aantal doden, een groot aantal bombardementen op ziekenhuizen, scholen en huizen en een groot aantal uitgehongerde mensen. Maar gewoon niet meer dan de vorige week.

Na anderhalve maand houdt de koninklijk verkenner zijn opdracht voor bekeken. Het water tussen de verschillende regeringspartijen om tot een gezamenlijk standpunt te komen is te diep. Ineens gaat het in de politiek weer over de koopkracht van de mensen.

– Koninklijk bemiddelaar (2 maanden)

Israël bombardeert een konvooi VN-vrachtwagens met hulpgoederen. Er volgt een waarschuwing van de EU, geen sancties omdat Israël vermoedt dat er Hamas-leden zich in de vrachtwagens verstoppen. Blijkt een foutje. Wie overkomt het nooit? Tegelijkertijd annexeert het de Westelijke Jordaanoever volledig.

De Belgische regering voert het tempo op. Een koninklijk bemiddelaar gaat verder waar de koninklijk verkenner was gebleven. Omdat de oorlog in Gaza een delicaat onderwerp is met veel gevoeligheden neemt de koninklijk bemiddelaar zijn tijd. Twee maanden om precies te zijn. Hij dankt de ministers en de partijvoorzitters voor de constructieve samenwerking en is hoopvol over de vorderingen: er is niet gesproken over concrete sancties, maar ze kunnen zich beter inleven in elkaars standpunt, wat voor de verdere gesprekken een belangrijke basis is. Meer verwachten, was ook niet realistisch geweest, zegt hij. De premier zegt in besloten kring dat zijn visie over Israël en Gaza hardop uitspreken tot zijn ontslag zou leiden. Hij doet er dan maar het zwijgen toe.

– Dreigen met val regering (naar schatting 4 à 7 keer)

Doorheen het jaar dreigen partijvoorzitters (geen leden van de regering) er ettelijke malen mee om de regering te laten vallen. Zo willen ze het signaal aan hun achterban geven: zo belangrijk is Gaza/Israël (schrappen wat niet past) voor ons! (maar uiteindelijk niet belangrijk genoeg om de regering werkelijk te laten vallen)

– Koninklijk intendant (2 maanden)

De Gazanen zijn samengehokt op een oppervlakte die een jaar voordien een tiende van Gaza vormde.

Noem deze weergave van de feiten kritisch, maar de koninklijk intendant lijkt niet echt op te schieten. Er zijn uiteraard de omstandigheden waar men nadrukkelijk op wijst: de complexiteit van het Midden-Oosten, de verschillende politieke belangen, de beperkte impact van een landje als België, enzovoort enzovoort. Dat neemt niet weg dat de koninklijk intendant na twee maanden zijn opdracht staakt en moet toegeven dat hij niet verder staat dan de koninklijk bemiddelaar, al benadrukt hij dat er nog altijd bereidheid is om met elkaar in dialoog te gaan.

– Regeringsverklaring (na vijf nachten in juli 2026 met twee keer een dreiging tot val van de regering)

De laatste Gazaan is uit Gaza verdreven. Een Amerikaanse projectontwikkelaar legt aan de kustlijn van Gaza de eerste steen van een all-inclusiveresort.

In België komt er vlak voor het zomerreces een doorbraak. Na een week vol onderhandelingen tot elke keer diep in de nacht, komt men op vrijdagochtend omstreeks 5 uur met een compromis. De federale regering besluit de hele situatie in Gaza uiterst zorgwekkend te vinden en volgt de situatie op de voet op. Ze moet tegelijkertijd vaststellen dat de doden niet tot leven worden gewekt door te spreken van etnische zuivering of genocide. Ook sancties tegen Israël zijn symboolpolitiek. Wat hebben de mensen in Gaza daar nu nog aan?

Matthias Vangenechten

In een ontbijtinterview op RTBF met boterkoeken, meergranenpistolets en vers geperst sinaasappelsap waarschuwt MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez: ‘Als het van woke afhangt, mogen mensen geen honger meer lijden in oorlog. Wat is dan nog het nut van oorlog?’

Terwijl de kans bestaat dat er een optie komt om de mogelijkheid te benutten dat er groen licht wordt gegeven voor voedselhulp in Gaza, voelt Georges-Louis Bouchez de bui al hangen.

‘Als het van mij afhangt, gaat er geen voedselhulp naar Gaza,’ aldus Bouchez die een hap neemt van zijn boterkoek. ‘Hoe kun je nu nog fatsoenlijk een genocide plegen als je een volk niet mag uithongeren? Een feit dat onderbelicht blijft, is dat achter de oproepen voor voedselhulp in Gaza een politieke agenda schuilt: het bemoeilijken van genocides.’

Het interview wordt even onderbroken omdat Bouchez in al zijn agitatie zijn boterkoek op de grond laat vallen. Gelukkig lagen er nog op tafel en kon hij er een nieuwe pakken.

‘Waar was ik gebleven?’ smikkelt Bouchez. ‘Juist, politieke krachten met hun eigen agenda instrumentaliseren de oorlog in Gaza. Zeg me in alle eerlijkheid, hoe kun je van een oorlog spreken zonder honger? Laat staan van een genocide? Onze grootouders hadden in de wereldoorlogen nooit dat oorlogsgevoel gehad als ze elke dag hun buikje rond konden eten. Woke wil dat gevoel van de Gazanen nu afpakken. Wil woke zo de geschiedenis ingaan?’

‘Kun je me de ham geven?’ vraagt Bouchez. ‘Je kunt niet van Israël verwachten dat ze alles tot spijs bombarderen om daarna zelf zakjes rijst te gaan uitdelen. Mon dieu, laat de Gazanen hun verantwoordelijkheid eens nemen en zoals iedereen zelf werken voor hun eten in plaats van alles op een presenteerblaadje aangeboden te krijgen. Dan smaakt eten ook zo veel beter.’

Bouchez denkt dat voedselhulp uiteindelijk overbodig zal blijken: ‘Goede tiramisu. Ik wil nog wel wat. Let op, niet zo lekker als ik hem maak, maar hoe langer de oorlog in Gaza duurt, hoe minder mensen er eten nodig hebben.’