The Vremde Mirror

Voor slechts 160 euro kunt u een lezing vol primeurs krijgen hoe de federale regering werkzoekenden het leven moeilijk maakt. Dat is noodzakelijk niet het enige wat de federale regering aanbiedt om de begroting op orde te krijgen. Ontdek hier de hele prijscatalogus van de regering.

1. Cursus brieven sturen met het kabinet-Verlinden (250 euro pp)

Door alle beschikbare moderne communicatiemogelijkheden is het versturen van brieven in onbruik geraakt ondanks de charme ervan. Daar wil het kabinet van Annelies Verlinden wat aan doen. Cursisten leren hoe ze een mooie verzorgde brief schrijven, hoe ze die vervolgens netjes in een enveloppe steken en ze leren een brief volledig en precies te adresseren en voldoende te frankeren. De cursusinformatie vermeldt het niet, vast omdat het zo vanzelfsprekend is, maar cursisten leren tot slot ook om hun brief daadwerkelijk te verzenden. Het zou anders een beetje zonde zijn van al die moeite.

2. Lessenreeks leven zonder koffie, computers en printers met de minister van Justitie (499,95 euro)

Een noodpakket kan niet alles bevatten. Daarom is het belangrijk om ons ook mentaal voor te bereiden op de oorlog. Het ministerie van Justitie organiseert in dat kader een lessenreeks hoe je overleeft zonder koffie, computers en printers. Ze nodigt hiervoor een gevarieerd palet aan gastsprekers uit die door hun professionele achtergrond hier veel ervaring mee hebben zoals magistraten van de rechtbank van eerste aanleg, magistraten van de hoven van beroep en magistraten van het Hof van Cassatie. Door amper 49,95 extra op te hoesten, leert u ook werken met een faxtoestel in tijden dat niemand anders nog een faxtoestel heeft. De lessen worden niet opgenomen, maar na iedere les krijgen de deelnemers een verslag op hun tablet. Goed om te weten: het ministerie van Justitie voorziet zelf de klei.

3. Kroegentocht met Frank Vandenbroucke (149,95 euro, exclusief flesjes Spa Rood)

Eindelijk, eindelijk, eindelijk! De populaire kroegentocht met Conner Rousseau die sinds eind 2023 om onduidelijke redenen niet meer beschikbaar is, heeft een langverwachte opvolger gekregen. Voor een schamele 149,95 euro voert u al technische discussies over pensioenstelselhervormingen tot diep in de nacht in het warme gezelschap van een flesje Spa Rood. Zo decadent allemaal? Dan vertellen we u best niet dat aan het einde van de nacht Frank u mogelijk weet te verrassen met een zijuitstapje naar het budgettair kader voor de gezondheidszorgdoelstellingen.

4. Gazacoach (699 euro)

De Gazacoach leert u om te praten over de afgrijselijke situatie in Gaza als ware het een kruimeldiefstal van de Israëlische regering. U leert dat humanitaire catastrofes die te wijten zijn aan één moordzuchtig regime in hun context moeten worden geplaatst. U leert op evenwichtige wijze geen opinie te hebben over een complete uitroeiing van burgers en kinderen op een manier dat u de neutraliteit zelve lijkt en niet zelf stelling inneemt door geen stelling in te nemen omdat niks doen nu eenmaal een even politieke houding is als veroordelen, protesteren of goedpraten. Aan het eind van het traject krijgt u een kwartier lang beelden uit Gaza te zien van gebombardeerde ziekenhuizen en wijken, dode baby’s, afgeslachte hulpverleners, uitgehongerde kinderen alsook van Israëlische soldaten die op hun TikTok vertellen hoe vereerd ze zijn Gazanen te kunnen afslachten en leden van de Israëlische regering die opgewonden raken van een etnische zuivering in Gaza. U bent geslaagd mocht u in staat zijn om deze situatie te beschrijven zonder het woord genocide in de mond te nemen.

5. Tips om online geweldloos te communiceren door Theo Francken (899 euro)

Zonder meer het paradepaardje in deze prijscatalogus. U kent vast de situatie. U zit in een gespannen situatie of u bent filosoof verbonden aan de UGent, u moet de juiste woorden vinden en hierop spuwt uw mond een stroom aan verwijten, drogredeneringen en leugens uit. U had dit liever vermeden of u bent filosoof verbonden aan de UGent. Na een intakegesprek geeft Theo Francken u gepersonaliseerde tips hoe u diplomatisch en geweldloos communiceert in moeilijke en minder moeilijke situaties. Extra geschikt voor politici met een X-account!

6. Lezingenreeks ‘Geld gooien in een bodemloze put’ (nu voor 399,50 in plaats van 349,50 euro per lezing)

Weet u uw geld niet gespendeerd? Voelt u soms de neiging om uw geld doordacht te spenderen? Geen nood, de federale regering organiseert een lezingenreeks die mensen moet helpen om hun geld over de balk te gooien. De lezingenreeks is op initiatief van het ministerie van Defensie, maar ze nodigt ook de andere regeringen in dit land uit om gastlezingen te geven. Terwijl Brussel zich door een gastspreker uit elke politiezone laat vertegenwoordigen, stuurt Vlaanderen een van de zestien subsidiecoaches bij haar in dienst. Na elke lezing kunt u in contact komen met de duurste consultants die u hierbij willen begeleiden en geld verkwisten als een proces zien dat nooit af is.

7. Fiscale achterpoortjes voor grote en semigrote bedrijven (995 euro)

995 euro lijkt een ferm bedrag voor een achterpoortje. Maar mispak u hier niet aan, dan hebt u ook meteen waar voor uw geld. In een persoonlijk onderhoud onthult de kabinetschef van de minister van Financiën welke fiscale achterpoortjes er bestaan op maat van uw bedrijf. Die zorgen ervoor dat u op jaarbasis eenvoudig enkele honderdduizenden of zelfs miljoenen euro’s minder belastingen kwijt bent aan de federale schatkist. Een duidelijke win-winsituatie, weet de federale regering. Oh ja, het fiscale achterpoortje is natuurlijk fiscaal aftrekbaar. Waar wacht u nog op?

Matthias Vangenechten

Heel veel is er de afgelopen week niet gebeurd als je her en der een genocide, Poetin, Trump en Ivan De Vadder die verliefd naar opiniepeilingen kijkt wegdenkt. Toch is het belangrijk dat je weet wat er wel is gebeurd. Tot slot is er plaats voor de kindervraag van de week.

Valsspelers in Ninove?

Er was eens een dorpje dat zich een stad noemde met de naam Ninove. In Ninove is Guy burgemeester, dat is de door de inwoners van Ninove gekozen baas. Guy is burgemeester van Ninove omdat hij bij de verkiezingen veel stemmen haalde. Heel veel stemmen. Nu denken mensen dat hij heeft valsgespeeld om zoveel mogelijk stemmen te krijgen. Veel inwoners in Ninove zeggen dat mensen jaloers zijn op Guy en hem hierom een peer willen stoven. Anderen zoals het gerecht, dat is een onafhankelijke macht die erover waakt dat iedereen (ook mensen met macht) correct de wet naleven, twijfelen hier nu aan en voeren een onafhankelijk onderzoek dat moet bewijzen of Guy en zijn partij al dan niet vals hebben gespeeld bij de verkiezingen.

Je vraagt je natuurlijk nu af hoe je vals kunt spelen bij de verkiezingen. En opgelet, ik ga dit nu vertellen, maar dan moet je beloven dat je later wanneer je groot bent dit niet gaat na-apen. Oké, het zit dus zo. Mensen die niet kunnen gaan stemmen omdat ze bijvoorbeeld ziek zijn of moeten werken, kunnen iemand anders in hun plaats laten stemmen. Zij geven iemand dan een volmacht. De hele lijst met redenen om via een volmacht te kunnen stemmen, vind je op je favoriete website www.vlaanderen.be.

Nu blijken er in Ninove volgens de aantal gegeven volmachten wel heel veel mensen ziek of werkzaam op verkiezingsdag en zijn er sterke aanwijzingen dat er is gefoefeld met ziektebriefjes. Als dat wordt bewezen, is dat valsheid in geschrifte. Je kunt het een beetje vergelijken met het namaken van de niet na te maken handtekening van je ouders ter gelegenheid van een niet te best schoolrapport. De baas van de partij van burgemeester Guy heet Tom. Je kunt je ongetwijfeld voorstellen hoe hij in alle staten is! Wat moeten de mensen denken over zijn partij! Hij behoudt het vertrouwen in Guy en zijn vrienden zolang er geen rechterlijke uitspraak is, maar hij wenst het gerecht veel succes met het onderzoek zodat hij snel te weten komt of er ondanks de vele ziektebriefjes niets aan de hand is of dat hij een stel valsspelers uit zijn partij moet schoppen, want met deze mensen wil je natuurlijk niet worden gezien.

Grapje! Nu hadden we je goed liggen. Tom vindt het een grove schande dat er een onderzoek is en hij verdenkt de rechterlijke macht ervan onder één hoedje te spelen met zijn politieke tegenstanders. Inderdaad, lieve kindertjes, jullie zien dat goed: de rechtsstaat aanvallen en verdacht maken wanneer je iets niet zint, is gevaarlijk en kennen we uit landen waar de rechtsstaat een woord is dat alleen nog in verboden oude woordenboeken staat. Reflectievraagje: hoe denk je dat Tom zou reageren, mocht Guy van een andere partij zijn?

Andere mensen die niet noodzakelijk voor de partij van Tom of Guy zijn, of dat toch niet hardop zeggen, waarschuwen dat dit onderzoek in de kaart speelt van extreemrechts, dat is de politieke strekking van Tom en Guy. Eigenlijk verdedigen ze de stelling dat elk onderzoek en elke kritiek extreemrechts goed uitkomt, waardoor je geen kritiek meer kan hebben op extreemrechts. Dat betekent dat extreemrechts alles kan doen wat het maar wil. Als opdrachtje mag je eens diep nadenken of dit gevaarlijk of gezond is voor een democratie.

Kindervraag van de week.

Toen ik op mijn fatbikeje naar school scheurde, bekroop me ineens een ellendig gevoel. Ik begon na te denken over al die dode en hongerlijdende kinderen in Gaza en ik kan nu wel naar de domme peuterprogramma’s kijken die mijn ouders me voorschotelen (je moet al een kind zijn in Gaza om hiernaar kijken niet te ervaren als een onmenselijk lijden), maar ik wil niet blind blijven voor de echte problemen in de wereld. Wat Israël doet in Gaza is weerzinwekkend en valt op geen enkele wijze goed te praten. Dat ziet bij manier van spreken een peuter van twee en een half. Toch blijft de regering halfslachtig om de brij dansen en geeft ze zichzelf schouderklopjes omdat ze op fluistertoon foei zegt tegen Israël, waarna weinig later regeringsleden hoera juichen omdat Israël de gemanipuleerde televoting op het Eurovisiesongfestival heeft gewonnen. Hoe kan dit? Groetjes, Francine (3)

Dankjewel Francine voor deze niet zo eenvoudige vraag. Mag ik vragen om wat meer mededogen te hebben voor onze politici? Ze moeten een standpunt formuleren over een afslachting van onschuldige burgers en kinderen, een hongersnood en extreem ondervoede baby’s, wat niemand zag aankomen. Besef je hoe ontzettend moeilijk dat is? Je bent nog niet volwassen, dus je begrijpt nog ironie. Waarom zijn ze niet bozer? Als er een dag wordt gestaakt, is het kot te klein. Als het gaat over een uitmoorden van burgers dat al meer dan anderhalf jaar gaande is, vinden ze het belangrijk om de juiste woorden te vinden en geen overhaaste conclusies te trekken.

Je moet begrijpen dat bij een buitenlandse genocide het voor politici enerzijds zaak is om er electoraal munt uit te slaan en anderzijds om niet te ver weg te drijven van het redelijke midden, in Vlaanderen eenvoudigweg gelijk te stellen met de mening van Gert Verhulst. Meer dan anderhalf jaar, 50.000 doden onder wie een derde kinderen (onderschatting) en een afwisselend acute en nog acutere hongersnood verder, vindt het redelijke midden de beelden van dode en uitgehongerde kinderen in Gaza stilaan zorgwekkend. En dus schuift de politiek mee met het redelijke midden op. In die mate zelfs dat onze eerste minister, dat is de baas van het land, zo vermetel was om te stellen dat de humanitaire crisis niet meer om aan te zien is. Hopelijk holt hij zichzelf in al zijn verbaal spierballengerol niet voorbij.

Gelukkig zijn er andere regeringsleden van de partij van de eerste minister om hem dan bij de les te houden. Die een genocide als een opportuniteit zien om linkse tegenstanders eens flink op hun plaats te zetten, zelfs als ze hiermee een genocide aan het bagatelliseren zijn. Die dode na dode blijven kiezen voor de dader, ook omdat ze anders het onrecht moeten erkennen dat de Gazanen wordt aangedaan, in wezen een zoveelste variant van slecht gecamoufleerde moslimhaat. Die mensen die genocides niet netjes vinden deugpronkers noemen. Die liever afgeven op mensen die luidop genocides bekritiseren dan op genocideplegers. En die hiermee wegkomen. Lieve Francine, je vraagt je af wat voor iemand je dan bent. In België ben je dan tegenwoordig minister. Met deze geruststellende boodschap wens ik je een warme nachtrust toe.

Matthias Vangenechten

Begin deze maand was er consternatie over de nieuwe minimumdoelen voor het kleuteronderwijs. Dat verwondert me niet. Aanvankelijk werd ook ik geconsulteerd om minimumdoelen te formuleren over mediageletterdheid, geopolitiek en klimaatadaptatie. Tot mijn verbazing werden mijn aanbevelingen stuk voor stuk genegeerd. Terecht of een politieke afrekening? Oordeel vooral zelf.

1. Mediageletterdheid

Kleuters weten aan het eind van de derde kleuterklas dat ze nieuws niet alleen kunnen consumeren via het schermpje van hun vape, maar ook via radio, televisie, laptop, smartphone of tablet.

Kleuters kunnen kritisch reflecteren over medische informatie op TikTok. Ze leren daarom gebruik te maken van Dokter Google.

Kleuters spelen het klaar om een fitfluencer te onderscheiden van een gediplomeerd arts. De eerste heeft op TikTok een massa volgers, de tweede moet je uitleggen wat TikTok is.

Kleuters zijn in staat om gesponsorde content verpakt als superspontane reviews te creëren voor een voedingssupplement dat vage en onbewezen gezondheidsvoordelen belooft.

Kleuters begrijpen dat het verwarrende en complexe tijden zijn. Daarom is het belangrijk dat ze leren om op empathische wijze hun ouders aanleren om desinformatie te onderscheiden van betrouwbaar nieuws, desnoods en zo goed als zeker op dagelijkse basis.

Kleuters leren geduldig omgaan met tante Vicky die kettingberichten verstuurt, haar sociale media gebruikt om te staven dat we worden gestuurd door een onzichtbare kinderen etende wereldorde die huist onder de grond van Davos en sinds afgelopen week een cryptogoeroe is.

Kleuters herkennen het object ‘boek’.

Kleuters zijn in staat om een neutraal opiniestuk te veinzen over de belastingdruk in België terwijl ze lid zijn van een denktank die voor een nachtwakersstaat is.

De slimste kleuters zijn in staat om het verschil aan te duiden tussen een rechter, een onderzoeksrechter, een advocaat en Acid. Alsook tussen de statements van de woordvoerder van de Arizona-regering en de verschillende optredens (meervoud) van Stijn Baert in talkshows.

2. Geopolitiek

Kleuters moeten aan het eind van de derde kleuterklas de telrij van 1% van de NAVO-norm tot en met 20% van de NAVO-vorm kennen.

Kleuters kennen de belangrijkste geopolitieke strategen van hun tijd: Roger Housen, Jonathan Holslag en tante Vicky.

Kleuters kunnen bemiddelen in conflicten. Ze leren dat diegene die iets afpakt het slachtoffer is en dat diegene die wordt bestolen de pestkop is, tenzij die laatste al zijn koekjes aan de bemiddelaar afgeeft.

Kleuters kunnen een blokkentoren annexeren die niet van hen is, kleuters weten al de persoonlijke bezittingen af te nemen van de kleuter van wie de blokkentoren is wanneer die hiertegen protesteert en kleuters zijn bovendien in staat om de kleuterleerkracht geheel en ondubbelzinnig aan hun kant te krijgen door te verwijzen naar de mishandelingen waar hun overgrootouders slachtoffer van waren op dezelfde school.

Kleuters leren het verschil tussen een genocide enerzijds en 50.000 onschuldige burgers uitmoorden onder wie een derde kinderen anderzijds.

3. Klimaatadaptatie

Kleuters kunnen aan het eind van de derde kleuterklas met behulp van een schupje in een zandbak de diepste grondwaterlagen aanboren.

Kleuters leren geen dorst te lijden zonder gedurende de hele dag één druppel te drinken.

Kleuters maken hun ouders bewust dat het belangrijk is voor hun toekomst om minder vlees te eten, meer de fiets te gebruiken of zoals elke gewone kleuter de fatbike, meer producten te delen en spullen te hergebruiken, de tuin niet te verharden en net wel om bomen te planten, de gazon niet te besproeien, zonnepanelen aan te leggen en geen aandelen te kopen van olieconcerns die al sinds de jaren zeventig miljarden en miljarden besteden aan het zwartmaken van de klimaatwetenschap. Ze leren omgaan met de tirade van hun ouders op links en woke die hun kind indoctrineren. Ze zijn in staat om op het moment dat hun ouders weer zelfstandig en zonder te hyperventileren tot drie kunnen tellen, aan te geven dat dit zaken zijn die in het licht van de monsterlijke dreiging van de klimaatverandering zeer behapbaar en helemaal niet onoverkomelijk zijn. Om hun ouders te sparen, leren ze verzwijgen dat deze kleine gedragswijzigingen klein bier zijn vergeleken met waar zij als volwassene in spe tegenaan kijken.

Kleuters leren omgaan met de teleurstelling dat niet alleen politici, maar ook hun ouders eigenlijk geen moer geven om hun toekomst.

Kleuters kunnen omgaan met angst, met name leren ze begrip hebben voor politici die angst hebben om een deftig klimaatbeleid te voeren.

Matthias Vangenechten

Uiteindelijk heb je twee soorten opiniemakers. Opiniemakers die aanvoelen wat de hoofdmoot van de mensen denkt en die denkbeelden verkondigen alsof ze diepe inzichten betreffen. Het succes van deze opiniemakers is niet alleen dat ze op de gunst van de massa kunnen rekenen die dezelfde opvattingen heeft, maar ook dat ze die massa zich origineel en geniaal laat voelen omdat zij dezelfde denkbeelden heeft, wat bijdraagt aan een collectief zelfbewustzijn. Deze opiniemakers zijn tegen stakingen, tegen regeltjes en tegen belastingen. Deze column gaat over de tweede soort: opiniemakers die met zo veel dedain contrair doen dat media erop springen als een negenjarige op een vape met aardbeiensmaak.

Het is waar wat de media over me zeggen: ik heb de afgelopen week alle kranten- en talkshowredacties gecontacteerd – buiten die van Bar Goens omdat zelfs sommige opiniemakers begiftigd zijn met een minimale dosis aan zelfrespect – en me aangeboden als opiniemaker die tegen de stroom ingaan als deugd verheft, ongeacht de stank waarin ik daardoor beland. In een motivatiebrief vermeldde ik enkele van mijn meest tegendraadse opinies. Het duurde maar enkele minuten vooraleer ik werd opgebeld door een krantenredactie.

De stem aan de andere kant van de lijn nam mijn motivatiebrief erbij. ‘Durf je echt te schrijven dat Open Vld een succesverhaal is?’

‘Absoluut. Dankzij Open Vld staat het liberalisme weer op de kaart.’

Ik was zo slim om in mijn motivatiebrief niet mijn beste tegendraadse opinies prijs te geven. Dus voegde ik er spontaan aan toe dat politici een hogere uittredingsvergoeding verdienen en dat hun pensioen moet worden verhoogd, net in tijden van algemene besparingen.

‘Interessant. Ga door.’

Ik zei dat ik me rechts-conservatief noem en net vanuit die hoedanigheid pleit voor een menselijk asielbeleid.

‘Fabuleus trucje! Hiermee ga je zeker een hoop mensen op de kast jagen.’

Maar niet zo veel mensen als wanneer ik verkondig dat Bar Goens de beste talkshow is die ooit is vertoond op Vlaamse televisie.

‘Houd op! Houd op! Je hebt me in alle andere situaties overtuigd. Ik ga niet rond de pot draaien. Er is één werkelijk sterke tegenkandidaat. Jij denkt dat je een tegendraadse opinie kunt fabriceren over elk mogelijk onderwerp?’

Ik zei dat ik daarvan geheel overtuigd was.

Dus ook over Gaza?

‘Wat er in Gaza gebeurt, is echt vreselijk’, zei ik vol overtuiging. ‘Wat Israël doet, valt op geen enkele manier te rechtvaardigen.’

‘Hier val je door de mand.’

‘Hoezo?’ vroeg ik.

‘We hebben iemand gevonden die de oorlog die Israël voert rechtvaardig vindt.’

‘We hebben het allebei over een bewind dat al 50.000 Palestijnen de dood heeft ingejaagd waarvan één op drie kind is en dat is dan nog een schromelijke onderschatting van de cijfers? Het bewind dat hulpverleners aanvalt, mensen laat uithongeren en ziekenhuizen bombardeert? Het bewind dat manu militari mensen uit hun huizen verdrijft om grond te koloniseren? Het bewind dat oorlogsmisdaad na oorlogsmisdaad …’

‘We hebben het inderdaad over dat bewind.’

Ik viel even stil, maar hervond mijn moed en zei dat Brussel goed wordt bestuurd. Ik erkende dat het natuurlijk altijd beter kan, maar daarvoor zullen er meer politiezones moeten komen en nog zeker twee extra bestuurslagen. Maar er was al niemand meer aan de andere kant van de lijn.

Matthias Vangenechten

Van harte! Dankzij deze regering genieten we van het naar eigen zeggen strengste asielbeleid ooit. Er was kennelijk nog marge tot verstrenging. Ter opfrissing: onder het vorige asielbeleid sliepen er kinderen op straat. Wat zit ik hier eigenlijk te sakkeren? In plaats van kritiek te uiten, zou ik minister van Asiel en Migratie Anneleen Van Bossuyt beter een handje helpen door haar ontradingscampagnes mee te verspreiden. U kunt betwijfelen of dit een verschil zal betekenen. U moet weten dat dit blog weleens een bezoeker krijgt uit populaire emigratielanden zoals de VS. Dus is het mijn burgerplicht om de ontradingsboodschappen van Van Bossuyt hier te delen. De integrale boodschap van de minister:

Beste asielzoeker,

Ik wil je leven redden. Uit welk land je ook komt, voor welke etnische zuivering je ook vlucht, kom niet naar België. Je bent hier nog slechter af dan ginderachter. Laat je niet beetnemen door misverstanden en valse verwachtingen. België is een stom land. Ik beperk me tot vijf redenen waarom.

1) Lintbebouwing.

2) Er is je misschien verteld dat België een rechtsstaat is. Maar wist je dat in België een YouTuber met een gespeeld spraakgebrek de hoogste opperrechter is? En dat is niet alles. De magistratuur wordt er al jaren gesaboteerd door de politiek. Sorry hoor als je vindt dat ik overdrijf. Bewust de magistratuur jarenlang laten draaien op te weinig geld en te weinig mensen die te veel moeten doen: hoe zou je dit anders noemen? En nu gaat de regering ook nog eens beknibbelen op de pensioenen van rechters. Zeg nu zelf, dat is toch een rechtsstaat onwaardig? Naar zo’n land zou je vrijwillig trekken?

3) In België vertolkt Jean-Marie Dedecker de stem van de redelijkheid als het gaat over Gaza. Opgelet, dat wil niet zeggen dat andere partijen zich niet bekommeren om Gaza. Uit goede bron weet ik dat op het hoofdkwartier van de grootste partij, ook de partij van de eerste minister in België, elke dag de evenwichtsoefening wordt gemaakt hoe genocidair een genocide mag zijn zonder dat je het genocide moet noemen maar gewoon een logische militaire operatie. Je zou maar eens aan de foute kant van de geschiedenis blijven kleven. Dat is voor een Vlaams-nationalist een onverdraaglijke gedachte.

4) Je verdient het niet hoe politici in België je behandelen. De tranen springen in mijn ogen als ik eraan denk. Ik moet je hiervoor waarschuwen in alle transparantie en ik zou graag iets anders zeggen, maar politici moeten je niet. Als je het hier fijn zou vinden, lijkt het dat België een goed land is en gaan er meer mensen naar België komen, dus doen politici er alles aan om België op een ravage te laten lijken. Ze organiseren liever een totale opvangchaos dan mensen te helpen zoals jij en zijn zo cynisch om de schuld in de schoenen te schuiven van asielzoekers, waardoor jij nog meer kop van Jut bent. Ironisch genoeg zijn het de politici die vinden dat jij moet integreren en liefst snel een beetje, die er alles aan doen om jouw integratie via allerhande contraproductieve treitermaatregeltjes te bemoeilijken. Zo zie je maar in wat voor onmogelijk spel je zal belanden. Wat je ook doet: winnen kun je niet. Hoogst onrechtvaardig, ik weet het. Wil je echt in zo’n trieste realiteit leven? Dat mag je jezelf echt niet aandoen. Ik smeek het je om je bestwil.  

5) Dan moet ik nog zeggen dat de federale regering pocht dat ze het strengste asielbeleid ooit voert, goed wetende dat migratie iets is dat moeilijk valt te controleren en onderhevig is aan geopolitieke factoren, maar dat politici nu eenmaal permanent kiezers voorhouden dat ze migratie onder controle kunnen krijgen en dat ze daar alles aan zullen doen en dat zolang migratie niet onder controle is – wat is dat ook ‘onder controle’ en zal het ooit genoeg ‘onder controle’ zijn? – dat de frustratie alleen maar aanzwelt en extreemrechts groeit. Zei ik extreemrechts? In het welvarende deel van België noemen we extreemrechts de stem van het volk. Het laat zich raden dat het strengste asielbeleid ooit niet tot de gewenste resultaten zal leiden, waarna niet het besluit volgt dat het zo niet werkt omdat migratie nu eenmaal een complex gegeven is, maar het strengste asielbeleid ooit nog strenger moet, met alle menselijke drama’s van dien. Zo is er geen wetenschappelijk bewijs voor aanzuigeffecten, maar dat maakt niets uit. Asielbeleid gaat om de act, niet om de resultaten. Hoe meer de beloofde resultaten uitblijven, hoe nadrukkelijker de act moet zijn. En jij bent de speelbal van die act. Wil je dat zijn? Luister naar mijn goede raad, ik zeg het om je te beschermen. Blijf in Syrië, Gaza of Soedan. In België ben je niet veilig.

Groetjes,

De Belgische minister van Asiel en Migratie (dus die kan het wel weten)

Matthias Vangenechten

Ik heb het lang verborgen gehouden, maar afgelopen week vond de eerste aflevering plaats van mijn eigen talkshow Bar Slecht. Voor wie het zou hebben gemist, volgt hier de samenvatting.

Om te beginnen was er een voorgesprekje zonder toegevoegde waarde dat bijna zo cringe was als de mensen die naar een voorstelling van Bart De Pauw gaan en die van begin tot eind superlollig vinden, bij wijze van statement richting de slachtoffers van Bart De Pauw. Vervolgens ontspon zich een heerlijk gesprek.

Schrijver, jij hebt een boek geschreven.

Dat klopt, ik heb een boek geschreven over…

Daar gaan we het straks misschien nog over hebben, maar eerst wil ik mijn andere gast voorstellen. Jij bent een BV die een trauma heeft beleefd, wat je heeft aangezet om een avondcursus psychologie te volgen en zo ben je nu traumaexpert. Zeg ik het zo goed?

Je zegt het helemaal goed zo.

We praten met jou natuurlijk over de oorlog in Oekraïne, omdat jij heel wat van trauma’s kent. Kun je beschrijven wat het Oekraïense volk nu meemaakt?

Dat moet echt zwaar zijn.

Loodzwaar?

Ja, als je het zo bekijkt, loodzwaar eigenlijk.

Ik kijk even naar de andere kant van de tafel. Ruben, als je dit zo hoort, wat denk je dan?

Instinctief weet je wel dat Oekraïne niet het paradijs is momenteel. Maar je gaat voort met je leven en je negeert het onbewust wat omdat het allemaal wel heel zwaar is om te lezen. Als je dan uit de mond van een BV met een avondschooldiploma hoort dat de situatie daar loodzwaar is, komt dat wel binnen en vraag ik me af: jongens, waar zijn we mee bezig?

De vraag die dan rest: is er nog hoop? Valt het op te lossen?

De energetische banen tussen Zelensky en Poetin zijn verstoord. De verbinding is zoek. Ze moeten opnieuw verbonden geraken. Als dat lukt, kan de oorlog snel eindigen.

Ik sluit me daarbij aan. Dat mensen moeten overeenkomen. Doe allemaal een beetje water bij de wijn, zo moeilijk is dat toch niet. Dat is waar de mensen naar snakken, naar oplossingen.

Mooi gezegd, Ruben. Heb je daar nog iets aan te voegen?

Ik heb horen vertellen dat Trump, je kunt zeggen over de man wat je wilt, snel met een oplossing komt.

Oké, dat is het eerste dat ik daarover hoor. Ik denk dat we het hoofdstuk Oekraïne hiermee kunnen afsluiten.

God ja, ik was het bijna vergeten, maar er zit ook een ex-kolonel aan onze tafel. En een ex-generaal. Kunnen jullie nog even zeggen of Defensie meer centen nodig heeft?

Defensie heeft meer middelen nodig.

Klopt, Defensie heeft meer geld nodig.

Oké, een duidelijke oproep aan de politiek.

Benieuwd of ze er iets mee gaat doen.

Inderdaad, zoals Ruben gevat samenvat, wordt vervolgd.

Dan gaan we nu verder met een speciale gast. Ze was zonet te gast in de gloednieuwe talkshow op een andere zender en daar wil ik het graag uitgebreid met haar over hebben.

Hoe was het daar?

Eigenlijk heel fijn.

Maar toch niet zo fijn als hier?

Nee, dat niet.

Wat heb je daar verteld?

Ik heb verteld hoe moeilijk het is om als tot traumaexpert omgeschoolde BV aandacht te krijgen in de media, omdat er anno 2025 nog altijd vooroordelen zijn over BV’s met een avondschooldiploma.   

Dank voor je moedige getuigenis. Dank dat je die aan deze tafel wou doen.

Ik wil ook mijn andere gasten danken. Morgen zijn we er weer en dan is er een arbeidseconoom te gast die het zal hebben over de hervormingen van de regering-De Wever. Maar ik zeg nog niet wie.

Soms geloof ik dat mijn maatschappelijke relevantie veeleer beperkt is, maar niet vandaag. Vandaag niet, omdat ik een probleem heb ontdekt. Ik dacht ook dat dit niet waar kan zijn, maar ik heb gecheckt en gedubbelcheckt en het is waar: dit land telt te weinig ex-generaals en ex-kolonels om in talkshows te zitten wanneer het echt oorlog is.

(Ik besef dat de inleiding een beetje uitvoeriger had gekund. Met wat meer nadruk op het belang van mijn vondst en ook wat meer nadruk op hoe niemand anders dit probleem heeft doorzien. Prioriteiten graag. We zitten hier met een joekel van een maatschappelijke uitdaging die voor zich spreekt. Mensen zien zelf wel hoe cruciaal mijn vondst is. Dat hoef ik niet expliciet te stellen. Het zou ook ongepast zijn om uit onzekere tijden zelf persoonlijke aandacht of andere profijtjes te puren. Stel je voor dat de ex-generaals en ex-kolonels aan talkshowtafels ook zo opportunistisch zouden denken.)

Gelukkig is de oplossing voor dit complexe probleem bijna onverklaarbaar eenvoudig: bij aanvang van de oorlog moeten er zoveel mogelijk generaals en kolonels de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt. Even toegepast op uw persoonlijke situatie: dat betekent dat u uw kantoorbaan opzegt, het leger ingaat, de promoties opstapelt, kolonel wordt en op pensioen gaat. Tot daar is het overzichtelijk. Afschrikwekkender is de lijst met talenten en competenties waarover u als ex-generaal of ex-kolonel moet beschikken.

Als ex-generaal of ex-kolonel beschikt u over een polyvalente geest en een breed interesseveld. U kunt op veel manieren zeggen dat defensie meer geld nodig heeft. Zonder veiligheid geen sociale zekerheid. Dat moet u goed kunnen zeggen, ook al is op dat moment de sociale zekerheid inmiddels afgeschaft. Oefen thuis voor de spiegel.

U bent heel goed in bordjes vasthouden met ja of nee op. Heeft de bezetter niet ergens een punt? 35% van de kijkers vindt van wel. U spreekt vloeiend alle mogelijke talen die de bezetter kan hebben en gaat met hem in discussie waarna een musicalacteur aan dezelfde tafel concludeert dat er meerdere kanten zijn aan een verhaal. Applaus. U kunt moeiteloos overschakelen van een geopolitieke gedachtewisseling naar een verhitte discussie over frikandel of curryworst. Juist in oorlogstijd is dat belangrijk.

U denkt op lange termijn. Terwijl de bommen Brussel treffen, waarschuwt u voor wat er na de oorlog komt: geen oorlog. Mensen zullen oorlogsmoe zijn en willen dan met wat anders bezig zijn zoals geen oorlog. U ziet het gevaar: men zal geneigd zijn om de wapenproductie op een lager pitje te zetten. Juist dan moet er worden geïnvesteerd in defensie en moet u worden uitgenodigd.

U bent bovenal realistisch. Het is niet omdat het oorlog is en er van een openbaar leven geen sprake meer is en het aantal doden nauwelijks te tellen valt dat het niet nog erger kan. U waarschuwt dat de elektriciteit permanent kan uitvallen, waardoor mensen niet meer weten wat ze moeten doen omdat ze u niet meer op televisie kunnen zien verschijnen.

Zoals u merkt, zijn de vereisten niet min. Ik onderschat u niet. Voelt u zich aangesproken? Sluit u aan bij het leger, maak promotie, word kolonel of generaal en ga zo snel mogelijk op pensioen. De natie dankt u. En als deze oproep te weinig uithaalt, rest er maar één remedie: de pensioenleeftijd voor kolonels en generaals verlagen naar 48. Te duur? De uitgaven vallen vast onder de NAVO-norm van 2% te brengen.

Deze column gaat over de actualiteit van de ten einde lopende week en dan kan het in deze wereld van oorlog, armoede, honger en andere levensbedreigende calamiteiten maar over één ding gaan: de bidongooier. Als columnist verwacht u van mij een forse of tegendraadse mening en die heb ik. Let nu goed op mijn woorden: met een bidon gooien mag niet. Het is foei, foei en foei. Het is zelfs gevaarlijk als je naar een rijdende renner een bidon gooit. Doe het niet. Waarom niet? Het kan gevaarlijk zijn, omdat de renner kan vallen of een neus kan breken. Als je het wel doet, verdien je een strenge straf: een fikse boete, een verbod om sportmanifestaties bij te wonen, enkelband, gevangenisstraf, brandstapel, je verhaal moeten doen in de nieuwe talkshow van Eric Goens.

Eerst wou ik in deze column op haast ondoenbaar evenwichtige wijze de draak steken met de receptie van de bidongooierij in de media zonder zelf ook maar de schijn te wekken dat ik de daad vergoelijk. En of me dat zou zijn gelukt, geen zorgen daaromtrent. Zo zou ik het kunnen hebben hoe zichtbaar deugd het deed voor serieuze wieleranalisten (dit is een woord) om zich eens flink af te reageren op iemand die iets dwaas deed waarover naar schatting iedereen het eens is dat het dwaas is en zich uitdrukkelijk aan de goede kant van maatschappij positioneren: aan de kant van de mensen die geen bidons gooien naar renners. Of over sportsociologen die eindelijk de zin van hun bestaan ontdekken en de kosmische betekenis blootleggen van een dronken persoon die gooit met een bidon. Wie weet zou ik mijn column op een infantiele toon beginnen die appelleert aan de wijze waarop over het bidongooimoment werd bericht, waarbij ik alleen maar kan winnen (ofwel heeft de lezer het door en moet hij gniffelen, ofwel heeft hij het niet door en vindt hij dat ik het eens goed heb gezegd) – mocht ik echt een begenadigde dag hebben.

Ik moet nu toegeven: het voelt wel lekker om aan de goede kant te staan. Ik wel. Ik gooi geen bidons naar renners. Het lijkt misschien een open deur en een vanzelfsprekendheid. Maar door lang genoeg de aandacht te vestigen op bidongooiers en de problematiek (dronken man doet dwaas) zo veelzijdig mogelijk te belichten, begint een mens zich bijzonder te voelen dat hij niet met bidons naar renners gooit. Ja, ik begon me zelfs af te vragen of ik iets fout doe door het niet te doen. Ik bedoel natuurlijk: ik ervaar nu ook de waarde van een gedeelde boosheid in een tijd dat gedeelde waarden onder druk staan. Het is een curiositeit dat goed en kwaad nog zo helder afgebakend worden ervaren. Het kan natuurlijk ook zijn dat er te weinig is om gezamenlijk kwaad over te worden. Onze gedeelde kwaadheid gaat alleszins:

– Niet over Israëlische aanvallen op hulpverleners en tentenkampen met ontheemden in Gaza

– Niet over kinderen die in armoede groot worden en mensen die geen dak boven hun hoofd hebben

– Niet over de democratieën en de rechtsstaten die van binnenuit worden opgevreten en de individuele rechten en vrijheden die onder vuur liggen

– Niet over de onwil om burgers te beschermen tegen voorspelbare klimaatrampen

– Niet over Soedan, Congo, Myanmar en Oekraïne

– Niet over autocraten die mensen illegaal deporteren, democratische instellingen uit hun fundament losrukken en media intimideren, behalve als ze een zwarte maandag op de beurs veroorzaken

– Niet over het precaire lot van te veel mensen in onze samenleving

Onze gedeelde kwaadheid gaat over een bidongooier en het rijdend statutair personeel van de NMBS. Godzijdank bestaan zij nog.

Matthias Vangenechten

Het is de tweede week in april van het jaar 2025 en plots worden we overspoeld met zorgelijke berichten over de impact van algoritmen op jonge breinen. Het is niet dat er elders in de wereld niets aan de hand is: Oekraïne, Gaza, een nakende economische recessie, Soedan (ik heb het niet gecheckt, maar daar is normaliter altijd wat aan de hand), Kevin De Bruyne gaat voor het goede doel voetballen en alsof ons incasseringsvermogen grenzeloos is, krijgt Eric Goens een eigen talkshow op VTM. Om maar enkele zaken te noemen.  

Zo heb je Viktor Verhulst nog nooit gezien!

Dat sociale media kwalijk zijn voor minder jonge breinen wisten we al, nu blijken algoritmen van alom geprezen caritatieve instellingen als TikTok en Meta geen acht te slaan op leeftijd. Of beter gezegd, net wel. Hoe jonger iemand is, hoe schokkender de beelden. Van een democratie die gestoeld is op gedeelde waarheden, zijn we beland in een algocratie die gefundeerd is op ongedeelde onwaarheden die afhankelijk zijn van ons klik- en staargedrag. Al zijn er binnen de leeftijdscategorieën wel gelijkenissen hetgeen onderling menselijk contact vooralsnog niet helemaal onmogelijk maakt.

Like, share en subscribe.

Over 35+’ers hoeven we ons geenszins zorgen te maken. Hun mettertijd opgedane levenswijsheid en kritisch denkvermogen maakt hen niet beïnvloedbaar voor ophitsende politieke propaganda, kettingberichten van tante Magda en theorieën van alternatieve denkers met een kleurrijk strafblad die volgens het protocol moeten leiden tot online fakkeltochten, tenzij de berichten bevestigen wat hun eigen kritisch bronnenonderzoek op Facebook, X en het forum van hun favoriete voetbalclub al opleverde.

OMG, heb je deze mening over Marc Van Ranst al gelezen?

Ook over jonge vrouwen hoeven we ons geenszins zorgen te maken. Zij halen hun informatie over de algemene beginselen van onze rechtsstaat via Elisabeth Lucie Baeten en jonge mannen zijn helemaal gezegend nu zij voor de werking van de rechtsstaat – op de meest praktische wijze – kunnen rekenen op Acid of Dries Van Langenhove.

Je raadt nooit wat deze man over Acid te zeggen heeft.

Zorgelijker is dat TikTok jongerenbreinen manipuleert. Dit kwam aan het licht toen een man in februari 2025 zijn smartphone vergeten was op de trein, achtereenvolgens heftig begon te zweten en te roepen, gekalmeerd werd door een dokter ter plaatse die hem gratis kalmeringspillen gaf omdat de dokter zijn moment van rustig op zijn iPhone scrollen verstoord zag, de vergeetachtige man een Metro uit het jaar 2022 zag liggen op zijn tafeltje met een artikel over de invloed van de verkrachtende mensenhandelaar Andrew Tate (gemakkelijk te verwarren met de mensenhandelende verkrachter Andrew Tate) op TikTok dat hem heftig zorgen baarde, wat hem ertoe bracht een podcast te beluisteren over TikTok, wat hem de nodige expertise bijbracht om op zijn Facebookpagina een opinie te publiceren met als zorg dat jongeren te afhankelijk worden van sociale media en eiwitpoederhandelaars (hij bedoelt natuurlijk proteïnepoederhandelaars), waarna hij in de Tafel van Gert zijn opinie mocht navertellen wat leidde tot een filmpje van 18 seconden op de Instagrampagina van de Tafel van Gert dat door verschillende media werd opgepikt. Dat is niet alles. Hij kwam er inmiddels ook achter dat kinderen onder de twaalf op TikTok beelden te zien krijgen van executies, slachtpartijen en een enkele pechvogel zelfs van Studio 100-producties en persoonlijk vindt hij dat die niet noodzakelijkerwijs de doelgroep zijn van dit soort beelden.

Kom er hier achter wie, wat, waar, wanneer, hoe en waarom over wie te vertellen heeft!

En ik begrijp het ook wel. Concentratie vergt inspanning, dus waarom de moeite doen als algoritmen ons filmpje na story na clickbaitartikel voorschotelen met opwindende maar des te lozere inhoud? En vooraleer ik tot mijn inzichtelijk besluit kom, moet ik zelf toegeven dat ik ook niet perfect ben. Ik heb ook niet altijd de concentratie om een column af te schrijven, maar dat

Matthias Vangenechten

Er zijn niet veel opties. U moet kiezen. Dit zijn de drie keuzemogelijkheden. Ik herhaal: u moet kiezen.

1. U bent boos over een vonnis

Optie u bent gewone burger. U leest tijdens uw middagpauze op Facebook iets over een vonnis. U wilt niet te voorbarig een mening vormen en u klikt het bijbehorende nieuwsartikel aan dat in twee zinnen een vonnis van negen bladzijden samenvat, geschreven door een webredacteur die anders moeite heeft met het correct citeren van een Instagrampost van Viktor Verhulst. Hoe is dit mogelijk? Terwijl zo’n rechter op basis van een dik dossier niet in staat is om aan de feiten het juiste besluit te verbinden, lukt u dat wel louter op basis van een online nieuwsartikel tijdens het nuttigen van uw maaltijdsoep. U voelt dat het zo niet verder kan en wil een signaal geven. Twee minuten later verspreidt u op sociale media een boodschap die gelijkt op: ‘Waanzinnig gedegouteerd dit kan alleen in België waar zijn jullie mee bezig België? Ik wordt ziek in wat voor wereld we moeten opgroeien. Strenger straffen nu!!!!’ De likes blijven uit? Maak het persoonlijker! Post een boos bericht over uw snelheidsovertreding in de Facebookgroep Ge zijt van Dondertochopgem als… (1.450 leden) Voeg er zeker aan toe dat een brave burger die 48 rijdt in zone 30 wel wordt gestraft. #apenland

Optie u bent een Vlaamse intellectueel. Nee, dit is niet te min voor u. Grijp uw kans om al uw opgedane kennis maatschappelijk te vertalen. Ja, doe het nu. Zeg dingen dat u zich zorgen maakt, dat dit slecht is voor de geloofwaardigheid van de rechtsstaat en dat justitie het aan zichzelf te danken heeft. Zeg dat u niets over de zaak zelf kunt zeggen omdat u het vonnis niet heeft gelezen, maar voeg er direct aan toe dat u begrijpt dat het vonnis een kaakslag is voor andere slachtoffers. Maar u en ik weten: dat is niet genoeg om als gewone jongen van het volk over te komen en in de Tafel van Gert te mogen aanschuiven om een bordje met ja of nee omhoog te houden ter beslechting van aanslepende wereldkwesties. Hoogstens komt u in De Afspraak of in de opinierubriek van een nuance zoekende krant met een online vehikel dat getalenteerde en geëngageerde webredacteurs vonnissen door ChatGPT laat samenvatten in twee zinnen. Toon emoties, wees boos. Denk aan die keer dat het in De Afspraak over uw expertisegebied ging en men een kerkjurist uitnodigde en niet u. U kunt het.

Wat als u een Vlaamse intellectueel bent die met de revolver op de beide slapen nog niet intellectueel wil overkomen? Zie Optie u bent politicus.

Optie u bent politicus. Timing is alles. Wees niet te vroeg. Mensen moeten weten waarover het gaat zonder dat u de hele kwestie introduceert. Wees ook niet te laat, of mensen zouden denken dat u aan politieke recuperatie doet. Dat is niet het geval. U bent gewoon woest. Maak een filmpje op TikTok, u weet wel, dat platform met algoritmen die hoaxes, samenzweringstheorieën en desinformatie over politieke kwesties gul belonen met views en likes. Vergeet niet: hoe harder uw post de democratie ontwricht, hoe groter de kans dat de algoritmen uw bericht internationaal verspreiden, tot in Rusland toe. De likes stromen binnen? Veel geluk met uw zorgelijke pleidooien in de toekomst over de toestand van de democratie en de rechtsstaat! U had als post iets origineels in gedachten? Check de Instagram van Elisabeth Lucie Baeten. Komt uw origineel idee daar terug? Dan is het elders op het internet al vele malen gepasseerd. Nog een laatste tip: maak niet de fout te wachten tot de Blankenbergse uitvoering van Robin Hood vindt dat het over hem moet gaan. Dat is exact het moment dat de mensen die voor de tweede keuzemogelijkheid gaan uit hun holletje durven kruipen.  

2. U bent boos op de mensen die boos zijn over het vonnis

Optie u hebt het vonnis niet gelezen. U bent boos op de mensen die zonder een vonnis te lezen de hele rechtsstaat verdacht maken. Beseffen ze welke schade ze aanrichten? Straffen is meer dan vergelden alleen. Het stoort u bijzonder dat mensen zich zonder te informeren een heksenjacht ontketenen. Met wat geluk kunt u die boodschap ook aan een talkshowtafel verkondigen. U grijpt die kans met verve. U zet alle roeptoeters op hun plaats die niet weten waar ze over praten en een uitgesproken mening vormen op basis van een paar tweets en TikTokfilmpjes. Over de grond van de zaak kunt u zelf niets zeggen, want u hebt het vonnis niet gelezen.

Optie u hebt het vonnis gelezen. U bent niet bang om elitair over te komen en zo brengt u een keer per drie zinnen uw moedige daad in herinnering dat u het vonnis wel hebt gelezen. Kunnen al die mensen-met-een-uitgesproken-mening misschien die moeite ook eens doen? Of zijn ze bang dat ze hun mening er niet in terugvinden? Het vonnis? U hebt nog nooit zo’n genuanceerd vonnis gelezen. Je moet al een ongunstige persoonlijkheid hebben om graten te zien in bepaalde passages, laat staan om conclusies te trekken over de rechterlijke macht. Een rechter motiveert, wikt en weegt. Waarom bent u de enige die dat snapt? Het is een boodschap die u honderden likes oplevert. Nadeel: u moet voor uw zuurverdiende likes een account op LinkedIn aanmaken.

3. U staat boven boze mensen en schrijft een begripvolle column over boze mensen

U bent te goed om in een kamp te zitten. Opgelet, dat is niet denigrerend bedoeld. Het zit nu eenmaal in u dat u het belangrijk vindt om de nuance te zien, uit te zoomen en het hele plaatje te vatten. U snapt de woede en kan het mensen niet kwalijk nemen dat ze verontwaardigd zijn, maar daarom is het belangrijk de vraag te stellen wat er onderliggend echt speelt. Emoties gaan zelden over hetgeen waar ze lijken over te gaan, maar kanaliseren een onuitgesproken onvrede. Dat kan bijzonder waardevol zijn. U spot niet, u ziet de waarde van het rituele proces waarbij andere mensen hun emoties kwijt moeten kunnen, maar wijst op de risico’s van hun gedrag waarvan u betwijfelt of ze de consequenties ervan begrijpen. Die legt u uit in een lange, genuanceerde column achter een betaalmuur. Over u zal niet spottend worden geschreven. U verricht goede daden. U schrijft een column en denkt goed gezegd. De rechtsstaat is gered. Voor vandaag toch.  

Matthias Vangenechten