The Vremde Mirror

Op het nippertje trakteren we u op de betrouwbaarste stemwijzer. Verkiezingsdag draait traditioneel rond één essentiële vraag: wie wilt u helemaal kapot? We geven van alle partijen het overzicht wie zij het leven onmogelijk willen maken.

CD&V

De vrijwilligers van Natuurpunt, milieu-inspecteurs met een bijzondere interesse in de waterkwaliteit, bodemkwaliteit en natuurkwaliteit, mensen die megastallen geen ongerepte natuur vinden, ketters die niet weten waar Pinksteren voor staat, dobberende mensen op de Middellandse Zee, mensen die kritiek hebben op staatssecretarissen omdat die kinderen op straat laten slapen omdat ze willen tonen hoe streng ze zijn en mensen die beginnen over mensenrechten.

Groen

Mensen die tegen een eerlijk klimaatbeleid zijn dat iedereen meeneemt, mensen die andere mensen willen achterlaten, mensen met een kerncentrale in hun tuin, mensen die opkomen voor de grote vervuilers, mensen die geen propere lucht willen inademen, mensen die op onveilige fietspaden willen fietsen, mensen die meer afval willen in de natuur, mensen die vinden dat mensen niet per se een dak boven hun hoofd nodig hebben en mensen die niet vinden dat mensen lief voor elkaar en de natuur moeten zijn.

N-VA

De Boerenbond, milieu-inspecteurs in de Haven van Antwerpen, niet-VOKA-leden, vluchtelingen, werkzoekenden, Walen, langdurig zieken, 180.000 mensen die op zoek zijn naar een sociale woning, de mensen die wel een sociale woning hebben, mensen die Stijn Baert geen visionair vinden en Jan Jambon geen retorisch talent, zagende leerkrachten, betogers, Open Vld, CD&V, PS, cokegebruikers die op Zurenborg wonen en mensen die beginnen over mensenrechten.

Open Vld

Open Vld’ers.

PVDA

Bankiers, multinationals, politici, factcheckers, mensen die het NAVO-alfabet uit hun hoofd kennen, ondernemingen die miljoenen besteden aan andere zaken dan Facebook en TikTok, mensen die niet anti-Amerikaans genoeg zijn om halfslachtig te dwepen met dictatoriale regimes en mensen die beginnen over mensenrechten van de Oeigoeren.

Vlaams Belang

Mensen met een kleurtje dat niet door de zonnebank komt, werkzoekenden, Walen, langdurig zieken, mensen die naar de VRT kijken, mensen die niet kunnen lachen met de moppen van Ben Crabbé, mensen met een voortuin zonder kiezelstenen, mensen die vegetarisch barbecueën, mensen die tweets liken van linkiewinkies als Zuhal Demir en Theo Francken, fans van culturele voorstellingen met zwaaiende piemels, culturo’s, LGBTQI+-personen, vrouwen die nog geen drie kinderen hebben gebaard voor hun dertigste, vrouwen tout court, mensen die boeken lezen, mensen die geloven in klimaatverandering, mensen die denken dat er geen omvolking is, mensen die aanhanger zijn van de sekte van elektrische wagens, mensen die van andere dieren houden dan honden, mensen die met Chinese spionnen gaan eten en zich niet laten trakteren, mensen die met de fiets in plaats van de auto naar de bakker een straat verder gaan, mensen die wetenschappelijk onderzoek serieuzer nemen dan de stem van het volk en mensen die beginnen over mensenrechten. Niet: Luc, Tony, Paul en Rob.

Vooruit

Roma, bruin gespuis, mensen die politieagenten er niet attent op maken dat ze hun vriendin kunnen afzuigen, mensen die hun best niet doen, mensen die zich thuisvoelen in Molenbeek, mensen die niet kijken naar F.C. De Kampioenen, mensen met een levensbeschouwelijk breder spectrum dan koopkracht, mensen die ooit een jeugdkamp hebben georganiseerd zonder daar tot hun dood dagelijks mee uit te pakken, mensen zonder sixpack en mensen met een sixpack uit Ninove.

Een dag voor de verkiezingen worden wij nostalgisch. Waar gingen campagnes vroeger over? Bijvoorbeeld over klimaatverandering. Huh, klimaatverandering? Dat moeten we even uitleggen.

Even terug in de tijd. Een deel van de samenleving maakte zich ernstig zorgen over de klimaatverandering. Met klimaatverandering wordt de stijging van de wereldtemperatuur bedoeld sinds het pre-industriële tijdperk ten gevolge van het in de atmosfeer pompen van broeikasgassen. Deze temperatuurstijging heeft enkele gevolgen: weggespoelde huizen door overstromingen, mensen die doodvallen van de hitte, watertekorten, mislukte oogsten, smeltende ijskappen, stijgende zeespiegels, bosbranden, afkalving van de biodiversiteit en zure oceanen.

Sommige mensen achtten de gevolgen van klimaatverandering levensbedreigend en ze kwamen op straat om de problematiek aan te kaarten. Het idee hierachter was even simpel als geniaal: als politici adequaat en toekomstgericht handelen, kunnen de ergste gevolgen van klimaatverandering nog worden afgewenteld. Politici leken hier ook oren naar te hebben, tot er twee tractors Brussel binnenreden.

Tijden veranderen. Inmiddels is klimaatverandering geen verkiezingsthema meer. Je kunt het de mensen vroeger niet kwalijk nemen dat ze zich bekommerden om het lot van de volgende generaties en niet alleen het eigen consumerende ik-je centraal stelden, maar ook dachten aan hun leefomgeving. Nu vinden we het begrijpelijk genoeg lachwekkend dat mensen in klimaatverandering een verkiezingsthema zagen, omdat we met de kennis van nu weten dat we het er ook gewoon niet over kunnen hebben.

Jeremie Vaneeckhout, een voorzitter van Groen, denkt er toch aan om bij een volgende verkiezingscampagne klimaat weer voluit op de agenda te plaatsen. “We moeten daar niet bang voor zijn. De peilingen tonen dat we ook zonder klimaat als verkiezingsthema kunnen ontgoochelen bij de verkiezingen.”

Een ongemakkelijk momentje in Het Conclaaf op VTM. Toen Alexander De Croo werd gevraagd naar de premier van de Vivaldi-regering gaf hij niet thuis. “Ik ben niet zo’n quizzer.”

“De premier van de Vivaldi-regering? Daar vraag je me wat, Eric. Heb je een tip? Zijn vader is politicus en hij is lid van de liberale partij. Een liberale partij in Vlaanderen? Sorry, maar daar ben je me helemaal kwijt. Ik heb hem vast al de hand geschud, maar ik ben niet zo goed in namen en feitjes”, verdedigt De Croo zich.

“Wat ik wel kan zeggen, is dat er wellicht een reden is dat ik me zijn naam niet herinner”, gaat De Croo verder. “Wat heeft hij betekend voor de jobs, voor de begroting, voor de welvaart, voor de hoogste en vooruit ook laagste inkomens? Ik zou het helemaal anders doen dan zijn regering. Helemaal. Ik hoop dat hij in de spiegel kan kijken.”

De premier van de Vivaldi-regering reageert ontgoocheld op De Croos uitspraken. “Ik had Alexander persoonlijk wat collegialer ingeschat. Dit zal even blijven hangen, ik ben geen vergeetachtig type.”

In een reportage van Terzake speelde Tony (66) gisteravond de hoofdrol. Hij vertelde dat hij op 9 juni op het Vlaams Belang stemt omdat hij een racist is en dat zijn denkbeelden volmaakt overlappen met die van het Vlaams Belang.

Het veelbesproken straatinterview met Tony begint met de vraag op welke partij Tony zal stemmen. Tony antwoordt dat hij op het Vlaams Belang zal stemmen.

De interviewer: “Je stemt natuurlijk Vlaams Belang omdat het leven te duur is.”

Tony: “Nee, eigenlijk niet.”

De interviewer dringt aan: “Je stemt Vlaams Belang omdat je het sociaal moeilijk hebt en je de traditionele partijen een duidelijk signaal wilt geven.”

Tony: “Ik stem eigenlijk Vlaams Belang omdat het Vlaams Belang de enige partij is die volmondig opkomt voor mensen zoals ik.”

De interviewer: “Mensen met een kwetsbare achtergrond voor wie het leven te snel gaat en die door de politiek zijn vergeten?”

Tony: “Nee, racisten.”

De interviewer: “Maar Tony, het is toch ook een stem tegen de gevestigde elite?”

Tony: “Ja, zo kun je het bekijken. De gevestigde elite die al dat bruin gespuis van ginderachter binnen sleept.”

De interviewer: “Je bedoelt dit natuurlijk niet racistisch. Je voelt een soort van knetterend onbehagen wanneer je door de buitenwijken van Schilde wandelt en je krijgt dit gevoel moeilijk gekanaliseerd wat resulteert in een stem voor het Vlaams Belang.”

Tony: “Ik bedoel het eigenlijk wel racistisch. Ik wil dat allochtonen het land worden uitgejaagd omdat ze een minderwaardig volk zijn. Het Vlaams Belang is de enige partij die dagelijks op hun kap zit.”

De interviewer: “Dat bedoel ik dus. Je hebt je hele leven hard gewerkt en nu kun je nauwelijks rondkomen. Dat maakt mensen zoals jou wanhopig. Het Vlaams Belang speelt handig op die zorgen in.”

Tony: “Goh, dat valt wel mee. Het is niet omdat je op het Vlaams Belang stemt dat je te dom bent om te beseffen dat het Vlaams Belang totaal geen zier geeft om sociale rechten. Al die vreemdelingen moeten gewoon buiten.”

De interviewer: “De sociale problemen hakken er diep bij je in. Je moet echt diep in de ellende zitten om op een partij te stemmen die het leven van bepaalde groepen in de samenleving onmogelijk wil maken.”

Tony: “Nee, dat is net de reden dat ik op het Vlaams Belang stem.”

De interviewer: “Ja, u hoort het. De bestaansonzekerheid zorgt ervoor dat het Vlaams Belang voor mensen als Tony de enige mogelijke keuze is op 9 juni.”

Presentatrice: “Bij ons in de studio zitten Mark Elchardus en Rik Torfs die al langer dan vandaag zeggen dat mensen die op het Vlaams Belang stemmen geen racisten zijn, maar dat er een breder ongenoegen schuilt onder hun stem.”

Conner Rousseau, de jonge lijstduwer van Vooruit in Oost-Vlaanderen, kan tot zijn eigen verbazing op redelijk wat media-aandacht rekenen. “Fijn dat de jonge genieën in onze partij worden opgemerkt.”

De naam ‘Conner Rousseau’ doet bij de trouwe politieke volgers mogelijk een belletje rinkelen. Recent was hij op televisie te zien in een verkiezingsdebat. En in nog een debat. En in een talkshow. En in een ander verkiezingsprogramma. En in nog een andere talkshow. Ook minder recent, waarmee we bedoelen langer dan één avond geleden, dook Rousseau weleens in de media op en bij wijze van variatie op Instagram. Kortom, tijd om even met hem kennis te maken.

Rousseau zegt ietwat verrast te zijn door de media-aandacht. “Als lijstduwer verwacht je dat niet. Ik dacht af en toe een klapke te doen op de markt van Sint-Niklaas, maar bij mijn eerste marktbezoek doken daar ineens cameraploegen op. Sindsdien hebben ze me begrijpelijk genoeg niet meer losgelaten.”

Schrikt al die aandacht hem niet af? “Ik ben niet de persoon die snel gaat zweven. Ik ben wie ik ben. Een doodnormale gast met toevallig tonnen politiek talent waar je niet naast kunt kijken. Ik kan er weinig aan veranderen dat dit de media ook is opgevallen in de aanloop van de verkiezingen.”

Of hij ooit het voorzitterschap ambieert? “Zeg nooit nooit. Alle schijnwerpers staan dan wel op je gericht. Een verkeerd woord kan bij wijze van spreken al je graf betekenen. Laat me maar verder in de luwte werken aan mijn weg. Vergeet ook niet dat wanneer er een jonge voorzitter aantreedt, er altijd wel een oud-voorzitter is om alle aandacht naar zich toe te trekken. In die situatie wil ik niet belanden.”

Vlaams Belang wil dat elke school een safe space inricht die geen enkele kleur van de regenboogvlag bevat. “We willen kinderen beschermen tegen verdraagzaamheid”, aldus voorzitter Tom Van Grieken.

“In de safe spaces zullen jongeren op geen enkele manier aan de regenboogvlag worden herinnerd”, prijst Van Grieken het voorstel van zijn partij. “De regenboogvlag zorgt voor vervreemding. Al die kleuren, die kom je in de natuur nooit in die combinatie tegen.”

“Bij veel jongeren roept de regenboogvlag ook een gevoel van angst en twijfels op”, gaat Van Grieken verder. “Zij stellen zich vragen als: ga ik echt in een samenleving groot worden waar iedereen moet worden gerespecteerd? In een samenleving waar ik niemand kan misprijzen en uitsluiten? Vooral onder blanke jongens leeft het gevoel dat anderen gelijkwaardig zijn en dat maakt hen onzeker.”

“Kinderen worden van jongs af aan opgedrongen om verdraagzaam te zijn”, hekelt Van Grieken. “Laat kinderen gewoon kind zijn en de buitenbeentjes zo hard pesten dat ze levenslange trauma’s krijgen en tot hun dood het gevoel hebben dat ze er niet bij horen. Of ze kunnen ook wat minder lichtgeraakt zijn. Maar ik accepteer nooit ofte nimmer dat we onze jongeren kwetsen met een regenboogvlag.”

“Laat kinderen met rust”, besluit Van Grieken. “Soms verlang ik naar de tijd dat pastoors tegelijkertijd ook leraar waren.”

Op 3 mei viert extreemrechts de Internationale Dag van de Persbeknottingsvrijheid. Wereldwijd leggen extreemrechtse leiders dan kranten en televisiezenders aan banden en sturen ze de boodschap uit hoe belangrijk het is om de persvrijheid te kunnen beknotten.

‘Op deze dag brengen we het bestaan en het belang van de persbeknottingsvrijheid in herinnering,’ stelt de Hongaarse premier Viktor Orban. ‘Elke politieke leider die denkt in het belang van het volk en zich uitspreekt tegen de woke dictatuur heeft het recht om de persvrijheid te beknotten. Dit recht omvat de vrijheid om meningen te censureren die de woke waanzin aanwakkeren en om media te verplichten inlichtingen te verspreiden in het belang van de gehele maatschappij.’

‘Helaas staat de persbeknottingsvrijheid wereldwijd sterk onder druk,’ weet de Italiaanse premier Georgia Melloni. ‘Politieke leiders kunnen nog altijd niet overal vrij en zonder gevaar voor rechterlijk activisme zeggen wat de media wel en niet mogen berichten. Ik wil niet te meelijwekkend klinken, maar het is voor mij soms ook een verrassing welke politieke gasten de RAI uitnodigt. Dat is een gevaar voor de stabiliteit van het regime en voor de belangen van politieke leiders.’

De Nederlandse leider van de PVV Geert Wilders beaamt al deze woorden. ‘Politieke leiders die de stem van het volk vertolken, kunnen nog altijd niet overal in de wereld de media aan banden leggen. Vaak volstaat flinke intimidatie op sociale media, maar zelfs onder dat gebeuk blijven er media hardleers. Het zou een heuglijke dag moeten zijn, maar het is vooral een dag die ons eraan herinnert dat de persbeknottingsvrijheid nooit een verworven goed is.’

Tom Van Grieken, voorzitter van Vlaams Belang, ziet de toekomst toch niet al te somber in. ‘We moeten als politici van het volk hard vechten voor onze persbeknottingsvrijheid. Maar laten we ook stilstaan bij de lichtpuntjes. Zo voel ik bij de VRT een almaar grotere ontvankelijkheid voor politieke inmenging.’

De Turkse president Erdogan heeft Orban, Melloni, Van Grieken en Wilders uitgenodigd voor een informeel overlegmoment over persbeknottingsvrijheid.

De komende weken staan de verschillende talkshows en actualiteitenprogramma’s die de Vlaamse televisie bestaansrecht geven, stil bij de verkiezingen van 9 juni. Wij schreven alvast het draaiboek van een willekeurige aflevering uit.

Dag beste kijker.

Vanavond bij ons aan tafel debatteren Rik Torfs en Tom Van Grieken over de vraag waarom het Vlaams Belang wordt doodgezwegen door de media. Rik Torfs legt uit dat hij niet veel heeft met het Vlaams Belang, naar zijn smaak is de partij economisch te links, maar dat ze ondanks haar linkse standpunten toch media-aandacht verdient. Aan een andere tafel in onze verkiezingsstudio zit Tom Van Grieken die het debat tussen Torfs en Van Grieken nabeschouwt. Na deze ongetwijfeld boeiende inzichten gaan we met Rik Torfs dieper in op de Chinese inmenging bij het Vlaams Belang, meer bepaald staat de vraag centraal of de media geen spijkers op laag water zoeken om de partij te viseren. Torfs is kritisch: de media leren het niet. Door kritisch over het Vlaams Belang te berichten, duwen ze mensen in de armen van het Vlaams Belang. Na deze zware en inhoudelijke noot is het tijd voor wat luchtigs: we volgen Tom Van Grieken in Schoten op campagne. Daar vragen we aan drie marktgangers wat ze van Tom Van Grieken vinden, waar Tom Van Grieken bij staat. Ze vinden Tom Van Grieken een toffe pee. Voor Carl Devos, politicoloog, een belangrijke indicatie dat het Vlaams Belang op een mooie verkiezingsdag mag rekenen. Ondanks de geringe media-aandacht, voegt hij eraan toe. Hij merkt streng op dat de klassieke middenpartijen het zelf gezocht hebben omdat ze compromissen maken, het niet eens zijn met elkaar en vaak democratische principes hanteren. Na dit intellectuele intermezzo, we blijven tenslotte een duidingsprogramma, is het tijd voor het tweede deel van de reportage in Schoten. We bezoeken met Tom Van Grieken de school in Schoten waar hij in 2012 Zwan-worstjes naar kinderen gooide op een halalbarbecue. Daar wordt het hem allemaal even te veel. Van Grieken blijkt ook maar een mens. Dit kan nu niet meer, snottert hij. De dictatuur van woke pakt ons alles af. Naar aanleiding van zijn pakkende getuigenis hebben we een studiogesprek met ervaringsdeskundigen Rik Torfs, Sven Ornelis en Bart De Pauw, slachtoffers van de woke terreur en de cancel culture. Dan komt Ivan De Vadder erbij staan, die bij het begin van de uitzending een peiling deed bij zeventien Vlamingen in ons publiek. Bij dezelfde zeventien Vlamingen deed hij twintig minuten later opnieuw een peiling. Wat blijkt nu? Het Vlaams Belang is in die tijd van 23,5% naar 29,5% gestegen. Het arendsoog van De Vadder neemt een duidelijke tendens waar: het Vlaams Belang zit in de lift. Aan het eind van de uitzending doet hij bij de zeventien Vlamingen opnieuw een peiling. Benieuwd of het Vlaams Belang deze stijgende koers kan aanhouden. Wordt het allemaal niet wat te droog? Onze beste maker van ontroerende portretten maakt een ontroerende portret van Tom Van Grieken waarin we een zelden merkbare kwetsbare kant van Van Grieken te zien krijgen. Hij zegt dat hij veel empathie heeft met racisten, maar dat hij daar niet mee te koop loopt vanwege de reacties. Inmiddels komt Carl Devos, politicoloog, er weer bij staan. Hij maakt de analyse dat het de verkeerde kant opgaat met dit land. Niks werkt nog, merkt hij op. Hij zegt dit op basis van empirisch onderzoek. Devos maakt geregeld praatjes met ondernemers en bij hen merkt hij altijd weer hetzelfde sentiment. We gaan live naar de studio hiernaast waar onze Wetstraatjournalist Tom Van Grieken te pakken heeft gekregen en laten hem de vraag aan Tom Van Grieken stellen of dit land nog werkt. Tot slot houden we in deze uitzending nog even de vinger aan de pols in een bruine kroeg die de stamkroeg van Filip Dewinter blijkt te zijn. Zelfs daar blijkt het Vlaams Belang de populairste partij te zijn. Carl Devos, politicoloog, analyseert dat dit allemaal bezorgde burgers zijn die zich afkeren van het establishment en in het Vlaams Belang de ideale uitlaatklep zien. ‘Met racisme heeft dit niks te maken, anders zouden al die ondernemers met wie ik spreek ook niet op het Vlaams Belang stemmen,’ merkt hij schrander op. Sorry, we waren Ivan De Vadder vergeten die een laatste peiling uitvoert en de resultaten exclusief in deze uitzending zal duiden. Het wordt een prachtuitzending. Tot vanavond!

Er keken afgelopen week 250.000 Vlamingen naar het dubbelinterview met de Oekraïense premier Volodymyr Zelensky en de Russische president Vladimir Poetin in de Tafel van Gert. Een mooi cijfer, maar geen record voor de Tafel van Gert waar milde ontgoocheling overheerst.

Op de sociale media van Gert Late Night werd donderdag een grote verrassing aangekondigd. De trouwe kijkers van de Tafel van Gert bleken enigszins teleurgesteld te zijn toen ze ’s avonds presentator Gert Verhulst uitsluitend in het gezelschap van Poetin en Zelensky aan tafel zagen. Van de 250.000 kijkers bij aanvang bleven er na een uur nog maar 75.000 over.

Volgens televisierecensenten wisten de gasten van Gert Verhulst ook welke vragen ze zouden krijgen. Verhulst weerlegt de kritiek. ‘De heren hadden nauwelijks eisen. Een tolk, geen wapens op tafel en Poetin stond erop om beleefdheidshalve Zelensky een glaasje water aan te bieden. Het is niet dat ze een op voorhand opgenomen aflevering zonder publiek of andere gasten eisten.’

Volgens dezelfde recensenten begon de aflevering nochtans veelbelovend met Poetins aankondiging Letland binnen te vallen. Verhulst vertaalde voor kijkend Vlaanderen zichtbaar opgetogen dat dit een primeur is. Daarna moesten Poetin en Zelensky een bordje met ‘ja’ of ‘nee’ in de lucht steken bij de vraag of ze vinden dat het ‘schaar, steen, papier’ is. Hierna moest Zelensky noodlottig genoeg met een opgeblazen gezicht, rode pukkels en purpergele ogen de talkshow verlaten, waarna Poetin de presentatie van Verhulst overnam gedurende de resterende drie uur.

Verhulst reageert tevreden en teleurgesteld: ‘De gasten die tot het eind bleven, vonden het een evenwichtig gesprek. Dat vertaalt zich helaas niet in de kijkcijfers. Wat hadden we meer kunnen doen om de Vlaming op zijn wenken te bedienen? We kunnen toch niet elke week Conner een forum geven?’

De verschillende tv-zenders wijzigen hun programmatie met het oog op de verkiezingen. Hieronder vindt u een overzicht van de programma’s die u zo geïnformeerd als mogelijk naar het stemhokje moeten jagen.

De Mol (Play 4)

Deze politieke editie van De Mol bestaat uitzonderlijk niet uit acht afleveringen, maar wordt na een halve aflevering al gestaakt omdat het voor alle kandidaten duidelijk is dat Georges-Louis de mol is.

Back to reality (VTM)

Sommige tv-programma’s deinzen er niet voor terug om van de verkiezingstijd te profiteren om politici dingen te laten doen die ze anders nooit zouden doen. In de eerste aflevering van Back to reality zien we Matthias Diependaele vijf minuten een sociale woning betrekken (langer kan hij zijn neus niet dichtknijpen). In de tweede aflevering neemt Lydia Peeters de bus. Vanwege de mensenrechtenkwestie wordt het programma hierna van de buis gehaald.

Godvergeten (VRT CANVAS)

Een razendspannend programma waarbij Vlaamse ministers foto’s van collega’s te zien krijgen en ze moeten raden of deze mensen deel uitmaken van een meerderheids- of oppositiepartij. Deelnemer Bart De Wever: ‘Formeren is hiermee vergeleken kinderspel.’

Geld gezocht (VRT 1)

Geert Noels (stemt blanco, dus neutraal) en Stijn Baert (ook neutraal) helpen partijen hun verkiezingsplannen op realistische wijze te financieren zonder dat de hardwerkende CEO van een doorsnee middelgrote onderneming of multinational hinder ondervindt.

De kerk in het midden (exclusief op HLN.be)

Een gloednieuwe talkshow waarin de dagelijkse politieke actualiteit degelijk en vanuit redelijkheid wordt geduid. Het vaste panel bestaat uit Rik Torfs, Mia Doornaert en Patrick Lefevere. Gastheer is Tom Van Grieken.

Wie is het? (VRT 1)

In elke aflevering geven drie mensen een rondleiding in het Vlaams Parlement en de gegidsten moeten achteraf raden wie nog nooit de binnenkant van het Vlaams Parlement heeft gezien. In de eerste aflevering zijn de gidsen: een onbekende notulist, een onbekende schoonmaker en Bart De Wever.

Wild China (VRT CANVAS)

Een adembenemende ontdekkingsreis langs de wonderlijkste landschappen en culturen van ’s werelds bevolktste land met oogverblindende uitersten. Om te overleven in deze wildernis is het balanceren op het slappe koord tussen je buikje vol eten met gratis etentjes en je allerdiepste geheimen prijsgeven. In de eerste aflevering ontdekt u wat het buitenverblijf van Filip Dewinter in de Antwerpse noordrand nog meer te bieden heeft.

Een echte job (VTM)

Onder het motto dat politici moeten weten wat echt werken is, oefenen ze een dag de job van iemand anders uit. In de eerste aflevering wordt Theo Francken lid van de Brusselse groendienst, in de tweede aflevering Jan Jambon minister-president van Vlaanderen en in de derde aflevering kruipt Conner Rousseau in de huid van zijn eigen perschef en campagneleider Eric Goens.

De Droomfabriek (VRT 1)

In de Droomfabriek zenden politici per brief hun droom of hartewens in, waarna de makers deze droom in vervulling laten gaan. In de eerste pakkende aflevering realiseren ze de kinderdroom van Bart door de sociale zekerheid te splitsen, laten ze Ben zonder gezichtsverlies communiceren en bezorgen ze Conner 200K volgers op Instagram.

De verraders (VRT 1)

Eigenlijk geen nieuw programma. Gewoon Villa Politica dat van naam verandert.