The Vremde Mirror

Het IPCC, het klimaatpanel van de Verenigde Naties, waarschuwt in een klimaatrapport dat er snel meer natuurrampen van ongeziene aard nodig zijn om de mens te doen inzien dat de klimaatcrisis best ernstig is.

‘Wil de mens effectief optreden tegen de klimaatcrisis is een gevoel van urgentie nodig,’ aldus het IPCC. ‘Met zomers lang overstromingen die hele regio’s van de kaart vegen, bosbranden die volledige eilanden opbranden en hittegolven die het leven onmogelijk maken alleen komen we er niet. We hebben meer nodig.’

‘De natuurrampen voltrekken zich vaak in regio’s die mensen als ver van hun bed beschouwen. Siberië, Sicilië, Wallonië. Dat maakt de klimaatcrisis heel abstract.’

‘Uit onderzoek blijkt dat we meer en hardere natuurrampen nodig hebben,’ stelt het IPCC. ‘We hebben bosbranden nodig waardoor mensen hun zonvakantie verstoord zien. Ah ja, dat gebeurt al. Sorry hoor, we hebben deze conclusies een maand geleden geschreven. We hebben overstromingen nodig die wekenlang gebieden in Europa zonder water en elektriciteit zetten en vele levens kosten. Ah nee, dat gebeurt nu ook al. Of laatste redmiddel dan: we hebben een natuurramp nodig die ervoor zorgt dat mensen niet meer kunnen barbecueën.’

Volgens het IPCC valt er tot slot ook bijzonder goed nieuws te melden. ‘Het aantal klimaatrampen zal de komende jaren schrikbarend stijgen.’

Uitbaters Germaine en Jules (77) hebben besloten om Sporza-journalist Eddy Demarez per direct de toegang tot hun café ’t Sportduifke voor het leven te ontzeggen. Aanleiding zijn Demarez’ denigrerende uitspraken over de Belgian Cats.

Een zichtbaar geëmotioneerd echtpaar staat de pers te woord. ‘Wij willen iets zeggen. Al vijftig jaar baten wij ’t Sportduifke uit en nooit zijn wij negatief in het nieuws gekomen. Nooit. Tot nu.’

‘Ik wil meteen mijn fout erkennen,’ aldus Jules. ‘Ik had naar Germaine moeten luisteren. Zij had altijd gezegd: geen sportjournalisten in mijn café. Die denken dat de evenaar door hun navel loopt, maar hebben het talent van een platgetrapte pissebed. Daar komt miserie van.’

‘Gedane zaken nemen geen keer,’ sust Germaine. ‘Den Eddy komt hier al meer dan twintig jaar, dat ging al die tijd goed en op den duur zetten wij de televisie zelfs aan om naar hem te kijken. Ik was altijd een stukske fier dat we ieder weekend pintjes mochten tappen voor hem.’

‘Dat we daardoor een beetje misleid waren? Dat is zeker zo,’ geeft Jules toe. ‘We hadden moeten opmerken dat hij de grofgebektste tooghanger was. Maar dat was om te lachen, dachten wij. Onze andere klanten gingen wekelijks met een verrijkte woordenschat naar huis, maar het is dan ook iemand van de media in Brussel. Die kennen veel woorden.’

Germaine en Jules benadrukken dat de uitspraken van Eddy Demarez niet representatief zijn voor de kwaliteit van de toogpraat in ’t Sportduifke. ‘Het was den Eddy die altijd marginale klap verkocht. We zijn bang dat zijn uitspraken aan ons café zullen blijven kleven. Dat de mensen denken dat iedereen die hier komt zo vulgair is als den Eddy.’

‘De uitspraken over de Belgian Cats stroken niet met de normen en waarden van ’t Sportduifke. Ze bezoedelen de onkreukbare reputatie van ’t Sportduifke. We kunnen niet anders dan den Eddy een levenslang toegangsverbod opleggen,’ besluiten Germaine en Jules.

Waar Demarez vanaf nu pintjes zal drinken is nog onduidelijk. In de cafetaria van de VRT bleef het licht gisteravond langer dan anders branden.

Multinational 3M excuseert zich bij alle inwoners van Zwijndrecht en omstreken voor het PFOS-schandaal. ‘We hadden jullie beter moeten desinformeren. Dan aten jullie nu nog met een gerust hart jullie groentjes op.’

In een persbericht betreurt 3M de onrust die over PFOS is ontstaan. ‘Jarenlang ging het goed. Jarenlang hielden we de gevaren van PFOS succesvol verborgen voor de mensen. Jarenlang hebben we mist gespuid, gelogen en mensen een rad voor de ogen gedraaid. Jarenlang wisten we dat het in het bloed van omwonenden van een 3M-fabriek vergeefs speuren was naar een druppeltje bloed.’

‘Dat we onze doelbewuste manipulaties niet konden volhouden, verwijten we onszelf erg. Maar mensen moeten beseffen dat we ons uiterste best hebben gedaan om dit potje gedekt te houden. We hebben deze onrust nooit gewild.’

3M vindt het vooral spijtig voor de burgers. ‘Wij komen hier relatief ongeschonden uit. Maar voor de inwoners van Zwijndrecht en omstreken is het vele erger. Zij peuzelen hun groentjes nu niet meer zorgeloos op en zijn bevreesd voor de grond waarop ze leven. En dat allemaal omdat ze nu weten dat PFOS door en door gevaarlijk is voor de mens.’

3M benadrukt dat het zeer uitzonderlijk is dat er onrust ontstaat over kankerverwekkende stoffen die de multinational loost in de leefwereld. ‘We springen nog met tal van andere schadelijke stoffen lichtzinnig om waarvan niemand het gevaar kent. Dat gaat gelukkig al decennia probleemloos. Dus een tweede PFOS-schandaal verwachten we niet.’

De kogel is eindelijk door de kerk. De Argentijnse voetbalvedette Lionel Messi verlaat FC Barcelona voor PSG. Klein detail: in het kielzog van Messi trekt FC Barcelona mee naar Parijs.

Via een persmededeling laat de Franse geldclub PSG weten blij te zijn met de komst van Messi. ‘Leo is een uitstekend marketingproduct en ook een degelijke voetballer. We hebben dus wel wat over om hem aan onze club te binden.’

Messi komt niet alleen. ‘We willen er alles aan doen om Leo zich onmiddellijk thuis te laten voelen. Messi zonder FC Barcelona of Messi met FC Barcelona: voor ons budget maakt het nauwelijks verschil. Elke partij wint dus bij de deal.’

Concreet wil dat zeggen dat de spelers, de staf en de schulden van FC Barcelona en het voetbalstadion Camp Nou verhuizen naar Parijs. In welke competitie PSG volgend geldseizoen uitkomt, is nog onduidelijk. De logica zegt Frankrijk of Spanje, al wordt het volgens insiders wellicht Panama.

Messi liet in een korte reactie weten te kiezen voor PSG vanwege het sportieve project. ‘Ik was wat bang om na al die jaren in Barcelona moeilijkheden te hebben om me aan te passen in Parijs. Maar ik moet zeggen: het valt reuze mee. Het lijkt hier FC Barcelona wel.’

Wat een sprookje. De Belgische hockeyploeg heeft goud veroverd op de Olympische Spelen na een nagelbijter. Een prachtige inspiratiebron voor duizenden rijkeluiszoontjes die niet weten wat met hun leven gedaan.

Florent-Alexandre (17) is een van de duizenden jongeren met een rijke papa die opkijkt naar de hockeysuccessen. ‘De Red Lions bewijzen dat ook rijkeluiszoontjes uit Sint-Genesius-Rode of Brasschaat iets kunnen.’

‘Mijn leven lag in mijn hoofd al vast. Afstuderen aan een prestigieuze Amerikaanse universiteit om daarna elke dag van mijn leven in een limo te rijden naar een financiële instelling waar ik een misbare hoge functie bekleed waarmee ik op exclusieve gala’s niettemin koketteer. Het hockey kan ons, rijkeluiszoontjes, op het rechte pad houden.’

Cornet-Henri (50) is een trainer bij een eersteklasser in het hockey. ‘Wij zijn meer dan een hockeyploeg. Wij zijn een sociaal project. Wij willen steenrijke rijkeluiskinderen de kans geven om met elkaar in contact te komen, we zorgen ervoor dat ze iets te doen hebben in hun leven en we helpen hen om hun fortuin te besteden, te investeren en op te souperen.’

‘Er wordt weleens lacherig gedaan over hockey,’ weet Cornet-Henri. ‘Maar dat deert me niet. Ik ben zo dankbaar wanneer een speler naar me toekomt en zegt: zonder jou was ik nu padel aan het spelen met gouden rackets.’

Sinds eind mei al zijn mensen zonder papieren in hongerstaking in de Begijnhofkerk te Brussel. Ze worden nu toch geregulariseerd op voorwaarde dat ze op Linkeroever grond die vervuild is met PFOS opgraven en verplaatsen, desnoods met de blote handen.

Volgens staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) is het een aanbod dat je niet kan weigeren. ‘Deze mensen zonder papieren doen al jaren de vuilste jobs in de slechtst denkbare omstandigheden tegen een paar euro per uur. Zij verdienen beter. Een job in de frisse buitenlucht bijvoorbeeld.’

Mahdi denkt dat iedereen baat bij deze regeling heeft. ‘Als deze mensen ervoor kunnen zorgen dat Oosterweel geen dag vertraging oploopt, is het onze economische plicht hen aan verblijfspapieren te helpen. Zij gaan niet voor problemen zorgen. Het beste bewijs van integratie in onze samenleving is je leven geven voor een overbodig betonproject.’

Toch is het maar de vraag of deze poging om de hongerstaking te beëindigen iets zal uithalen. Enkele hongerstakers lieten al weten dat hun gezondheid prioritair is.

Miljonair Albert (62) vindt dat de gevolgen van de klimaatcrisis worden gedramatiseerd. ‘Als je ene villa onbewoonbaar is geworden, koop je toch gewoon een nieuwe villa. Of ga je wat vaker resideren op één van je domeinen elders in Europa of Amerika.’

Albert bekleedt een hoge functie bij een multinational gespecialiseerd in fossiele brandstoffen. Hij hoopt dat deze overstromingen een belangrijke les zijn. ‘Niet bot bedoeld, maar de vele mensen die nu het slachtoffer zijn van de overstromingen hebben dat in de eerste plaats aan zichzelf te danken. Het zijn vaak mensen zonder tweede verblijf of mensen die de middelen niet hebben om een nieuwe villa te kopen.’

‘Ik snap niet dat zij er niet eerder aan hebben gedacht om miljonair te worden,’ gaat Albert verder. ‘Kijk naar mij. Door te investeren in vastgoed, heb ik me gewapend tegen de klimaatcrisis. Wanneer mijn beveiligd privédomein in de Noorderkempen overstroomt, kan ik nog altijd naar mijn golfdomein aan de Spaanse kust. Of naar mijn kasteel langs de Loire. […] Of naar mijn appartementje in Monaco.’

Toch betekent dit volgens Albert niet dat arme mensen de klimaatcrisis het hardst voelen. ‘Als je huis van de kaart wordt geveegd, bouw of koop je er gewoon een nieuw. De rijken zijn het echte slachtoffer. Er wordt verwacht dat grote bedrijven almaar strengere milieu- en klimaatstandaarden hanteren om de planeet een beetje leefbaar te houden. Gelukkig is dat voor de Vlaamse regering geen prioriteit. Anders voelde ik het water tot aan mijn lippen komen.’

In onze mailbox belanden regelmatig hartverscheurende vragen die we helaas niet allemaal kunnen beantwoorden. Gisteren ontvingen we een noodkreet van trouwe lezer Rik T. die we echter niet konden negeren zonder ons schuldig te voelen.

Probleemstelling

Rik T.* woont naar eigen zeggen in een ivorenkerktoren van waaruit hij zijn gal spuwt over allerhande onderwerpen waarover hij variërend vrijwel niets, niets of nog minder afweet. Een van die onderwerpen is de klimaatcrisis. Maar laten we hem zelf aan het woord.

‘Jarenlang poogde ik klimaatactivisten- en wetenschappers in diskrediet te brengen. Ik moet zeggen: niet zonder succes. Menigvuldig hield ik mensen die hun leven lang het klimaat bestuderen uit talkshows omdat ik mijn mening in 280 tekens inclusief punten en komma’s kan vatten. Nu staat mijn ivorenkerktoren onder water.’

De vraag van trouwe lezer Rik T. luidt: ‘Moet ik mijn ongelijk toegeven of bestaat er een elegante manier om mijn gezicht te redden?’

Onze oplossing

Beste Rik, geef zeker niet toe dat je fout zat. Het zou zonde zijn om jarenlang een voorgewende expertise te hebben opgebouwd en die nu te zien verdwijnen als een dorp in de Maasvallei. Wat je moet doen is heel eenvoudig: zeg dat het weer en het klimaat niet hetzelfde zijn. Concreet: dat je ivorenkerktoren onder water staat is niet het gevolg van de klimaatcrisis, maar gewoon het weer.

Wetenschappers zeggen mogelijk iets anders, maar je dankt al jarenlang je twitterlikes aan de wetenschap belachelijk maken, dus laat dat asjeblieft niet aan je hart komen! Zeg dus elke keer dat er ergens ter wereld extreem weer is, desnoods tientallen keer per dag, dat dit het weer is en niet het veranderende klimaat.

50°C in Canada? Het weer, niet het klimaat. De smeltende Groenlandse ijskappen? Het weer, niet het klimaat. Inferno’s in Siberië? Het weer, niet het klimaat. Enzovoort. Oefen het goed in!

Het mooie is dat de zogenaamd extreme weertjes zo veelvuldig zullen voorkomen dat je al snel niet meer kunt zeggen dat ze extreem zijn, maar wel de nieuwe normale situatie vormen. Dat de nieuwe normale weersituatie ook extremen kent, logisch. Extreem weer is van alle tijden. Dus beste Rik, maak je geen zorgen mocht je na verloop van tijd de klimaatcrisis aan het bestrijden zijn bij temperaturen van 48°C boven het vriespunt terwijl er mensenkadavers door je straat drijven. Dat is gelukkig maar het weer.

* Uit privacyoverwegingen hebben we de naam van R. Torfs geanonimiseerd.

Voor Tony (56) zijn de klimaatactivisten verantwoordelijk voor de overstromingen die voor een ravage zorgen in ons land, Duitsland en Nederland. ‘Hadden zij de afgelopen jaren wat harder geroepen, hadden we hen misschien geloofd.’

‘Kijk naar mij,’ vertelt Tony. ‘Ik geloof niet in zoiets als een klimaatcrisis. Dat ligt aan de klimaatactivisten. Ze hebben jarenlang de kans gehad mij te overtuigen en toch is het niet gelukt. Mochten ze harder roepen, zouden ik en vele anderen misschien luisteren.’

‘Hierdoor ging een hoop kostbare tijd verloren,’ zucht Tony. ‘De verantwoordelijkheid van klimaatactivisten voor al het leed is verpletterend.’

‘En het is niet alleen bij mij zo,’ weet Tony. ‘Nooit werden klimaatactivisten ernstig genomen. Hun boodschap werd geminimaliseerd en weggelachen. Zelf werden ze uitgelachen, belachelijk gemaakt en met de dood bedreigd.’ Zelf noemde Tony Anuna De Wever in een tweet een hysterisch viswijf. ‘Zij roept te hard. Dat is ook niet goed.’

‘Nu is het te laat,’ aldus Tony. ‘Sommigen beginnen nu de overstromingen te linken aan de klimaatcrisis. Totaal onbeschoft. Het is echt niet het moment om tijdens de gevolgen van de klimaatcrisis te wijzen op de gevolgen van de klimaatcrisis. Je had eerder maar wat harder moeten roepen, totdat er iemand zou luisteren. Niet gebeurd. Dit komt ervan.’

Odiel (54) is een gefortuneerd zakenman die zichzelf graag een verzetje gunt. ‘Daarom mijn originele levensmotto. Work hard, play hard.’

‘Het is mijn gewoonte om elke maand een paar dagen naar Ibiza te gaan om er een stapje in de wereld te zetten. Met mijn privévliegtuig ben ik er in een hup en heb ik geen last van toeristen,’ vertelt Odiel.

Niettemin gaat het Odiel niet helemaal voor de wind. ‘De beelden van jongeren die de zomer gebruiken om elkaar op te zoeken, plezier te maken en te reizen naar landen als Spanje maken me razend. Ronduit gevaarlijk en onverantwoord. Het is door hen dat het uitgaansleven op Ibiza stil zal vallen en ik me zal moeten opsluiten in mijn villa met aangrenzend privépark.’

Odiel richt zich tot de ouders. ‘Laat je kinderen in een van mijn slachthuizen werken. Zo hebben ze iets te doen deze vakantie dat veilig is en zo zijn ze solidair met vijftigers als ik die door hun egoïstische gedrag nu nauwelijks kunnen buitenkomen.’