The Vremde Mirror

Mediafiguur Ruben Van Gucht is na al die doodgewone dodentochten toe aan een echt extreme uitdaging. In augustus 2026 doet hij daarom mee aan een speciale dodentocht: 100 km nuchter rijden. ‘Ik wil het ongelijk van Tom Waes bewijzen die zegt dat ik aan een onverantwoorde beproeving begin.’

‘Het belooft een zowel mentale als fysieke loodzware beproeving te worden’, beseft Van Gucht. ‘Ik moet niet alleen in een ongewone toestand achter het stuur kruipen, ik moet ook de verkeersregels kennen en respecteren en dat maar liefst honderd kilometer lang. Hoe gaat mijn lichaam hierop reageren? Het is iets wat ik nog nooit heb gedaan. Maar het is door dingen te proberen waartoe je jezelf nooit in staat acht dat je je eigen limieten leert kennen en verleggen.’

‘Ik houd zeker rekening met een mislukking,’ zegt Van Gucht. ‘Misschien is 100 km nuchter rijden mijn sport niet. Maar ik wil het uitproberen en desnoods opnieuw en opnieuw, tot ik voel dat mijn lichaam zegt: ‘Stop. Dit gaat te ver voor je. Dit kun je niet aan.’ Maar ik wil me daar niet zomaar bij neerleggen.’

‘Dat mensen die me kennen zeggen dat ik niet weet waar ik aan begin, motiveert me nog meer. Tom Waes heeft me ook al op het hart gedrukt dat deze uitdaging te extreem zou zijn voor Tomtesterom. Na een succesvolle triatlon (zwemmen, fietsen, weglopen van je verantwoordelijkheid) was ik toe aan een echte uitdaging. Ik wil laten zien dat ongewone mensen tot ongewone dingen in staat zijn.’

De VRT zendt de bijbehorende documentaire uit in het najaar van 2026. De VRT weerlegt de kritiek dat het in beeld brengen van iemands hobby geen kerntaak en te duur is. ‘De honderd kilometer worden volledig in beeld gebracht door ANPR-camera’s.’ Het wordt echter een verstoorde voorbereiding. Van Gucht moet het negen maanden stellen zonder rijbewijs: ‘Ja, en dan?’

Een volgende stap in het plan van hoofdaandeelhouder Marc Coucke om voetbalclub Anderlecht weer op de rails te krijgen, is uitgelekt. Anderlecht is op zoek naar een voorzitterscoachperformancemanager met voldoende specifieke ervaring.

‘De voorzitterscoachperformancemanager is het ontbrekende stukje in de puzzel van ons voorzitterscoachdepartement’, aldus Marc Coucke. ‘Hij moet de coach optimaal doen presteren die de voorzitter begeleidt in zijn leiderschapsontwikkeling. Het ideale profiel weet hoe hij moet omgaan met voorzitterscoaches en ziet deze job niet als een tussenstap in de eigen carrière, maar wil een tijd aan boord van de club blijven. Drie maanden zijn ook snel voorbij.’

Toch is niet iedereen binnen de club gelukkig. ‘We hebben andere prioriteiten’, vindt Executive Director of Net Penetration Luis V. (wou niet met zijn volledige naam worden vermeld). ‘Een professionele voorzitterscoachperformancemanager brengt ook een assistent-voorzitterscoachperformancemanager met zich mee en een voorzitterscoachperformancemanagervideo-analist. Daar betaal je algauw een middelmatige Primary Scoring Solutions Architect mee, wat voor Anderlecht nog altijd een fikse verbetering zou zijn.’

Niet alleen Luis V. is sceptisch. ‘Ik geloof niet in al die functies met veel te lange en te moeilijke namen. Het getuigt meestal van paniekvoetbal’, vreest Senior Stadium Seat Warmer Miguel (42).

PVV-leider Geert Wilders heeft in een televisiedebat migranten vergeleken met honden. Een brug te ver voor veel Nederlanders, die zich massaal lijken af te keren van Wilders door zijn aanval op hondenrechten.

Uit een opiniepeiling van Maurice de Hond – die belangenvermenging ontkent – blijkt dat de PVV van Wilders nog maar 12 zetels zal halen bij de Eerste Kamerverkiezingen die vandaag plaatsvinden. De peiling vond plaats vlak na de uitspraken van Wilders.

PVV-stemmer Carry ontkent niet dat er straathonden zijn die systematisch voor overlast zorgen. ‘Maar dat wil niet zeggen dat je alle hondenrassen over één kam mag scheren. Er zijn ook veel goede honden. Het is nu eenmaal gemakkelijk om je te profileren op de kap van dieren die geen stemrecht hebben. Het is veelzeggend dat je als politicus zo met de kwetsbaarsten in de samenleving omgaat.’

Ook Ronald is ontgoocheld. ‘Normaal spreekt Geert gebalanceerd. Maar nu? Dit is een gevaarlijk hondenfluitje. Door trouwe viervoeters te framen als gevaarlijke indringers ontkent hij de fundamentele dierwaardigheid van honden. Eerst worden ze vergeleken met migranten, daarna mogen ze niet meer binnen in restaurants en bioscopen en dat eindigt met hondenyoga en eigen Instagramaccounts. Is dat de samenleving die we voor ogen hebben?’

‘Geert is door de mand gevallen’, aldus Cindy die naar eigen zeggen al heel haar leven gewoon PVV stemt. ‘Hij ontdierlijkt honden door ze te vergelijken met migranten. Waar is zijn empathie? Waar is zijn hart? Er zijn misschien wat meer buitenlandse rassen dan vroeger. Maar een hond is een hond en wat zou hij zelf als hond doen in een gebied waar er oorlog is? Woorden doen ertoe.’

Wilders heeft zich al geëxcuseerd. ‘Het is nadrukkelijk en uiteraard niet mijn bedoeling geweest om te zeggen dat een migrant die verdrinkt in de Middellandse Zee net zo erg is als een hond die verdrinkt. Ook bedoel ik niet dat migranten recht hebben op een warme slaapplek, gepamper en een rustig leventje. Mocht dat zo zijn overgekomen, wil ik me daarvoor excuseren.’

Een dag voor de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen stapt Geert uit onvrede uit zijn eigen partij. ‘De partij begon een koers te varen die niet de mijne is.’

Waarom nu pas? ‘Ik ben gebleven tot het echt niet meer ging’, aldus Geert die er naar eigen zeggen niet op uit is zijn oude partij schade toe te brengen. ‘Maar mensen mogen wel weten dat er een bijzonder strakke fractiediscipline heerste. Plaats voor afwijkende meningen was er nauwelijks. Tegelijkertijd waren er diepe meningsverschillen tussen mezelf en de top van de partij. Zo wilde ik de partij verbreden, maar de leiding niet.’

‘Dat is niet alles. Mijn oude partij heeft niet geleverd op de vlakken waarop ze had beloofd te leveren. En de partijtop trekt daar geen consequenties uit, maar doet alsof ze niet zelf verantwoordelijk is.’ Toch wenst Geert zijn oude partij het allerbeste. ‘Het zou zonde zijn om dit op persoonlijk vlak te laten spelen. Wie weet komen we elkaar nog tegen. Ik wens mijn oude collega alle succes toe bij de verkiezingen. Dat de beste moge winnen!’

Volgens politiek duider Arjen Noorlander zit de oude partij van Geert nu met een huizenhoog probleem. ‘Geert was toch een beetje het gezicht van de partij. Wat blijft er over van die partij nu hij elders op eigen benen gaat staan? Volgens de recentste peilingen zakt die naar 0 zetels, terwijl de partij van Geert er 1 behoudt. We hebben de oude partij van Geert nog niet gehoord. Mogelijk omdat ze vroeg of laat op een terugkeer van Geert hoopt.’

Geert ontkent dat het vooral gaat om zijn persoonlijk carrièrepad dat hij bij zijn nieuwe partij een meer prominente rol krijgt. ‘Ja, er waren fundamentele meningsverschillen over wie de baas is. Maar ik sta nu even hoog op de lijst.’ De vraag is nu naar wie die de zetel van Geert gaat in de Tweede Kamer nu hij de partij verlaat. Geert heeft besloten die te houden in plaats van af te staan aan zijn oude partij. Die heeft nog niet gereageerd.

Als Henri Bontenbal, de lijsttrekker van het CDA, na de verkiezingen de nieuwe Nederlandse premier wordt, belooft hij Nederland in voorspelbare chaos te storten en het land van stabiele regeringscrisis naar stabiele regeringscrisis te slepen.

In een zeldzame Nederlandse talkshow schetste Henri Bontenbal zijn toekomstvisioenen voor Nederland. ‘Met het CDA aan het roer krijgt Nederland na jaren van krankzinnige rotzooi en hysterische toestanden eindelijk waar het recht op heeft: voorspelbare chaos, rustige en reine rampspoed, een evenwichtige ondergang en stabiele regeringscrisissen.’

‘We gaan dit niet alleen kunnen verwezenlijken’, zegt Bontenbal. ‘We hebben daarvoor als regeringspartners constructieve onruststokers nodig die ingetogen voluit kiezen voor duurzame instabiliteit en bedaarde hectiek. Het CDA wil de solide onverantwoordelijke spil zijn van een kabinet dat zichzelf in de spiegel kan kijken en zeggen: deze regering functioneert niet, maar ze doet dat wel op een betrouwbare manier.’

‘De politiek stelt te vaak teleur met onrealistische beloftes’, beseft hij. ‘Daarom moet het kabinet bestaan uit mensen die op een nette wijze elkaar uitschelden en op een coherente manier gemoedelijk onbehagen, serene tumult en beheerste wanorde aanwakkeren. Ook lopen de crisissen nu kriskras door elkaar. We willen die verwarring vermijden door ze te structureren via een spreidingsplan. Eerst enkele maanden asiel, dan de woningmarkt, dan stikstof en dan Ajax. Het klimaat houden we voor de vakanties.’

Dilan Yesilgöz (leider van de VVD, dat is in Nederland de liberale partij (liberaal: officieel afstammend van liberalisme)) is voor geordendere crisissen, maar eist een strakkere inhoudelijke invulling. ‘De hardwerkende Nederlander wil niet weken aan een stuk worden verveeld met dezelfde crisis. Daarom willen wij elke dag een andere crisis: maandag asiel, dinsdag vluchtelingen, woensdag migratie, donderdag nareizigers, vrijdag nareizigers op nareizigers en in het weekend mag het wat frivoler: asiel.’

‘Toen mijn baas naar me toekwam, stond mijn wereld even stil’, aldus Martijn (30). ‘Onterecht, zo bleek. Groot was mijn opluchting dat ik niet op straat beland door een Afghaanse migrant, maar door AI.’

Martijn pakt zijn ontslag gelukkig heel sportief op. ‘Als iemand onder betere voorwaarden mijn werk beter doet, is het logisch dat ik moet gaan. Dat is nu eenmaal de markt. Het zou wat anders zijn, mocht een Afghaan mijn werk onder betere voorwaarden beter doen. Dat zou een harde klap geweest zijn.’

Volgens Martijn past AI ook beter in de bedrijfscultuur. ‘Het heeft net als iedereen vooroordelen.’ Zelf kijkt Martijn intussen alweer vooruit. ‘Misschien moet ik me laten omscholen tot iets wat AI niet wil doen. Een gevaarlijke job zonder goede work-lifebalance, als arbeider in de bouw of de schoonmaaksector bijvoorbeeld.’

De Franse politie heeft beelden verspreid van een mysterieus glimlachende vrouw, die mogelijk getuige was van de kunstroof in het Louvre waarbij juwelen uit de Napoleon-collectie zijn ontvreemd. Sinds de kunstroof is ze zelf spoorloos.

De Franse politie heeft een foto verspreid van de mysterieus glimlachende vrouw. Die zou op het moment van de kunstroof in de buurt van de overval zijn geweest. Op het internet circuleren getuigenissen dat de vrouw vaker in het Louvre is gezien. Dat ze net op het moment van de kunstroof verdwijnt, roept ook bij de Franse politie vragen op die de vrouw als mogelijk een belangrijke getuige kwalificeert.

‘Natuurlijk heb ik haar al in het Louvre gezien’, vertelt François, een trouwe bezoeker. ‘Een heel markante verschijning. Ik kom ze er al jaren tegen, toch leek ze nauwelijks ouder te worden. Waar je ook stond, ze leek altijd naar je te kijken. Ik heb dat altijd een beetje beangstigend gevonden. Nu denk je: natuurlijk, omdat ze iets te verbergen had.’

Frankrijk is in de ban van de vraag hoe het kan dat een vrouw die elke Louvre-bezoeker kent niet op de radar stond van de beveiligingsdiensten. De Franse politie is naarstig op zoek naar oudere beelden van de vrouw om in kaart te brengen wie ze is. Volgens getuigen was ze niet spraakzaam, maar ook niet bepaald mensenschuw en was ze zelfs af en toe te vinden voor een selfie.

Voorlopig verloopt de zoektocht moeizaam. Behalve meldingen van een lookalike in het Prado in Madrid, heeft die nog niets opgeleverd. Kent u de vrouw, is ze bij u of weet u waar ze verblijft? Aarzel niet om contact op te nemen met de politie. Discretie wordt verzekerd.

Na het opstappen van Brussels minister van Financiën en Begroting Sven Gatz, heeft de Brusselse regering in lopende zaken besloten dat de minister van Begroting voortaan anoniem is. Collega-ministers hebben zich al solidair verklaard.

‘Het is niet eerlijk’, aldus een solidaire collega-minister. ‘We hebben dit niet gewild. We zijn voor een legislatuur verkozen en mogen er in alle redelijkheid van uit gaan dat anderen onze puinhoop opkuisen. Zeker voor een minister van Begroting is dat in Brussel extra zwaar. Die is sowieso al verantwoordelijk voor de cijfers en nu ineens ook voor de gevolgen.’

Een andere minister zegt dat de weerslag op persoonlijk vlak hard is: ‘Sommige begrotingsministers ambiëren om ooit nog penningmeester te worden van de kegelclub van Sint-Joost-ten-Node of de lokale fanfare. Dat is na hun ministerschap onmogelijk.’ Nog een andere minister begrijpt de ophef niet: ‘Bij onzichtbaar gemaakte tekorten past een onzichtbare minister.’

De minister van Begroting zal anoniem optreden tot aan de volgende verkiezingen, of in een hypothetischer geval tot aan de eerstvolgende regeringsinstallatie. De minister van Begroting was zelf niet bereikbaar voor commentaar.

Gerard (58) kijkt met een open blik naar de betoging van dinsdag in Brussel. ‘Ik probeer te begrijpen waarom betogers zo boos zijn. Ze verliezen hoogstens een paar honderden euro’s, dus dat kan het niet zijn. Maar wat dan wel?’

‘Ik heb erg veel empathie voor mensen die het echt moeilijk hebben’, vertelt Gerard vanuit de suite van zijn eigen hotel. ‘Je kunt altijd meemaken dat een vastgoedprojectje in de soep draait. Maar geldt dat voor deze 80.000 mensen? Ik snap het niet. Verhuur een extra appartementje op het Zuid. Of begin te beleggen voor een klein bedrag. Met 10.000 euro kun je niet veel fout doen. Al is het maar hoe je in het leven staat zeker? De mensen aan wie ik vastgoed in Knokke verhuur, hoor ik nooit klagen.’

‘Ik volg het nieuws niet zo, maar mijn financieel adviseur heeft me verteld dat er een miljonairstaks op tafel ligt’, aldus Gerard. ‘Ik weet het bedrag niet exact, maar voor mij gaat dat al snel over enkele duizenden euro’s per jaar. Stel je voor dat alle gedupeerden van deze taks op straat zouden komen. Je kunt ook gewoon beschaafd en in alle discretie een telefoontje plegen met je politieke vrienden.’

Al moet er Gerard ook iets van het hart. ‘In plaats van tegen politieke keuzes te betogen, zouden de betogers beter betogen tegen hun eigen betogingen. Het kost me geld. Of mijn vennootschap. Dat weet ik nu even niet. En mijn chauffeur geraakte dinsdag nauwelijks Brussel in. Ik heb zelfs overwogen een treincoupé te huren.’

U hoeft zich niet te schamen als u niet weet wie de man op de foto is. Hij weet het immers zelf niet: ‘Hoe kan ik nu de minister van Klimaat zijn als er niemand ooit een vraag stelt over mijn klimaatbeleid? Klimaat is een te belangrijk thema om zomaar te negeren. Ik kan het dus niet zijn.’

‘U bent hier voor een interview met de minister van Klimaat zegt u? Dat is eigenaardig. Ik zit al een tijdje in de regering en heb nog nooit gehoord van de minister van Klimaat. Jazeker, ik ben Jean-Luc Crucke. Wat zegt u? Dat ik minister van Klimaat ben? U maakt een grapje.’

‘Mon Dieu. Die documenten zien er inderdaad authentiek uit. Maar vooraleer ik u te woord sta als minister van Klimaat wil ik toch nog een beetje extra zekerheid. Als goede journalist hebt u natuurlijk bronnen die onafhankelijk van elkaar dit bevestigen. Dat kan niet waar zijn? Overal staat er dat Jean-Luc Crucke minister van Klimaat is. Aangezien ik Jean-Luc Crucke ben, ben ik dus ook minister van Klimaat. Ik heb blijkbaar geen idee wie ik ben en als ik niet weet wie ik ben, besta ik dan wel?’

‘Dat kan niet waar zijn. En ik zal u zeggen waarom. Geen enkele minister in de regering heeft me ooit al aangesproken als minister van Klimaat. Klimaat is zo’n belangrijk thema. Honderd procent zeker dat ik dan geregeld bezorgde vraagjes zou krijgen hoe met mijn klimaatbeleid staat. Wie dan wel de minister van Klimaat is? Goede vraag, dat moet ik navragen.’

‘Crucke stelt zich heel moedig en kwetsbaar op. Het is ook erg herkenbaar. Het heeft bij mezelf ook lang geduurd eer ik kon geloven en accepteren dat ik minister van Klimaat ben. Wat mij heeft geholpen, is een wekelijks bezoek aan de therapeut. Een uur lang roept die tegen mij dat ik minister van Klimaat ben en vervolgens roept die in mijn gezicht de vraag wie minister van Klimaat is en dan moet ik heel luid IK roepen. Zo ben ik mijn bestaan niet langer gaan ontkennen. Zo’n sessie heeft toch al snel een halve dag effect’, getuigt een anonieme minister* uit de Vlaamse regering.

* We willen de naam van deze minister heus wel prijsgeven, maar weten gewoon niet wie het is.