The Vremde Mirror

Vremde | Na wekenlang getouwtrek en politiek gespin is de kogel eindelijk door de kerk. De stellingen aan de kerk van Vremde zijn uitgeroepen tot UNESCO-werelderfgoed.

De imposante stellingen aan de kerk van Vremde zijn vanaf heden UNESCO-werelderfgoed.

Begijnhoven, belforten en scheepsliften, dat wel. Maar stellingen aan een kerk bleken tot op heden taboe te zijn voor de UNESCO. Daar kwam deze VN-organisatie altijd gemakkelijk mee weg. Tot men in Vremde enkele imposante stellingen aan de kerk aanbracht. De UNESCO probeerde dit te negeren, maar de druk vanuit de culturele wereld om deze stellingen op de Werelderfgoedlijst te zetten was te groot, dat zelfs de UNESCO is gezwicht.

Volgens stellingenkenners is dit een zelden gezien kunststukje dat koste wat het kost bewaard moet blijven en beschermd moet worden tegen verval. ‘De stellingen zijn overduidelijk gotisch. Maar als men ze in detail gaat bekijken bemerk je dat de bouwers hier en daar geknipoogd hebben naar het fauvisme en ook enkele abstracte elementen erin hebben aangebracht. Niet ondenkbaar dat bij verder onderzoek naar deze stellingen nog concreet figuratieve elementen zullen ontdekt worden.’

Volgens kenners zouden de stellingen nog beter tot hun recht komen zonder kerk. ‘De kerk leidt de aandacht af van de essentie, de stellingen. Mensen die niet zo vertrouwd zijn met cultureel erfgoed zullen misschien staan apegapen naar de kerk, maar missen zo wel de tedere schoonheid van de omringende stellingen.’

Volgens dezelfde kenners vormt de kerk zelfs een gevaar voor de stellingen. Door haar vervallen staat, vallende dakpannen, kruimelige bakstenen en onkruid kan zij de stellingen aantasten. Opdat dit niet zou gebeuren, onderzoekt de UNESCO nu de piste om de kerk af te breken om zo de stellingen in haar authentieke staat te vrijwaren.

Vremde | Een heus spektakel was het. Gisteren trokken maar liefst drie homo’s door de straten van Vremde in de eerste Gay Pride Vremde. Voor de kinderen was het een leuke dag diertjes kijken, voor vele ouders een dag lang bang het hart vasthouden dat hun kinderen in al hun onbezonnenheid niet één van deze homo’s zouden aanraken en zo een besmettelijke ongeneeslijke ziekte zouden krijgen. Dit gebeurde door de draconische veiligheidsmaatregelen niet, waarna deze mooie dag kon afgesloten worden met een brandstapel voor de drie homo’s.

Een sfeerbeeld van drie homo’s op een brandstapel. De afsluiter van de eerste Gay Pride in Vremde.

Dat homo’s zomaar door de straten mogen paraderen, bewijst volgens de organisatoren van deze Gay Pride nogmaals dat Vremde een oord is waar tolerantie en respect heersen. Zelfs het hout en het vuur voor de brandstapel werd in hun plaats bekostigd. Toch brengt de organisatie van zo’n evenement altijd de nodige ongemakken en risico’s met zich mee.

De tomatenkwekers waren niet opgezet met het hele gebeuren. ‘Normaal gezien wordt er bij dergelijke volkse evenementen met tomaten gegooid. Maar door de Russische boycot, zijn de peren zo goedkoop geworden dat men daar is beginnen mee smijten. Je mag de traditie niet zomaar overboord gooien voor een gewijzigde economische realiteit.’

De straten waar de Gay Pride is gepasseerd, worden nu schoongemaakt en gedesinfecteerd en zijn dan pas vanaf morgen weer toegankelijk voor alle verkeer. Een streep door de rekening van de lokale economie.

Ook onder de plaatselijke bevolking heersen er hierom gemengde gevoelens. Kunnen we met die malligheden niet stoppen?’ vraagt Jules (71) zich af. ‘Die brandstapel kon ook wel zonder optocht. Denkt gij dat een ander een optocht krijgt wanneer hij de brandstapel op moet? Ik dacht het niet. Met dat voortrekken altijd.’

‘Dat ze met hun vieze ziektes maar wegblijven,’ vervolgt Jules. ‘Builenpest, ebola, homo’s. Ik heb er schoon genoeg van. Die doen het toch alleen maar met elkaar, daar hebben we dus toch niks aan. Opkuisen is de enige remedie.’ Maria (66) treedt Jules hierin bij. ‘Zelfs de knapste dokters kunnen homo’s niet genezen. Dan moet het wel een heel erge ziekte zijn.’

Maar de getuigenis die het meest naar het hart grijpt, komt van Jef (59) ‘Ik heb één van de homo’s recht in zijn ogen gekeken,’ huivert hij nog na. ‘Ik heb direct hierna mijn handen al met zeep gewassen en mijn ogen ontsmet met javel. Maar zelfs dat is blijkbaar niet genoeg, want mijn ogen zien nu rood en branden gelijk zot.’