The Vremde Mirror

Na de eclatante verkiezingsoverwinning van Vlaams Belang bracht Filip Dewinter de Hitlergroet. De linkse Vlaamse partijen reageren mild. ‘We willen extreemrechts niet groot maken.’

© Wikimedia Commons

Groen-voorzitster Meyrem Almaci reageert afwachtend. ‘Ik heb de beelden niet gezien. Misschien was het gewoon een kramp. Of een vreugde-uitbarsting in het heetst van het moment. Het was wellicht de bedoeling niet.’

Ook Jinnih Beels (sp.a) is mild. ‘Ieder zijn opvatting. En wie kan met zekerheid zeggen dat hem of haar dit niet kan overkomen? Ik ga Dewinter niet afrekenen op iets wat hij een kwartier geleden heeft gedaan. Kwestie van intellectueel eerlijk te blijven.’

Politicoloog Carl Devos vindt Dewinters actie geniaal. ‘Dewinter voelt feilloos aan hoe hij zijn achterban moet opzwepen. Iedereen in de zaal deed ook meteen mee. Dat zorgt voor een groot samenhorigheidsgevoel. Iets wat ik bij de andere partijen mis. Het succes van het Vlaams Belang is eigenlijk nog altijd het succes van Dewinter, die begin oktober hopelijk mijn openingscollege verzorgt.’

Ook de centrumpartijen tillen niet zwaar aan het voorval. Zo ook niet CD&V-voorzitter Wouter Beke: ‘Al had ik het zelf niet gedaan. Nazisme is mijn stijl niet.’

De verkiezingen in Vlaanderen zijn uitgedraaid op een overwinning voor de partijen die de Vlamingen een boerkinidebat bij het ontbijt, een boerkinidebat bij het middagmaal en een boerkinidebat voor het slapengaan beloven.

Niet zo verrassend dat Vlamingen kiezen voor meer boerkinidebatten als u weet dat de kinderarmoede stijgt, de suïcidecijfers boomen, wachtlijsten in de zorg exploderen, er een lerarentekort is, seksueel geweld zomaar kan, ecosystemen worden bedreigd en dan is er nog iets met het klimaat.

Hoe het succes van partijen pro boerkinidebatten verklaren? We bedankten politicoloog Carl Devos voor bewezen diensten en gingen bij onszelf te rade vanwaar die ruk naar meer boerkinidebatten komt.

‘Dank voor het vertrouwen. Partijen pro boerkinidebatten leiden de aandacht weg van de werkelijke ellende door een denkbeeldig probleem op te blazen tot een zaak van leven of dood. Als het kan, laten ze mensen geloven dat het denkbeeldige probleem ten grondslag ligt aan de werkelijke ellende. Geloof ons, dat kan vrijwel altijd. Vermits alle ideeën in media gelijkwaardig zijn, de bruutst geformuleerde het gelijkwaardigst, worden deze denkbeeldige problemen al snel thema’s die de gemoederen bezighouden. De partijen pro boerkini roepen vervolgens: ‘Kijk, de mensen liggen wakker van de problemen die wij uit onze duim hebben gezogen. En de vuige, corrupte elite doet niets. Wij lossen uw problemen op. Stem op ons!’

Een volgende vraag van onszelf aan onszelf: waarom juist nu dit succes?

‘Wanneer er op deze denkbeeldige problemen niet het onmogelijke gewenste antwoord komt, stemmen mensen op partijen die deze denkbeeldige problemen nog onredelijker beantwoorden. Gevolg: alle partijen zullen deze denkbeeldige problemen omarmen – luisteren naar de massa, zullen ze! – en zo, beste mensen, sluipt er onmerkbaar een almaar giftiger discours in de hoofden waarvan minderheden en kwetsbare groepen in de samenleving het eerste slachtoffer zijn.’

Vraag van onszelf aan onszelf: maar dan moet er toch een voedingsbodem zijn?

‘Goede vraag. Laten we eindelijk de dingen te benoemen. Een groot deel van de mensen is oerconservatief, zelfzuchtig en intolerant ten opzichte van alles waarmee ze zich niet kunnen identificeren. Dat is nooit anders geweest en zal nooit anders zijn.’

Oké, bedankt.