The Vremde Mirror

Het is er de tijd van het jaar voor. We zijn in oorlog. Je hoort politici zinnen beginnen dat ze uiteraard voor vrede zijn en eindigen met miljarden aan investeringen die zo zou je denken alleen maar dienstig kunnen zijn om een uiterst succesvol bloederig conflict te ontketenen op minimaal wereldschaal. Dat doen ze zonder zich wonderwel te verslikken in het uit hun mond druipend schuim dat tv-studio’s zelfs met rubberlaarzen niet betreedbaar maakt. Je moet er in het opinietheater maar eens op letten: het kan voor sommigen niet snel genoeg gaan.

Omdat ik er als de dood voor ben om naïef te worden bevonden door de zelfverklaarde realisten die zo nobel zijn om hun nietsvermoedende medeburgers uit hun slaap te schudden, ben ik klaar voor de oorlog. Beter gezegd: ik ben in oorlog. Ik marcheer nog net niet achter een vlag mijn graf in. Het meest risicovolle waarmee ik deze oorlogstijd tot dusver word geconfronteerd, is als fietser het fietspad delen met fatbikers. Ik ontken het niet: dat is ook heftig. Met in oorlog zijn bedoel ik mentaal voorbereid zijn. Mentaal voorbereid op wat? Heel eenvoudig. Oorlogstijd – en dan moet ik dus zeggen deze tijd – gaat doorgaans gepaard met enkele ongemakken. Wifiloze loopgraven, buren die elkaar verklikken voor andere zaken dan een illegaal aangelegd poolhouse en dan zie ik vast nog enkele kwesties over het hoofd zoals ontzettend veel mensen die voor niets doodgaan.

Het is in ons aller belang om aandachtig te luisteren naar wat generaals, defensiespecialisten, politici en jonathanholslagen te vertellen hebben. Het is goed dat ze er zijn. Het is dankzij hen dat ik voorbereid ben op de oorlog, pardon, al in oorlog ben. Zij waarschuwen niet zomaar. Zij hebben geen belangen bij de oorlogsindustrie, zij dromen er niet van soldaatje te spelen, zij vinden oorlog vies en kakigroene uniformen spuuglelijk, zij hebben als vaste talkshowgasten in tegenstelling tot de dolende massa geen oorlog nodig voor een zinvol levensdoel, zij vinden het niet fijn dat Trump aan de macht komt in de VS (het is gewoon toevallig zo dat ze zeggen dat er voordelen zijn aan Trump of dat Trump voor Europa goed zou zijn of dat ze ingehouden euforisch vertellen dat Europa nu eindelijk zijn eigen broek moet ophouden), zij vinden onze vredelievende manier van samenleven waarbij we onze meningsverschillen democratisch oplossen decadent in tijden dat het recht van de sterkste geldt en zij roepen al sinds ze op televisie mogen komen dat er oorlog komt en het is niet omdat ze op televisie mogen komen bij gratie dat ze zeggen dat er oorlog komt dat ze zeggen dat het oorlog is.

Zij zeggen dit helemaal niet omdat ze hun voorspellingen willen zien uitkomen. Zij weten gewoon al heel lang dat er oorlog komt en kijk, zij hadden al die tijd gelijk, nu is het bijna echt zo ver. Zij moeten alleen nog een beetje harder roepen dat er oorlog komt en eigenlijk al volop bezig is en wij moeten gewoon een beetje beter luisteren. Hoe beter we al hun raadgevingen opvolgen, hoe sneller we in een oorlog rollen. Het is het minste wat we kunnen doen. Het zou zonde zijn van ieders tijd mocht blijken dat zij ons voor niets hebben gewaarschuwd.

Voor de rest wens ik u namens al de generaals, defensiespecialisten, politici en jonathanholslagen die u in 2025 ziet paraderen op uw tv-scherm een vredig kerstfeest.

Matthias Vangenechten