The Vremde Mirror

Uiteindelijk heb je twee soorten opiniemakers. Opiniemakers die aanvoelen wat de hoofdmoot van de mensen denkt en die denkbeelden verkondigen alsof ze diepe inzichten betreffen. Het succes van deze opiniemakers is niet alleen dat ze op de gunst van de massa kunnen rekenen die dezelfde opvattingen heeft, maar ook dat ze die massa zich origineel en geniaal laat voelen omdat zij dezelfde denkbeelden heeft, wat bijdraagt aan een collectief zelfbewustzijn. Deze opiniemakers zijn tegen stakingen, tegen regeltjes en tegen belastingen. Deze column gaat over de tweede soort: opiniemakers die met zo veel dedain contrair doen dat media erop springen als een negenjarige op een vape met aardbeiensmaak.

Het is waar wat de media over me zeggen: ik heb de afgelopen week alle kranten- en talkshowredacties gecontacteerd – buiten die van Bar Goens omdat zelfs sommige opiniemakers begiftigd zijn met een minimale dosis aan zelfrespect – en me aangeboden als opiniemaker die tegen de stroom ingaan als deugd verheft, ongeacht de stank waarin ik daardoor beland. In een motivatiebrief vermeldde ik enkele van mijn meest tegendraadse opinies. Het duurde maar enkele minuten vooraleer ik werd opgebeld door een krantenredactie.

De stem aan de andere kant van de lijn nam mijn motivatiebrief erbij. ‘Durf je echt te schrijven dat Open Vld een succesverhaal is?’

‘Absoluut. Dankzij Open Vld staat het liberalisme weer op de kaart.’

Ik was zo slim om in mijn motivatiebrief niet mijn beste tegendraadse opinies prijs te geven. Dus voegde ik er spontaan aan toe dat politici een hogere uittredingsvergoeding verdienen en dat hun pensioen moet worden verhoogd, net in tijden van algemene besparingen.

‘Interessant. Ga door.’

Ik zei dat ik me rechts-conservatief noem en net vanuit die hoedanigheid pleit voor een menselijk asielbeleid.

‘Fabuleus trucje! Hiermee ga je zeker een hoop mensen op de kast jagen.’

Maar niet zo veel mensen als wanneer ik verkondig dat Bar Goens de beste talkshow is die ooit is vertoond op Vlaamse televisie.

‘Houd op! Houd op! Je hebt me in alle andere situaties overtuigd. Ik ga niet rond de pot draaien. Er is één werkelijk sterke tegenkandidaat. Jij denkt dat je een tegendraadse opinie kunt fabriceren over elk mogelijk onderwerp?’

Ik zei dat ik daarvan geheel overtuigd was.

Dus ook over Gaza?

‘Wat er in Gaza gebeurt, is echt vreselijk’, zei ik vol overtuiging. ‘Wat Israël doet, valt op geen enkele manier te rechtvaardigen.’

‘Hier val je door de mand.’

‘Hoezo?’ vroeg ik.

‘We hebben iemand gevonden die de oorlog die Israël voert rechtvaardig vindt.’

‘We hebben het allebei over een bewind dat al 50.000 Palestijnen de dood heeft ingejaagd waarvan één op drie kind is en dat is dan nog een schromelijke onderschatting van de cijfers? Het bewind dat hulpverleners aanvalt, mensen laat uithongeren en ziekenhuizen bombardeert? Het bewind dat manu militari mensen uit hun huizen verdrijft om grond te koloniseren? Het bewind dat oorlogsmisdaad na oorlogsmisdaad …’

‘We hebben het inderdaad over dat bewind.’

Ik viel even stil, maar hervond mijn moed en zei dat Brussel goed wordt bestuurd. Ik erkende dat het natuurlijk altijd beter kan, maar daarvoor zullen er meer politiezones moeten komen en nog zeker twee extra bestuurslagen. Maar er was al niemand meer aan de andere kant van de lijn.

Matthias Vangenechten