The Vremde Mirror

Peter wordt elk jaar nog diep geraakt door het kerstverhaal. ‘Het beeld van een jong koppel dat nergens terechtkan en uiteindelijk in een stal belandt, maakt me nederig en stil. We moeten deze prachtige traditie beschermen tegen woke gekken die vluchtelingen helpen.’

In zijn warme met kerstverlichting versierde woonkamer vertelt Peter over zijn liefde voor het kerstverhaal. ‘Het is de pure eenvoud die me raakt. Hoe twee gewone mensen van herberg naar herberg trokken, hoe er niemand een plekje voor de nacht aanbood en hoe ze uiteindelijk in een stal belandden om daar het leven te geven aan een kind. Ja, het emotioneert me als ik erover vertel. Het zijn dit soort verhalen die ons nederig en barmhartig moeten stemmen en onze beschaving hebben gevormd.’

‘We moeten het kerstverhaal blijven vertellen zodat onze kinderen en kleinkinderen weten wat onze waarden zijn’, aldus Peter die ook waarschuwt. ‘Die traditie dreigt kapot te gaan door de woke waanzin om mensen zonder papieren te helpen. Dat raakt me echt diep. We kunnen niet zomaar willekeurige vreemde mannen uit het Oosten binnenlaten en iedereen helpen die het naar eigen zeggen moeilijk heeft. Vlaanderen kan niet voor de hele wereld herberg spelen.’

Wat Peter juist zo raakt in het kerstverhaal? Hij moet niet lang aarzelen: ‘De boodschap van verbinding. Het kerstverhaal is een belangrijke les voor ons. Het toont hoe hard en kil de wereld kan zijn. Maar ook hoe warm de wereld kan zijn door spontaan de deur voor vreemden in nood open te houden en naar elkaar om te kijken. Hoe twee mensen op de vlucht nergens welkom bleken, is iets dat ik niet kan begrijpen en nooit wil begrijpen.’