The Vremde Mirror

Vremde | Een heus spektakel was het. Gisteren trokken maar liefst drie homo’s door de straten van Vremde in de eerste Gay Pride Vremde. Voor de kinderen was het een leuke dag diertjes kijken, voor vele ouders een dag lang bang het hart vasthouden dat hun kinderen in al hun onbezonnenheid niet één van deze homo’s zouden aanraken en zo een besmettelijke ongeneeslijke ziekte zouden krijgen. Dit gebeurde door de draconische veiligheidsmaatregelen niet, waarna deze mooie dag kon afgesloten worden met een brandstapel voor de drie homo’s.

Een sfeerbeeld van drie homo’s op een brandstapel. De afsluiter van de eerste Gay Pride in Vremde.

Dat homo’s zomaar door de straten mogen paraderen, bewijst volgens de organisatoren van deze Gay Pride nogmaals dat Vremde een oord is waar tolerantie en respect heersen. Zelfs het hout en het vuur voor de brandstapel werd in hun plaats bekostigd. Toch brengt de organisatie van zo’n evenement altijd de nodige ongemakken en risico’s met zich mee.

De tomatenkwekers waren niet opgezet met het hele gebeuren. ‘Normaal gezien wordt er bij dergelijke volkse evenementen met tomaten gegooid. Maar door de Russische boycot, zijn de peren zo goedkoop geworden dat men daar is beginnen mee smijten. Je mag de traditie niet zomaar overboord gooien voor een gewijzigde economische realiteit.’

De straten waar de Gay Pride is gepasseerd, worden nu schoongemaakt en gedesinfecteerd en zijn dan pas vanaf morgen weer toegankelijk voor alle verkeer. Een streep door de rekening van de lokale economie.

Ook onder de plaatselijke bevolking heersen er hierom gemengde gevoelens. Kunnen we met die malligheden niet stoppen?’ vraagt Jules (71) zich af. ‘Die brandstapel kon ook wel zonder optocht. Denkt gij dat een ander een optocht krijgt wanneer hij de brandstapel op moet? Ik dacht het niet. Met dat voortrekken altijd.’

‘Dat ze met hun vieze ziektes maar wegblijven,’ vervolgt Jules. ‘Builenpest, ebola, homo’s. Ik heb er schoon genoeg van. Die doen het toch alleen maar met elkaar, daar hebben we dus toch niks aan. Opkuisen is de enige remedie.’ Maria (66) treedt Jules hierin bij. ‘Zelfs de knapste dokters kunnen homo’s niet genezen. Dan moet het wel een heel erge ziekte zijn.’

Maar de getuigenis die het meest naar het hart grijpt, komt van Jef (59) ‘Ik heb één van de homo’s recht in zijn ogen gekeken,’ huivert hij nog na. ‘Ik heb direct hierna mijn handen al met zeep gewassen en mijn ogen ontsmet met javel. Maar zelfs dat is blijkbaar niet genoeg, want mijn ogen zien nu rood en branden gelijk zot.’