The Vremde Mirror

U kent het wel. U staat aan de ene kant van de haag, uw buurman aan de andere kant en u begint te keuvelen over de nieuwe broodautomaat in het dorp, de Turteltaks, het grillige libido van de buurvrouw (hoe bent u daarvan zo goed op de hoogte?), de beursgang van Compagnie du Bois Sauvage en de hoofdstad van Ivoorkust. Volgens uw buurman Abidjan.

De vlag van Ivoorkust. Of die van Ierland?

Best vervelend. Vooral wanneer u anders al zeer de neiging heeft uw buurman op zijn bek te timmeren.

Jarenlang moest u deze gedachten voor uzelf houden. Want uw buurman, was dat niet die goede vader, die aangename collega, die stille tuinliefhebber en bovenal die joviale vent en fijne vriend?

Uw buurman is als je hem ziet lopen zo iemand die je het best kan omschrijven als iemand van wie je zou kunnen denken dat hij wel weet dat Yamoussoukro de hoofdstad van Ivoorkust is. Alleen maar een doortrapt persoon kan dit bedrog zo lang verborgen houden. Maar goed, de maskers vallen beter laat dan nooit.

Het ongeloof in de buurt is groot. Die brave buurman? Nee, dat kan niet. Opgelet, dat merkt ook uw buurman die van de verwarring gebruik maakt om zijn gezicht te redden. ‘Abidjan was tot 1983 de hoofdstad en er staan nog steeds de meest overheidsgebouwen en ambassades. Yamoussoukro is in feite niet meer dan een boerengat waar toevallig een flutpresidentje geboren is.’

Dat vindt u maar een flauw excuus. Maar intussen zit u er maar mooi mee. ‘Moet ik nu uit voorzorg verhuizen? Moet mijn buurman oprotten?’ Wel, dat is een zeer prangende kwestie.

Saskia (14) is stapelverliefd op Minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA). Lange tijd beantwoordde die haar liefde niet, tot ze in zichzelf begon te snijden. ‘Toen wist ik: ze meent het,’ vertelt een openhartige Van Overtveldt. Het begin van een inspirerend liefdesverhaal.

Een zichtbaar smoorverliefde Van Overtveldt.

‘De pijn van de gapende hartvormige vleeswond in mijn linkerarm stelt niets voor als ik eraan denk welk plezier ik hem hiermee doe,’ dagdroomt een dolgelukkige Saskia.

‘Dat hij mijn liefde niet meteen aanvaardde, begrijp ik wel,’ zegt Saskia. ‘Een viriele adonis als Johan wordt langs alle kanten belaagd door puberende tienermeisjes. We zijn nu samen aan het overleggen of ik uit onvoorwaardelijke liefde voor hem nog een voet zal amputeren of gewoon ineens mijn beide benen.’

‘Saskia is een voorbeeld voor ons allen,’ bewierookt Van Overtveldt zijn toekomstige verloofde. ‘Ze zet de tering naar de nering in een economisch moeilijk tijdsgewricht. En ja, wie snijdt die lijdt. Maar het is de plicht van iedere burger om per kilogram lichaamsgewicht zo efficiënt mogelijk te functioneren.’

‘Ik wil iedereen dan ook oproepen zijn steentje bij te dragen,’ gaat hij verder. ‘Denk na over welk lichaamsdeel het minst productief is. Haal dat weg. Dat mag met de botte bijl, maar een keukenmes kan ook vervaarlijk doelmatig zijn. Minder lichaam is minder lichaam om te voeden en meer tijd om te werken.’

Dat wil Van Overtveldt nog kort illustreren. ‘Een ambtenaar kan perfect een been of twee missen. Alleen al qua gestructureerde uitstapjes naar de koffieautomaat betekent dat een verhoogd rendement dat de schatkist miljoenen oplevert.’