The Vremde Mirror

Het klinkt misschien gek, maar het is echt. Skigebieden zijn voorzien op sneeuw. Tekst gaat verder onder de foto.

Man op sneeuw.

We herhalen. Skigebieden zijn voorzien op sneeuw. Ook in de winter. Wanneer het koud is. En de temperatuur onder het vriespunt duikt. Wanneer de vloeistof die uit de lucht valt ter aarde niet langer regen is, maar neerslag die bestaat uit ijskristallen. Dat noemen we sneeuw. Hier vind je een link naar de Wikipediapagina over sneeuw.

Skigebieden zijn gebieden waar mensen skiën. (zie foto: een man die skiet, kortweg een skiër) Nemen we de betekenis erbij van skiën zoals door Van Dale gedefinieerd: zich op ski’s voortbewegen. Kennelijk een dood spoor. Komen we echter uit bij de betekenis van het woord ski, lezen we ook in Van Dale: lange, platte lat waarop je je op sneeuw kunt voortbewegen. Samengevat: zonder sneeuw geen skiën. 

Wist je dat?! Wanneer er tijdens de kerstdagen sneeuw valt, spreken we van een witte kerst. (verklaring: de kleur van sneeuw is wit, kerst verwijst naar Kerstmis) (de discussie of wit al dan niet een kleur is buiten beschouwing gelaten)

Het is veel informatie in één keer. We hebben onthouden dat sneeuw valt wanneer het koud is en dat je sneeuw nodig hebt om te skiën. Maar daarom zijn de skigebieden toch nog niet voorzien op sneeuw? Skigebieden leven cru gesteld van sneeuw (correcter: van de skiërs, maar die komen pas wanneer er sneeuw ligt) en liggen daarom op plaatsen waar de kans op sneeuw het grootst is. Zonder sneeuw met andere woorden geen skiërs.

Het klinkt misschien ongerijmd, maar dit moet afdoende verklaren waarom skigebieden voorzien zijn op sneeuw. We mogen zelfs stellen – en we zeggen dit niet louter om u te choqueren – dat sneeuw in skigebieden niet uitzonderlijk is, maar zelfs veeleer ordinair.

Gisteren blies Sévérine Sevranckx haar laatste adem uit, dat meldde haar familie aan het persagentschap Belga.

Sevranckx gaat de geschiedenis in als diegene die desinformatie voor gewone burgers toegankelijk maakte. Zo bracht ze in de jaren zestig en zeventig onder meer naar buiten dat Deense wetenschappers een waterbron op de zon hebben ontdekt, dat wielrenner Davide Rebellin voor de eerstvolgende eeuwwisseling zijn fiets aan de haak zou hangen en dat Hitler in 1945 niet naar Argentinië is gevlucht, maar zelfmoord pleegde in zijn bunker.

Geen van die onthullingen bleken te kloppen. Ze vond het principe van krantensites uit, reeds jaren voor er sprake was van het internet: het maakt niet uit wat je schrijft, zolang het maar sensationeel en dramatisch oogt.

Toen ze de Bende van Nijvel in 1987 hoogstpersoonlijk oprolde, werd ze geveld door haar reputatie. In 1990 bleek dat Sevranckx het bij het rechte eind had. Een meer dan spijtige ontwikkeling. We mogen er niet aan denken welk onheil België bespaard was gebleven, mocht ze onmiddellijk zijn geloofd.

In intieme kring liet ze zich ontvallen: ‘Als je lang genoeg uit je duim zuigt, verzin je onvermijdelijk een keer de werkelijkheid.’

Om haar te rehabiliteren werd Sevranckx speechschrijver voor minister van Buitenlandse Zaken Mark Eyskens (CVP) die evenwel moest aftreden toen hij in een toespraak voor de VN openlijk verkondigde dat de zoon van de toenmalige Amerikaanse president George H.W. Bush een reactionaire wapengek is.

‘Une grande dame is niet meer. Ze was de verpersoonlijking van le journalisme d’égout, de klassieke Franse school in de journalistiek waarbinnen duidelijke normen en waarden gelden. Die klinken nu ongetwijfeld als hopeloos ouderwets, maar je wist tenminste wat je eraan had,’ aldus Mia Doornaert.

‘Ze verstond de kunst om verzinsels waarachtig te brengen. Dat poog ik al heel mijn leven vergeefs te kopiëren,’ meent Siegfried Bracke.

En @torfsrik twittert: ‘De verbeelding is vandaag uitgestorven, al is dat moeilijk in te beelden.’

In 2004 werd Sevranckx al eens dood verklaard. Dat bleek naderhand een stunt van haar die veel kwaad bloed zette. Maar nu is haar dood echt, zo verzekerde ze zelf in een videoboodschap vlak na haar overlijden.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 stond ze in geboortedorp Rumst op een lijst van N-VA en sinds 2011 leed ze aan dementie. Sévérine Sevranckx zou volgende week 87 worden.