The Vremde Mirror

Robert is een echte vriend. Zo eentje die na jouw uitleg over de totstandkoming van je manuscript zegt: ‘Ha, de nieuwe Aspe!’ Hierna geeft hij je een klap op je schouder, die harder dan amicaal te noemen valt.

© Wikimedia Commons

Toen Jakob zijn experimentele liefdesroman sterk doordrongen van invloeden uit de West-Aziatische literatuur waaraan hij vier jaar heeft gezwoegd met Robert besprak, zei die prompt: ‘Ha, de nieuwe Aspe!’

Niet de eerste maal. Ook toen Stijn, Rüdiger, Rose en Tim bekenden een manuscript te voltooien, riep Robert meteen: ‘Ha, de nieuwe Aspe!’

‘Ik doe dit niet zomaar,’ meent Robert. ‘Wie zit er op hun werkjes te wachten? Beter blijven ze met beide benen op de grond. En kijk, mijn inbreng resulteert onmiddellijk.’

‘Jakob heeft zijn studies communicatiewetenschappen hervat, Stijn heeft in Kosovo een B&B geopend, Rüdiger werkt in een callcenter en Rose doet iets voor Doorbraak. Alleen Tim zit echt diep, die is in het onderwijs gestapt. Als ik mijn vrienden kan helpen, dan graag. Ik ben er voor hen.’

Ook Robert is bezig aan een manuscript. ‘Vervelend dat mensen mij meteen associëren met Mulisch of Reve. Ik ben de nieuwe Robert. Om mismoedig van te worden.’