The Vremde Mirror

In een donker hoekje van het universum ontmoetten wij een man zonder oplossing om het niveau van het onderwijs op te krikken. Wij legden hem vakkundig op de rooster.

© Wikimedia Commons

De kwaliteit van ons onderwijs daalt. ‘Naar verluidt, ja. Is het echt zo dramatisch? Ik weet het niet. Mijn driejarig neefje houdt coherentere betogen dan menig zelfverklaard onderwijsexpert.’

Maar jouw driejarig neefje gaat niet naar school. ‘Klopt, oneerlijke vergelijking van mij. Schrap die maar.’

Je hebt echt geen idee. ‘U moet mij geloven. Ik ben niet lang naar school geweest. Niet dat ik hiermee wil zeggen dat ik wel een idee had gehad mocht ik langer naar school zijn geweest.’

Gesteld: ons onderwijs is een bouwval. Nooit aan de oorzaken gedacht? ‘Natuurlijk wel, ik ben ook maar een mens van opinies en presumpties. Ligt het aan de ouders? Wie weet. Aan de leerkrachten? Niet ondenkbeeldig. De politiek? Altijd een mogelijke factor. Zijn we onze smartphone als tweede brein gaan beschouwen en hechten we daarom bewust of onbewust minder belang aan kennis? Lastig te zeggen. En hoe nuttig is deze kennis dan? Voer voor discussie. En zit de ware intelligentie niet in de vaardigheden en creativiteit om een gebrek aan kennis te camoufleren? Misschien is er geen duidelijke verklaring? Misschien zijn er wel verklaringen, maar gaan die ons bevattingsvermogen te boven? Omdat het onderwijs vroeger kinderen maar leerde omgaan met één waarheid? Of om wat anders? Ik weet het echt niet, sorry.’

Dit zijn alle opties? ‘Dat wil ik niet gezegd hebben. Voor hetzelfde geld is de economisering van onze maatschappij het probleem. Hypothetisch hé. Wordt er minder geïnvesteerd in richtingen die geen economisch rendement opleveren. Want jobs, jobs, jobs. En dringt van jongs af aan dat economische denken door in de geest van kinderen die zich de vraag stellen: wat ben ik hier later mee? Literatuur, moet ik niet kennen als accountmanager. Talen, oninteressant als accountmanager. Begrijpend lezen, overbodig als politicus. Het zou zomaar kunnen.’

De oplossing dan? ‘Goed geprobeerd. Zonder eenduidige enkelvoudige of meerlagige oorzaak onmogelijk om hier een uitspraak over te doen. Haha, stel je ook voor.’

De heraanleg van enkele tientallen kruispunten en gevaarlijke punten in Brussel is voor onbepaalde duur uitgesteld. Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS): ‘Zolang er niemand sterft, kunnen wij niets doen.’

Vervoort is formeel. ‘De Brusselse wetgeving staat het niet toe om een verkeerssituatie aan te pakken indien er het voorbije jaar geen weggebruiker stierf binnen de dertig dagen na betreffend ongeluk.’

We trekken met hem naar een berucht kruispunt in Schaarbeek. ‘We staan als politiek machteloos,’ zucht Vervoort. ‘Vorig jaar bezweek hier nog een peuter 31 dagen na een aanrijding met een vrachtwagen. Helaas telt april dertig dagen. Dat was dikke pech.’

‘Ook op dit punt sprong vorige week een voetganger net op tijd weg toen een auto tegen 130 kilometer voorbij sjokte. Deed die dat niet, lag hier allang een nieuw kruispunt. Het is niet alleen de verantwoordelijkheid van de politiek.’

Vervoort stipt ook de gewijzigde wetgeving aan. ‘Om een onveilig punt aan te pakken, was het tot 2012 voldoende dat er het afgelopen jaar een ongeluk plaatsvond, als er maar een slachtoffer een been of arm verloor. Dat bleek onhoudbaar. We kunnen niet ineens heel Brussel leefbaar maken voor trage weggebruikers.’

Manu, vader van Zoë (9), Claire (7) en Mathis (4), woont vlakbij. ‘Zit er niets anders op dan één van mijn drie kinderen onder een vals voorwendsel naar de andere kant van de straat te sturen om de overige twee te redden. Claire heeft toch een rotkarakter. Helemaal haar moeder.’

De Colombiaanse stad Medellin wil inwoners de kans geven kennis te maken met het verleden van de stad. Medellin organiseert daarom deze zomer historische rondleidingen in Antwerpen.

© Wikimedia Commons

Een brochure van de toeristische dienst van Medellin beschrijft de hele tocht. ‘Startplaats is Medellin. We duiken onder in een container, omdat dit nu eenmaal de gemakkelijkste manier is om Antwerpen te bereiken.’

‘In de Antwerpse haven is het tijd voor een eerste nostalgisch momentje. Daar kopen de deelnemers een douanier om. Benieuwd of dit lukt zonder moeite.’

‘Een gids leidt rond, maar dat wil niet zeggen dat er geen mogelijkheid is tot interactie met de omgeving. De deelnemers zijn getuige van een bomauto die ontploft, ze raken zwaargewond bij een granaataanval, ze belanden in een vuurgevecht tussen rivaliserende bendes en voor de waaghalzen is er tussendoor een yogasessie gepland.’

‘Als eindpunt degusteren we in ’t Fornuis verschillende drugssoorten onder begeleiding van de lokale havenschepen. Totaalbeleving staat kortom centraal. Het zal voor velen als thuiskomen aanvoelen zonder ooit eerder in Antwerpen te zijn geweest.’

Voor burgemeester van Antwerpen Bart De Wever (N-VA) de bevestiging dat de ‘War on Drugs’ werkt. ‘We zien nieuwe soorten van toerisme ontstaan die zich zonder desastreus drugsbeleid nooit hadden kunnen ontwikkelen.’