The Vremde Mirror

Heel wat commotie rond de transfer van Rode Duivel Axel Witsel naar het Chinese Tianjin Quanjian. ‘Mijn familie financieel geruststellen,’ was lange tijd zijn motivatie. Nu komt Witsel hierop terug. ‘Ik moet zeggen zoals het is. De binnenstad van Tianjin fascineert me al van kindsbeen af.’

‘Ik besef dat het te doorzichtig was. Wie gaat er nu in China voetballen voor zijn gezin? Ik ben een voetballer. Het heeft uiteraard alleen maar met eigenbelang te maken. Ik wil me er intellectueel verrijken.’

‘De cultuur. De architecturale pareltjes. Het bruisende verenigingsleven. De musea. De theatergezelschappen,’ mijmert Axel Witsel. ‘Daar draait het natuurlijk om. En dan de fenomenale universiteitsbibliotheek. Die gaf de uiteindelijke doorslag.’

Waarom poogde Witsel dit aanvankelijk te verhullen? ‘Zeggen dat je voor een team kiest om je intellectueel te verrijken ligt in voetbalkringen vaak gevoelig. Ik wilde geen mensen voor het hoofd stoten. Nu zit ik twee keer op de blaren. Ik hoop dat de mensen me dit niet te kwalijk nemen. Hoe zou je zelf zijn als je een jeugddroom in vervulling kunt laten gaan?’

Door zich te laten kennen als een dikke egoïst die de culturele ontwikkeling van zijn eigen persoontje het belangrijkst acht, ondergraaft Witsel alle criticasters die hem eerder van communistische sympathieën hebben beticht.