The Vremde Mirror

De Amerikaanse president Donald Trump doet het Vrijheidsbeeld van de hand voor drie miljoen dollar. Noord-Korea aasde al langer op het beeld, maar Barack Obama toonde zich altijd onvermurwbaar.

Trump is opgetogen over de deal. ‘Dat we voor dat gedrocht geld hebben gekregen, nota bene van een arrogante brulboei, bewijst weer wat voor een gewiekste, intelligente en superieure zakenman ik ben.’

‘Ik ben blij dat het uit mijn zicht verdwenen is. Het Vrijheidsbeeld doet denken aan de kernwaarden van een westerse democratie. Het symboliseert gastvrijheid en gelijkheid. Vrijheid en respect. Dat Noord-Korea zulk bedrag veil heeft voor een beeld met deze betekenis, zegt alles over de dubieuze intenties van Noord-Korea.’

Het Vrijheidsbeeld komt in Pyongyang te staan, naast dat andere befaamde monument, de rode knop. De andere gegadigden zijnde Turkije, Saoedi-Arabië, Rusland, Qatar en Gwendolyn Rutten hebben al aangegeven in ruil voor het Vrijheidsbeeld kernproeven van Noord-Korea te gedogen.

Hoe slagen talkshows erin om telkens weer dezelfde praatgasten op te trommelen? Vele mensen vragen het zich af. Een unieke blik achter dit bovenmenselijke huzarenstukje.

‘Een geschikte altijd dezelfde gast vinden, dag na dag, wordt gemakkelijk onderschat,’ weet presentator van De Afspraak Bart Schols. ‘Elke dag moeten we ons verdiepen in de kwestie: kan Mia Doornaert doen alsof ze voeling heeft met het onderwerp?’

‘Dat is gelukkig vrijwel altijd zo,’ vult Schols aan. ‘Dat zorgt telkens weer voor een explosie van ontlading op de redactie, dat spreekt voor zich. En zo niet, dienen we van gespreksonderwerp te veranderen.’

Ook Lieven Van Gils worstelt met de zoektocht naar elke dag dezelfde praatgast. ‘Het is niet evident om in een kleine regio als Vlaanderen die ene witte raaf te vinden die over elk thema denkt de waarheid in pacht te hebben. We moeten af en toe, gelukkig niet te vaak, van gast wisselen. Het is nu eenmaal niet anders.’

Een tegendraadse stem is die van rector van de KU Leuven Rik Torfs, die het gebrek aan diversiteit in talkshows laakt. ‘Wat is de meerwaarde van elke keer dezelfde persoon aan het woord te laten, ongeacht het onderwerp? Hoe graag moet je jezelf dan horen spreken? Het kan niet lang duren eer zo’n altijd dezelfde gast de voeling met de realiteit verliest. Bescherm hem tegen zichzelf.’

Dat zei Torfs in Van Gils en Gasten, De Afspraak, Terzake en het VTM-journaal.

Jarenlang schreef Marie-José (73) iedere dag een column, maar die activiteit valt niet langer te combineren met het schrijven van Facebookcomments. ‘Ik moest een keuze maken en koos voor het meest eerbare.’

De beslissing hing al langer in de lucht, maar met een column stop je niet van de ene dag op de andere. ‘Niet iedereen heeft een column,’ legt Marie-José uit. ‘Ludo van twee straten verder bijvoorbeeld niet.’

‘De grote successen als columniste bleven de jongste tijd uit,’ moet Marie-José ook toegeven. ‘Mijn motivatie ebde weg, het werd een sleur, terwijl ik op Facebook almaar meer likes en reacties scoor. Gisteren nog, 124 likes, omdat ik vond dat alle Turken naar Turkistan moeten. Wacht, een melding. 125.’

‘Nu ik me voltijds richt op het schrijven van Facebookcomments, zal de kwaliteit van mijn vooroordelen, intolerantie en zwakzinnigheden ook zichtbaar toenemen,’ gelooft Marie-José. ‘De tijd dat je en columns en Facebookcomments kunt schrijven, ligt achter ons. En dan kies ik graag voor het meest eerbare.’

‘Het is me wat’, een verzameling van Marie-Josés beste columns, is vanaf vandaag te verkrijgen in de betere boekhandel.

Exclusief voor onze abonnees: lees in onze pluszone haar laatste vijf columns.

– Het is allemaal nogal eens iets

– Het is allemaal toch iets

– Het is allemaal toch wat

– Het is allemaal iets

– Het is allemaal wat

Hoi, mijn naam is Recep Tayyip Erdogan, Erdie voor de vrienden en ik zou de toegang tot online media blokkeren, satirici laten vervolgen en nog meer van zulks. Nog nooit dergelijke onzin gehoord.

Ik ben een goed mens, verschrikkelijk bekwaam en de gedroomde leider voor ieder land. Ik vind een vrije door mij gestuurde en monddood gemaakte pers te belangrijk om zomaar af te schaffen. Dat ik de hoofdredacteurs en journalisten van verscheidene media ontsla en er nu zelf de teksten schrijf, is te belachelijk voor woorden.

De stelling dat ik mijn greep op de media versterk, klopt dus niet.

Leve Erdogan.