The Vremde Mirror

Het is één van de grote thema’s van deze tijd: hoe op een zo ecologisch verantwoorde en milieubewuste manier te leven zonder aanzien te worden voor een naïeve Groen-stemmer uit Zurenborg die met zijn bakfiets alleen maar op Ringland wil fietsen. Ook de bruggepensioneerde André (59) worstelt met dit dilemma. (leestijd 4 à 5 minuten)

‘Maar André, het vuilnis is gisteren al opgehaald. Ge zijt een dag te laat.’

De ijselijke noodkreet van zijn echtgenote Maria galmt nog lang na in het huis. Het is omdat de buren allemaal uithuizig zijn, wier kinderen op school zitten, dat niemand ongerust komt aanbellen om Maria derhalve in shocktoestand aan te treffen. Nog steeds begrijpt ze niet hoe dit is kunnen gebeuren.

André aanhoort het, proeft het onbegrip van zijn vrouw en zit er verslagen bij. Het gebeurt niet elke dag dat hij de vuilniszakken een dag te laat buitenzet. ‘Dat kan ook niet,’ vertelt hij even oprecht als nuchter. ‘Het vuilnis wordt maar één keer in de week opgehaald.’

‘Op donderdag,’ voegt hij er na een lichte aarzeling aan toe.

‘Op donderdag ja, op donderdag. Ge weet het dan toch.’

Hoe het zover is kunnen komen

Donderdag, eergisteren, Boechout. Het is deze week de beurt aan André om de vuilniszakken buiten te zetten. Normaal gezien iets wat hij rond zeven uur ’s ochtends doet voordat hij met de hond gaat wandelen. De hond wordt wel uitgelaten, maar de vuilniszakken vergeet hij op straat te zetten. Maria ziet het gebeuren, maar zegt niets. Later op de dag vraagt ze André terloops of hij niks is vergeten. ‘Gij zijt vorige week toch al verjaard?’

Vrijdag, gisteren, Boechout. André zet nietsvermoedend de vuilniszakken buiten. Van sabotage is geen sprake. De storm met orkaankracht waarin het echtpaar zou belanden, zag geen mens aankomen.

Waarom afval meer is dan lege wijnflessen en blikken hondenvoer, oude brikken melk en de nieuwste roman van Kristien Hemmerechts

Afval is ook: etensresten, lege fluostiften, ongelezen kranten, papiersnippers en politieke principes.

‘Afvalophaling gebeurt op gezette tijden en is een betrekkelijk goed ingeburgerd fenomeen in onze maatschappij. Maar dat wil niet zeggen dat iedereen het concept met evenveel liefde omarmt,’ duidt seksuologe Goedele Liekens.

Zes redenen waarom André en Maria deze huwelijkscrisis overleven

Intussen snapt Maria het nog altijd niet. ‘Wat gaan de mensen over ons denken? Dat we vorte, crapuleuze sluikstorters zijn. Ge weet hoe snel zoiets rondgaat in de familie.’

Het huwelijk dreigt op de klippen te lopen. Maar legt dit communicatief misverstand nu daadwerkelijk een bom onder hun relatie? Niet per se. En wel om zes redenen.

Ten eerste: Maria is terminaal en weet dat ze altijd op Andrés goede zorgen kan rekenen.

Ten tweede: wat gaat de familie zeggen wanneer Maria en André scheiden? Dat is een open vraag.

Ten derde: het huwelijk overleefde al drie koude oorlogen (1990-1994), (1996-2002) en (2007-2009).

Ten vierde: afvalophaling is zelden een doorslaggevende factor in de beslissing om te scheiden.

Ten vijfde: Maria en André hebben een gezamenlijk profiel op Facebook.

Ten zesde: is de afvalophaling elders beter geregeld?

Wat zegt dit over ons?

De aanwezigheid van afval beïnvloedt sluipenderwijs ons eigen leven en denkpatronen. We denken wel open-minded te zijn, maar wanneer het over afvalophaling gaat, veranderen we al snel in starre, principiële wezens zonder greintje mededogen. Het is maar de vraag of deze evolutie nog omkeerbaar is, onze afhankelijkheid van afvalophaling de zoektocht naar alternatieven niet in de weg staat en wat met China?

Voor André een kleine zorg. Toch probeert hij moedeloos ogend aan zijn keukentafel de toekomst positief tegemoet te blikken. ‘Het leven gaat verder. Ik vind dat al filosofisch genoeg.’

Om hun veiligheid te waarborgen zijn de namen Maria en André fictief.