Emotieloze afscheidsviering voor Georges (78)

door The Vremde Mirror

Noch te vroeg noch te laat is Georges (78) in de nacht van zaterdag op zondag van ons heengegaan. Gisteren werd in een matig gevulde kerk afscheid van hem genomen. Een emotieloze rollercoaster aldus de aanwezigen.

Het overlijden van Georges laat niemand beroerd en de verslagenheid valt dan ook al bij al best mee. De weinige familieleden en kennissen schetsen op zijn begrafenis het beeld van een man.

Vriend Antoine vat de gevoelens die heersen het beste samen. ‘Momentje, ik een vriend? Een toevallige kennis. Ik heb geen traan gelaten. Maar opgelet, dat wil niet zeggen dat ik zijn dood toejuich. Hij mocht van mij langer leven, maar of daar iemand beter of slechter van zou worden?’

‘Er zijn nog veel andere mensen buiten Georges,’ stipt Antoine aan. ‘Het gevaar van een afscheid als dit is dat we zijn verdiensten en belang gaan overschatten. Laten we niet in die val trappen. Het leven gaat gewoon door hoor, zo relatief was zijn bestaan wel. Dat is geen verwijt, gewoon een vaststelling.’

Desondanks wil neef en amateurwielrenner Nico Georges eren met een mooi gebaar. ‘Ik ga morgen tussen de 50ste en de 75ste plaats trachten te eindigen en die draag ik dan aan Georges op.’

Jeugdvriendin Lea kan niks kwaads over Georges zeggen. ‘Überhaupt niets.’

Ex-klasgenoot Maurice meent dat Georges snel vergeten zal zijn. ‘Gaan we hem missen? Goh, er zal nog wel eens iemand onbewust aan hem denken. Dat valt nooit uit te sluiten. Maar ook niet meer dan dat. We moeten daar realistisch in zijn.’

Maurice oogstte bescheiden applaus met zijn toespraak op de herdenkingsplechtigheid. ‘Georges, je was er tot en met zaterdag. Sindsdien niet meer. Ik denk dat dit een eerlijke conclusie is.’