The Vremde Mirror

Joe vindt polarisering geen probleem. Die is inherent aan een democratie, betoogt hij. Dave daarentegen noemt zichzelf een verbindende bruggenbouwer die altijd te vinden is voor constructieve dialoog. Wij zetten Joe en Dave tegenover elkaar in een kooi.

© Wikimedia Commons

Dave: ‘Ik vind de polarisering van het debat een belangrijk maatschappelijk probleem. We luisteren niet meer naar elkaar. Maar laten we ook kijken naar de rol van de media die de brutaalste narcisten met de meest uitgesproken opinies een podium blijven geven.’

Joe: ‘Totaal niet waar, oetlul. Kernenergie is fantastisch. Migratie moet stoppen.’

Publiek applaudisseert. 

Dave: ‘Ik had het over de polarisatie van het debat. Dat we niet meer in staat zijn naar elkaar te luisteren.’

Joe: ‘Snel over iets anders beginnen omdat het onderwerp je niet zint. Niveautje.’

Staande ovatie van het publiek. 

Dave: ‘Laat ons toewerken naar een consensus en begrip opbrengen voor de wederzijdse gevoeligheden.’

Joe: ‘De polarisatie van het debat is gezond. Punt.’

Publiek wordt gek. 

Dave: ‘Kunnen we dat genuanceerder formuleren?’

Joe: ‘Mijn standpunt is te nemen of te laten.’

Dave: ‘De polarisatie van het debat is niet per definitie nefast, maar kan onbewust tot […] onwenselijke conflictsituaties leiden die de kwaliteit van het debat aantasten.’

Publiek jouwt Dave uit.

Joe: ‘De polarisatie van het debat is gezond. Punt.’

Dave: ‘Ik haal de sociale partners erbij.’

Publiek gooit bier, aanstekers en vuurwerkpijlen naar Dave. 

Joe: ‘Waag het niet.’

Dave: ‘Wat ga je doen, hé? Wat ga je doen? Kom dan als je durft. Kleinzielige etterkop.’

Joe: ‘Ik niet durven?’

Het valt ons zwaar te beschrijven wat er zich vervolgens afspeelde. Dat geen van de twee deelnemers ons debat over de polarisering van het debat zou overleven, is één meer dan we hadden voorzien.