The Vremde Mirror

Vandaag trekken er heel wat peuters voor de eerste maal naar school. Traditioneel levert dat slechte interviews op met veel gesnotter en gemakkelijk drama. Wij stuurden daarom Bie, onze stagiaire van 24 die zich een ander leven had voorgesteld, naar een school in het Mechelse met als bijzonder verzoek Vince (2,5) te interviewen.

© Wikimedia Commons

Vince, hoe kijk je naar je eerste schooldag?

Als deel van een onvermijdelijk groeiproces. Wil ik me ontwikkelen als een individu, zal ik de gemeenschappelijke vorming die scholen aanbieden moeten omarmen. Dat mag me niet beletten om persoonlijke accenten te leggen.

Niet leuk hé school?

Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Ik ben nog nooit naar school gegaan. Het zou oneerlijk zijn tegenover al de leerkrachten om hun werk op basis van informele getuigenissen af te branden. Het lijkt me voorbarig om negatieve ervaringen op school te veralgemenen. Het is straks ook nog te vroeg om zelf conclusies te trekken. Verwacht een eerste evaluatie van mij eind december.

Andere kindjes, gepest worden, mama missen.

Ik zie opportuniteiten. Netwerken, diplomatische stappenplannen uittekenen, verhoogde autonomie. Het is geen zwart-witverhaal.

MAMA MISSEN.

Net als papa, pluspapa, kleine zus… Ik kan het blijven herhalen: het hoort bij het proces. En zonder mama de dag doorkomen is een belangrijke tussentijdse target om volwassen te worden.

Volwassen zijn. Weet je wat volwassen zijn is? Dat is onbetaalde stages doen, dat is kinderen interviewen die maar niet willen wenen, dat is het schurende besef dat je dromen nooit je bestaan zullen zijn, dat is anderen verantwoordelijk stellen voor je eigen frustraties en niet langer te ontkennen tekortkomingen, dat is volwassen zijn. 

Ik geloof niet in de hype, ik geloof niet in drama. Hitler is ooit volwassen geweest, et alors? Zelfs Peter De Roover is een volwassen persoon, maar dat wil nog niet zeggen dat alle volwassenen ook Peter De Roover zijn. Als ik blijf geloven in het proces komen de resultaten vanzelf.

Kutkind, doe niet zo uit de hoogte. Je vindt het best spannend.

Als we naar de cijfers kijken, zien we dat er heel veel kinderen voor mij naar school zijn geweest. Soms met goede afloop, soms met slechte afloop, vrijwel altijd worden het grijze muizen die hun bestaantje diep vanbinnen verafschuwen. Ofwel probeer je dat te ontstijgen, ofwel leer je daarmee omgaan. Ik geloof dat onderwijs daartoe kan bijdragen op voorwaarde dat het blijft inzetten op de jeugd en jij zelf blijft geloven in het proces.

Wat heb ik jou misdaan? 

Huil niet. Moet je een knuffel? Het komt allemaal wel goed. Dat zegt het proces.