The Vremde Mirror

De 62-jarige Sylvain zal Kerstmis volledig aan zich voorbij laten gaan. Hij zal zich noch in het openbaar noch in intieme kring vertonen. Dit nieuws deelde hij mee op zijn Facebookpagina. ‘Kerstmis past niet in mijn voorbereiding op Maria Lichtmis,’ laat hij daar weten.

Kerstmis moet het dit jaar zonder Sylvain stellen. Een aderlating.

Bij het grote publiek slaat het nieuws in als een bom. Maar voor mensen die Sylvain al langer volgen, is dit geen verrassing.

‘Als Sylvain voelt dat hij tegen Kerstmis maar voor 99% in vorm geraakt, dan verlegt hij liever zijn doelen. Dat is Sylvain, geen man van half werk,’ verklaart zijn boezemvriend Georges (61).

Toch zou dit maar ten dele de ware toedracht vormen omtrent zijn verstek. Er wordt druk gegist of dit de voorbode is van een voortijdige exit van Sylvain.

‘Vroeger kwam Sylvain elke zondag stipt om halfacht ’s ochtends langs om drie rozijnenkoeken en zes pistolets. Maar twee maanden geleden is dat plots gestopt. Nu komt alleen nog zijn vrouw hier over de vloer,’ getuigt een bakkersvrouw die liever niet bij naam genoemd wil worden.

Ook voor de rest van zijn naaste omgeving is het al langer duidelijk dat Sylvain de laatste tijd niet in grote doen is, er wordt gefluisterd dat hij kampt met een slepende ziekte, maar dat wil niemand hardop gezegd hebben.

Zijn manager wil die kwalijke roddels en insinuaties de kop indrukken. ‘Dit is noch hipstergedrag van zie mij Maria Lichtmis eens verkiezen boven Kerstmis, zo is Sylvain niet, noch een vlucht om iets te verbergen. Maar een weloverwogen keuze. Sylvain hoeft nu niet ganser dagen Facebook te checken om op de hoogte te blijven van het wereldnieuws in en buiten de familie louter om met de kerstdagen een rol van betekenis te spelen. Maar hij kan ver van alle schijnwerpers toeleven naar Maria Lichtmis.’

‘Ook nieuwjaar past niet in zijn schema,’ bevestigt zijn manager. ‘Het is toch elk jaar hetzelfde, zo relativeert Sylvain, die overgang van gisteren naar vandaag. Toch blijft het jammer. Zonder een publiekstrekker als Sylvain is Kerstmis toch ook maar de dag dat Jezus geboren werd.’

Er is nog geen vervanger voor Sylvain opgeroepen.

Na de ophef rond Bevergem-acteur Zouzou Ben Chikha steekt de Gentse politie de hand in eigen boezem: ‘Terwijl meneer Zouzou conform de lokale gebruiken gefouilleerd werd, wandelde er aan de overkant van de straat een Marokkaan zo vrij als een vogel. Ons racisme is nog te vaak pure willekeur.’

‘We moeten racisme nog consequenter in de praktijk omzetten,’ oordeelt de Gentse politie.

In een persbericht laat de politie van Gent weten dit incident te betreuren. ‘We hadden die Marokkaan nooit zomaar mogen laten gaan. Hij had geen baard, waarschijnlijk om onverdacht over te komen wat extra verdacht is, was gehaast en droeg een zak met God weet wat in. Het is onze job om zulke individuen tegen de grond te smijten dat hun tanden eruit vallen.’

‘Maar er is een context. We waren druk bezig met de potentiële terreurdreiging van meneer Zouzou in te schatten. Onze mannen dronken voor de zekerheid alle Leffe leeg die hij bij zich had en vervolgens doorzochten ze zijn sokken op explosieven. Vooral de kap die hij droeg tegen de regen, deed bij onze agenten alle alarmbellen tegelijk afgaan. Tot dusver deden ze al hun werk volkomen volgens het boekje, maar ze schonken geen aandacht aan de Marokkaan aan de overkant van de straat.’

‘Dat moet in de toekomst anders. Bij de Marokkaan in kwestie mag dan nadien wel een huiszoeking zijn gebeurd, waarbij niets is gevonden waardoor hij nu in een cel zit tot hij bekent waar hij iets verbergt, het was geen consequent gedrag van ons. We hadden hem onmiddellijk moeten vatten, eventueel versterking inroepen. Zien we in de toekomst een persoon met migratieachtergrond op straat wandelen, dan houden we hem meteen onder schot. Zo vermijden we willekeur en onnodige misverstanden.’

Burgemeester van Gent Daniël Termont (sp.a) is verheugd dat zijn politiekorps zichzelf corrigeert en bijstuurt waar nodig. ‘Dat is het verschil tussen Gent en Antwerpen.’

De 62 Syrische jongeren tussen 12 en 18 jaar die momenteel onderwijs genieten, hebben in het kader van een actie van verschillende hulporganisaties brieven geschreven naar treinreizigers in België. Met deze brieven willen ze hun solidariteit betuigen en hopen ze hun leed voor zover dat kan althans een beetje beter te begrijpen.

Dit ondraaglijke lijden moet stoppen, zo vinden Syrische scholieren.

Eén van de briefschrijvers is Aziz (13) uit Raqqah. ‘Omdat de Syrische jongeren te onverschillig zijn voor al het lijden en verdriet in de wereld.’

‘Dat veel van mijn leeftijdsgenoten en ikzelf bij al dit onrecht niet stilstaan, is gevaarlijk,’ beseft Aziz. ‘Syrië groeit zo uit tot een hardvochtige maatschappij waarin geen plaats is voor empathie. En wanneer de ellende van de Belgische treinreizigers dan ter sprake komt, heerst er in hoofdzaak afwijzing en vijandigheid hoewel we nauwelijks kunnen bevatten wat zij moeten doorstaan. Ook ik reageerde weleens vol onbegrip, zo erg zal het allemaal niet zijn. Tot je de schrijnende, hartverscheurende tweets verstuurd vanop hun iPhone 6S leest. Leefden mijn ouders nog, hadden ze me voor dit gedrag zeker berispt.’

Enkele aangrijpende passages 

‘Ik ben eigenlijk in België geboren, maar zit op Erasmus bij de jezuïeten van IS. Het is mooi dat ik nu mijn verbondenheid met mijn broeders kan uitdrukken, die door de wispelturigheid van de NMBS niet met de trein op de vlucht kunnen slaan, laat staan dat al die onzekerheid ze in staat stelt deftig een treinkaping voor te bereiden.’ (Ahmed)

‘Ik speel ganser dagen verstoppertje in de schuilkelder. Hopelijk hebben jullie ondanks alle vertragingen nog tijd om leuke spelletjes te spelen.’ (Bashar)

‘Ik leef zeer met jullie mee. Jullie problemen relativeren toch ook wel onze kopzorgen en de banaliteiten van alledag, waarmee ik jullie zelfs niet durf te vervelen. Vroeger ergerde ik me soms aan de kogelgaten in de muren van het klaslokaal of aan een leraar die niet kwam opdagen omdat hij ontvoerd werd alsmede de keel overgesneden, nu ben ik al blij dat ik hier nog zit.’ (Malik)

Historisch. Nooit meegemaakt. Dat moet ik later aan mijn kleinkinderen vertellen. De reacties van de politici die uit verveling een akkoord hebben gesloten, spreken voor zich. ‘We improviseerden maar wat. Het overtreft de stoutste verwachtingen.’

Politici sluiten akkoord uit verveling. Over wat is nog een twistpunt.

Wat begon als een onbezonnen plan waarvan de gevolgen geheel onvoorspelbaar zijn, is uitgemond in een succes waar men in binnen- en buitenland de mond vol van heeft.

Eén van de politici aan de onderhandelingstafel neemt geen blad voor de mond. ‘We stevenden weer af op een zoveelste dag op rij vol onenigheid en gebakkelei. Je zag aan de gezichten dat dit begon te vervelen. De anders zo onvoorwaardelijke overgave om stokken in elkaars wielen te steken, was nu totaal afwezig. Het been stijf houden en elkaar afblaffen was niet meer dan routine.’

Het leek een dag en nacht als een ander te worden tot één van de politici aan tafel zei: ‘Kunnen we eens niets anders doen?’

‘Tja, waarom niet eigenlijk? Iedereen was het daarover eens. Gewoon om eens te voelen hoe het voelt. Kijk, toen hadden we een akkoord.’

‘Het duurde even voor dat besef volledig doordrong,’ geeft een rechtstreeks betrokken politica toe. ‘Maar toen dat besef er was, gooiden we het op Twitter en konden we een uurtje vroeger naar huis. Dit maak je niet elke dag mee.’

Door de uitsluitend positieve commentaren is er al sprake van een vervolg waarbij vakbonden en werkgevers worden betrokken. ‘We moeten oppassen voor overdreven euforie,’ klinkt het bij de politici van dit historisch akkoord in koor. ‘Laat ons maar eerst ten volle genieten van dit moment.’ 

Het is nog een twistpunt waarover de politici nu een akkoord hebben bereikt. Volgens de meest optimistische prognoses zullen de onderhandelingen hierover nog enkele maanden duren.

‘We moeten niet rond de pot draaien,’ meent Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA). ‘Verkeersregels zijn voor automobilisten te veel last. Daarom is het de enige juiste beslissing ze voor deze nietige groep weggebruikers af te schaffen.’

We merkten dat sommige automobilisten wat terughoudend waren om op het fietspad te parkeren. Die onzekerheid is nu weg.

‘Automobilisten zijn zeer kwetsbaar,’ oordeelt De Wever. ‘Er is niemand die voor zijn plezier voor een overstekende bejaarde stopt omdat die voorrang heeft. Dat duurt en dat duurt en tussentijds kon je wel de economie gered hebben, maar daar mag je niet aan denken of je wordt gek wat onze economie alleen maar meer schade berokkent.’  

‘Kortom, er gebeurt altijd wel wat,’ stelt De Wever. ‘Dus weg met die verkeersregels voor automobilisten. Het is een maatregel die de leefkwaliteit van ons allen ten goede komt. We pakken de parkeerproblematiek aan. Fietspaden worden nu toch maar op enkele momenten van de dag ten volle benut. En automobilisten zullen zich beter kunnen concentreren. Want ze moeten niet meer met en fietsers en voetgangers en hun smartphone tegelijk rekening houden.’

Lucien (59), trotse bezitter van een Mazda (16), is de bemoeienissen van buitenaf al langer beu. ‘Ik wil zelf kiezen of ik een fietser aanrijd of dat pas doe na hem eerst voorrang te verlenen. En hoe ik daarop reageer als hij schijnbaar morsdood blijft liggen. Verhaal ik de schade aan mijn wagen op de nabestaanden of reken ik alleen de kosten voor de behandeling van mijn trauma aan? Ik vind dat zoiets tot de privésfeer behoort.’

Bij sommige inwoners heerst er ongerustheid over het plan van hun burgemeester. Zij vrezen mogelijke chaos. De Wever sust hen. ‘Voor Antwerpen verandert er dus niks.’

Is het nog van deze tijd om als West-Europees land geen kolonie in Afrika te bezitten? Over deze vraag buigt de regering-Michel zich.

Het is Belgisch premier Charles Michel (MR) zelf die een lans breekt voor Congo. ‘De wereld verandert. We moeten vooruit denken, anticiperen op de toekomst en goed in het oog houden waar ons nageslacht het meest bij gebaat is. België vervult op dat vlak al een voortrekkersrol, maar we moeten blijven innoveren. Nog niet alle geesten zijn er rijp voor, maar we horen ernstig na te denken over onze koloniale toekomst.’

Volgens internationale waarnemers zijn er geregeld onregelmatigheden bij verkiezingen in Congo. Ook zouden er weleens mensenrechten geschonden worden. Mag België een land met zo’n slechte reputatie uitbuiten, als een dweil uitwringen en de bevolking tot in het diepste van haar ziel vernederen?

‘We mogen niet in de val trappen op elke slak zout te leggen. Het is te allen tijde van essentieel belang om het evenwicht tussen ethische principes en economische belangen te bewaren,’ oordeelt Michel.

Een onafhankelijk studiebureau heeft in opdracht van de regering al berekend dat de totale oppervlakte van Congo mits de nodige kapvergunningen groot genoeg is om er exact één megalomaan winkelcomplex neer te poten.