The Vremde Mirror

Ivo (68) denkt er niet aan om aanslagen op straat te vieren. ‘Nooit van mijn leven. Dan krijg ik nog liever een spuitje. Wat is er mis met de huiselijke sfeer?’

‘Hapje, drankje en genieten van de aangepaste programmering op televisie. Nooit problemen, altijd gezelligheid.’

Nee, poespas is niet aan Ivo besteed. ‘Je moet zoiets niet ingewikkelder maken dan het is. Thuis heb je alles. Er kan al eens gedanst en gedronken worden, maar wanneer het te uitbundig wordt is er altijd die sociale controle.’

Hij betreurt sommige evoluties. ‘Mensen feesten maar om te feesten zonder te weten waarom ze feesten. Het moet de tijdsgeest zijn. Op straat komen, wat heb je daaraan? Dat is toch om overlast te veroorzaken en amok te maken? Niet iedereen zal dit even graag horen, maar je moet die dingen durven benoemen.’

‘Niet zo lang geleden, geweldig feestje. Komt er een tractor heftig toeterend voorbij. Er zijn altijd mensen die alle aandacht naar zich toe willen zuigen, maar ik probeer mijn avond daardoor niet te laten vergallen.’

Voor velen heeft het vieren van aanslagen een wrange ondertoon, sommigen vinden dit zelfs respectloos. Ivo heeft geen boodschap aan politiek correcte zuurpruimen: ‘Zoals vroeger wordt het nooit meer. Maar je kunt miljoenen mensen deze mooie traditie niet van de ene dag op de andere ontnemen.’