The Vremde Mirror

Tien van de tien Turkse despoten vinden niet dat zij te veel macht hebben. Dat blijkt uit een grootschalige bevraging bij alle alleenheersers uit Turkije.

Er wordt veel over ze geschreven. Ze laten zich niet afleiden door mensenrechten, staan kritisch ten opzichte van democratie en ze drijven door tot ze hun zin krijgen. Maar hoe kijken Turkse tirannen nu zelf naar de wereld? Daar vernemen we zelden iets over.

Tien van de tien Turkse dwingelanden vinden niet dat ze te veel macht hebben over de media in eigen land. Over hun invloed op buitenlandse komieken en columnisten zijn ze dan weer wel tevreden. Ook hun greep op de rechterlijke macht noemen ze best oké.

In totaal hebben alle alleenheersers van Turkije deelgenomen, dus representatief is het onderzoek zeker. Voorts werden er randzaken bevraagd. De grote meerderheid van de Turkse dictators vindt hun invloed op Duitse bondskanseliers naar behoren. Ze menen wel dat ze onvoldoende wegen op het beleid van de Europese Unie en de standpunten van de nog drie levende oppositieleden.

Wat vinden collega-politici hier nu van? ‘Voortdurend alle aandacht opeisen is op zich niet strafbaar,’ oordeelt Antwerps burgemeester Bart De Wever, ‘maar je kunt je er wel vragen bij stellen.’

Ahmet Koç (sp.a) snapt de kritiek niet. ‘Het is niet omdat je media aan banden legt, journalisten in de cel gooit, Facebook, YouTube en Twitter blokkeert, academici oppakt voor het ondertekenen van petities en politieke tegenstanders vervolgt, dat je de vrijheid van meningsuiting beknot. Dat is zonneklaar.’

Andere opvallende conclusie uit dit onderzoek: Turkse despoten zijn druk bezette mensen. Ze zouden allen wat meer tijd willen vrijmaken voor hun geiten, het lezen van een goed gecensureerd boek en het ontkennen van de Armeense genocide.