The Vremde Mirror

Mensen die in openbare ruimten veel te luidruchtig telefoneren. Barry houdt er niet van. Om het goede voorbeeld te geven, praat hij nu zo hard dat hij geen telefoon meer nodig heeft.

Barry (links)

‘Ik praatte zo hard aan de telefoon dat ik de overbodigheid ervan na verloop van tijd ging inzien,’ vertelt Barry.

Het leven zonder telefoon en gsm bevalt hem wel. ‘Ik ben een stuk socialer geworden. In plaats van naar mijn gsm te grijpen, heb ik geleerd helder en luid te praten. Directe communicatie is een stuk persoonlijker. Dat is een barrière die je moet overwinnen. Zelfs al woont de persoon maar drie dorpen verder.’

‘Het is toch altijd een beetje gênant om in de trein naar je apotheker te bellen met de vraag een potje aambeienzalf klaar te zetten,’ beaamt Barry. ‘Die rare blikken. Sommige dingen zijn ook gewoon te intiem om telefonisch te bespreken. Daarom praat ik net luid genoeg zodat hij het vanop vijftig kilometer afstand hoort.’

‘Ik stoor nu ook anderen niet meer met mijn telefoongesprekken in de trein,’ stipt Barry aan. ‘Wanneer ik belde voelde ik me bovendien ook altijd afgeluisterd. Dat probleem is nu definitief van de baan.’