The Vremde Mirror

Terwijl een oud dametje op klaarlichte dag in Antwerpen wordt beroofd, kijkt Ken (23) toe zonder dit incident te filmen. ‘Achteraf is het altijd gemakkelijk praten, maar op het moment zelf voel je toch een zekere schroom om te filmen.’

‘Nu voel ik me rot,’ zucht Ken. ‘Dit was voor het oude dametje de kans van haar leven om een internetberoemdheid te worden. Een kans die ik haar heb ontnomen. Daarvoor wil ik me excuseren.’

Psychologen schrikken niet. ‘Dit is een menselijke reactie. Je filmt zulke incidenten niet omdat je ervan overtuigd bent dat iemand anders dit wel zal doen. Het omstandereffect heet dit. Hoe groter de groep omstanders, hoe kleiner de kans dat iemand filmt.’

‘Ik weet dat het niet goed te praten valt,’ vult Ken aan. ‘Maar ik redeneerde dat iemand anders wel over een betere camera zou beschikken. Dat het al gefilmd is. Dat YouTube vol staat met mensen die op klaarlichte dag afgetuigd worden. Bovendien zag ik ook niemand anders filmen, dus leek het me oordeelkundig ook niet te filmen. En ik had haast. Zeer veel haast.’

Toen het oude dametje beroofd en uitgekleed was, keek ze teleurgesteld om zich heen en kermde: ‘Heeft er niemand dit dan gefilmd?’

Beschaamd zocht Ken oogcontact met de grond.