The Vremde Mirror

De lieve Sint is Enzo (8) niet vergeten. Hij vond vanochtend in zijn schoen geen duur speelgoed of plakkerig snoepgoed, maar wel een universitair diploma archeologie.

Liefste Sint, voor mij graag een vlotte toegang tot de arbeidsmarkt. Doei! Nee, je kunt Enzo in zijn brief aan Sinterklaas niet op gulzigheid betrappen.

Groot was dan ook de verbazing vanochtend toen Enzo een diploma archeologie in zijn schoentje vond. Hij merkt niet dat mama met haar ogen papa neerbliksemt die met zijn handen origineel, niet te prijzig en zoals beloofd probeert uit te beelden.

‘Vermoedelijk een grapje van de roetpiet,’ sust mama Enzo. ‘En het is nog ongebruikt,’ vertelt zijn werkloze papa trots.

‘Hoe weet jij dat, papa?’ Terwijl papa een hopeloze blik met mama uitwisselt, komt die tussenbeide. ‘Dat zie je toch lieve schat. Geen koffievlekken, geen ezelsoren, alleen een laagje stof.’

‘Maar het is niet eens nieuw. Kijk, lees zelf. 2001. Volgend jaar vraag ik gewoon zoals elk jaar werkbaar werk. Wat ben ik hiermee?’ vraagt Enzo zich af.

‘Daar moet mama het antwoord schuldig op blijven,’ zucht mama. ‘Maar papa weet dit ongetwijfeld. Papa, kun jij het nut van een diploma archeologie beschrijven?’

‘Papa?’