The Vremde Mirror

Veel mensen vinden het maar niets. Een dictator die met hen het kerstmaal nuttigt. Waarom ligt dit zo gevoelig?

Op enkele vooruitstrevende bolwerken na is het uitnodigen van een dictator met Kerst vrijwel alom een groot taboe.

‘Het is een traditie die in haar kinderschoenen staat,’ erkent Daniël uit Gent. ‘Dictators krijgen vaak af te rekenen met vooroordelen. Vorig jaar had ik een Cubaan te gast. Kan dit jaar niet komen. Samen een sigaar gerookt en de mensenrechten doodgeknuffeld. Heerlijk was dat.’

Helaas is niet iedereen zo ruimdenkend en barmhartig als Daniël. Ofschoon mensen er niet over spreken, willen ze diep in hun hart zelf een dictator zijn. Massaslachtingen en gewoon de rechterlijke macht wereldvreemd noemen. Maar ja, de politieke correctheid.

‘De grootste slachtoffers zijn onvermijdelijk de dictators zelf die alleen aan de top hun Kerst moeten doorbrengen,’ waarschuwt Bashar (51) uit Syrië. ‘Dictators gaan gebukt onder die eenzaamheid waardoor ze op lange termijn psychisch instabiel durven ogen. Al ben ik nu aan het veralgemenen.’

De uitzichtloze situatie inspireert Kim (33) uit Noord-Korea tot een emotionele oproep. ‘Weer dezelfde familieleden, vetes en onaangeroerde onderwerpen. Hoeft het niet voor u? Toon uw hart en nodig eens een dictator uit in plaats van Kerst over te slaan.’

Opa Adelbrecht (88) en al heel zijn leven een tiran denkt genuanceerder. ‘Ik beaam dat dictators vaak met vooroordelen worden geconfronteerd. Dat het ook maar mensen zijn die tegen wil en dank in omstandigheden zijn beland. Veel te kort door de bocht. Het kerstdiner is de gelegenheid om te bewijzen dat ik een onmens ben met uitsluitend een hardvochtige kant.’