The Vremde Mirror

Neymar draait niet langer rond de pot. ‘Ik verhuis naar PSG om mezelf op intellectueel, artistiek en spiritueel vlak te ontwikkelen. In de Brusselse politiek kon ik een veelvoud verdienen, maar het gaat in het leven niet alleen over geld.’

Neymar hoopt in Parijs inzicht te verwerven in de lokale architectonische hoogstandjes, de rijke Franse kunstgeschiedenis die hij slechts kent uit boeken te proeven, zich onder te dompelen in Zola, Proust en Huysmans en gedachten uit te wisselen met intelligentsia over ethisch-filosofische kwesties.

Door zich zonder schroom als idealist te profileren, sloopt Neymar onbewust het taboe dat niet alle voetballers geestelijk beperkte, materialistische testosteronbommen zijn die toevallig goed zijn in een onbenulligheid die op buitensporige aandacht kan rekenen.

‘Ik doe er niet moeilijk over om toe te geven dat Gaudi na een tijdje begon te vervelen,’ stelt Neymar. ‘Voor mijn persoonlijke ontwikkeling moest ik deze stap zetten. Barcelona kon me intellectueel niet meer bevredigen. In Parijs zal ik mijn idealen verwezenlijken en kan ik mijn kennis over politiek, wetenschap en cultuur perfectioneren. Ik ben er heel open over dat ik het daarvoor doe.’

Volgens criticasters is de keuze van Neymar voor PSG vooral een keuze voor zichzelf. ‘Wat een inhalige egoïst. Typisch de huidige generatie jongeren. Veeleisend en verwend. Een dikke zak met geld alleen kan ze niet meer bekoren.’