The Vremde Mirror

Ophef gisteren in een proces waar een seriemoordenaar hoorbaar vloekte – wij zullen de woorden niet herhalen – toen die het vonnis te horen kreeg.

‘Oh nee, wat heb ik gedaan?’ Het besef bij de seriemoordenaar was daar onmiddellijk. ‘Alle camera’s zijn op mij gericht. Ik verschijn dagelijks in de krant. Als publiek figuur heb ik een voorbeeldfunctie en moet ik bepaalde waarden uitstralen. Mensen zijn kwaad en dat snap ik.’

De seriemoordenaar zoekt geen excuses. ‘Ik verloor kortstondig mijn zelfcontrole. Mag nooit gebeuren. En het overkomt me eigenlijk ook nooit. Normaal ga ik heel berekend en methodisch te werk. Moet ook wel, een kleinste fout kan mij de kop kosten.’

Ouders beginnen plots te twijfelen of seriemoordenaars goede rolmodellen zijn voor hun kinderen. Tobias (7) wilde altijd al seriemoordenaar worden. ‘Zo hoeft het voor mij niet meer. Gelukkig zijn er nog heel wat leuke rappers.’

‘Laten we niet in de val trappen alle seriemoordenaars over één kam te scheren. Mijn uitschuiver mag niet de reputatie van al mijn collega’s bezoedelen. Ja, we zullen het vertrouwen van de samenleving moeten herwinnen en dat is zo al niet evident. Maar laat ons eerlijk wezen: het is niet dat ik uit artistieke overwegingen een vrouw achterwaarts in de poes heb genaaid,’ aldus de seriemoordenaar.

Advocaat Jef Vermassen reageert emotioneel. ‘Godverdomme, wat een teringzooi. Dit heb ik je moeder heeft tyfus nog nooit meegemaakt. Ik voel me erg kut en dat op deze vrouwendag.’