The Vremde Mirror

Onze voltallige eenmansredactie ontvangt geregeld vragen over de meest uiteenlopende kwesties. Helaas ontbreekt doorgaans de zin om te antwoorden. Dat kan beter. Daarom beantwoorden we publiekelijk de lezersvraag van Rik*.

© Wikimedia Commons

Zijn dilemma

Ik stel me even voor: ik ben een rechts-ultraconservatief manspersoon. Enfin, dat dacht ik altijd. Toen ik de verkiezingsuitslag in Ninove zag, begon ik het ergste te vrezen: ik ben een communist!

Ik stel alles in het werk om anticommunistisch te zijn. Daar is veel moed voor nodig in een regio waar 3% van de mensen of zo op een zogenaamd communistische partij stemt die in wezen gewoon consequent socialisme nastreeft.

Zo twitter ik consequent over de gevaren van communisme en zwijg ik over racisme. Is dat niet te opzichtig? vraag ik me weleens af. Ook besef ik goed dat extreemrechts even verwerpelijk vinden als extreemlinks een gemakkelijk demagogisch trucje is. Vinden die mensen extreemsociaal even kwalijk als extreemasociaal? Ik vraag het me af. Daarom behoor ik ook tot de intelligentsia van Vlaanderen en ben ik niet pakweg voorzitster van Open VLD.

Maar de vraag of ik communist ben, blijft open. Oh, wat smacht ik naar een antwoord!

xxx

Rik

Ons antwoord

Ons antwoord is kort. Meer kun je niet doen, Rik. Distantieer je een drietal keer per dag van de communisten. En wat je daar zegt over die valse vergelijking tussen extreemlinks en extreemrechts: je rechtse vrienden vinden dat niet alleen heerlijk, ze geloven dat ook echt. Alleen linkse stemmen zullen je tegenspreken. Maar bij progressief-links wil je niet geliefd zijn, toch? Vergeet vooral niet te genieten van je likes en retweets.

Let evenwel op met het afkeuren van racisme. Dat is louter een links-progressieve zaak.

Alle goeds,

The Vremde Mirror

* Rik is zijn echte naam.