The Vremde Mirror

Oppositiepartij N-VA kijkt met grote ogen naar de afhandeling van het Marrakech-pact binnen de beslotenheid van de regering. ‘Een weerzinwekkend schouwspel,’ vindt Bart De Wever. ‘Een niet-bindend pact dat de internationale samenwerking bevordert. Daar kan je toch niet tegen zijn?’

Al enkele weken domineert het Marrakech-pact de nieuwsbulletins. ‘De mensen zijn dat spuugzat,’ weet De Wever. ‘Zij zien ook wel dat er belangrijkere problemen zijn zoals klimaat, ongelijkheid en armoedebestrijding, eerlijke fiscaliteit en een gezondheidszorg betaalbaar voor iedereen. Maar de regering hierover de voorbije vier jaar gehoord?’

De Wever herhaalt de chronologie. ‘De bevoegde staatssecretaris was altijd te vinden voor dit migratiepact en keert na twee jaar plots op zijn stappen terug omdat verlichte naties als Oostenrijk en Hongarije tegenpruttelden. Waar zit dan je ruggengraat?’

De Wever herhaalt ook de feiten. ‘We spreken over een niet-bindend pact. Ik herhaal dit graag. Voorts blijft onze wetgeving intact en migratiebeleid een nationale bevoegdheid. Waarom daar zo moeilijk over doen? Dit heeft niets met het algemeen belang te maken, maar alles met roekeloze zelfprofilering en beoogd electoraal profijt. Een regeringscrisis is dan crapuleus.’

Partijgenoot Theo Francken treedt De Wever bij. ‘Dagelijks slapen er in Brussel mensen, zelfs kinderen, op straat omdat de regering amper vijftig asielaanvragen per dag wenst te behandelen. Een schande is het. En de regeringspartijen maar bakkeleien over een niet-bindend pact. Van prioriteiten gesproken.’