The Vremde Mirror

In de Mars tegen Marrakech komende zondag lopen heel wat hooligans mee. Onder wie Dennis (37): ‘Het is 2018 en ik moet me nog altijd verantwoorden voor het feit dat ik een racist ben. Ik wil kunnen zijn wie ik ben.’

‘Veel racisten blijven hangen in een permanente ontkenningsfase. Ze zijn geen racist, maar. Uiteraard zijn dat racisten, alleen voelen ze de schroom om ervoor uit te komen.’

‘Alleen maar omdat weldenkend links en de politiek-correcte elite racisten weigeren te accepteren. Racist is nog altijd een pejoratieve term, terwijl de bevolking allang klaar is voor racisten,’ meent Dennis. ‘Waarom ook die afkeer? Zolang je blank bent en onze taal spreekt, doen we niets. Je hoeft de dt-regel zelfs niet te snappen. En zo niet heb je alle vernederingen verdiend.’

‘De behandeling van racisten is mensonwaardig. Het is niet omdat we minderwaardige wezens discrimineren dat wij onverdraagzaam zijn. Maar wat gebeurt er? Wij worden een keer per week opgesloten in een voetbalstadion om daar onszelf te zijn. Het vrije Westen. Zo zie je maar dat er nog veel werk is om racisme definitief uit de taboesfeer te halen.’

‘Zondag stap ik daarom mee in de betoging laagdrempelig communicatieve spreekkoren roepend.’ Al merkt hij een evolutie ten goede. ‘Op mijn werk zijn racistische uitingen geen probleem.’ (Dennis werkt op de communicatiedienst van N-VA, nvdr)