The Vremde Mirror

Tom (33) is al zijn hele leven overtuigd racist. ‘Niet altijd even gemakkelijk,’ getuigt hij. ‘Door het voetbal heeft het racisme een slechte naam.’

© Wikimedia Commons

‘Het is altijd iets met die voetbalsupporters,’ zucht Tom. ‘Niet verwonderlijk dat racisten een slechte naam hebben in bepaalde kringen. Je kunt je als racist ook netjes gedragen. In plaats van Hitler te salueren in een voetbalstadion, kun je ook intellectueel klinkende omvolkingspraatjes verkondigen op internet. Maar nee, racisme moet en zal marginaal zijn.’

‘Trek een pak aan. Doe wat gel in je haartjes. Kam je snorretje. En als je dan hetzelfde zegt of denkt, zul je vele geloofwaardiger overkomen. Het gaat zo ver dat er momenten zijn dat ik me schaam als racist. Dat kan helemaal de bedoeling niet zijn.’

‘De diversiteit onder racisten is nochtans groot,’ weet Tom. ‘Ikzelf kom nooit in een voetbalstadion. Zo zie je maar, geen enkel persoon is hetzelfde. Stop daarom met ons als een homogene groep te zien. Dat is stigmatiserend en vooral erg kwetsend.’

‘Gelukkig is er beterschap in zicht,’ besluit Tom positief. ‘Racisme is aan een opmars bezig in de samenleving. Almaar meer mensen zien in dat racisme meer is dan voetbal alleen. Zwarte Piet bijvoorbeeld.’