The Vremde Mirror

Arme Bart (48). Hij mag niet naar het feestje van Paul. En hij had zo graag gewild! ‘Hij neemt wraak voor de keren dat ik hem heb beledigd, bespot, uitgejouwd, vernederd ook wel, gepest, voorts gekleineerd, gekrenkt, onheus behandeld, geschoffeerd en billenkoek gegeven. Zo laaghartig.’

‘Het is onrechtvaardig,’ stampvoet Bart verbolgen. ‘Bijna iedereen van mijn klas mag naar het feestje van Paul. En ik niet. Als je een beetje menselijk inzicht hebt, weet je dat dit pijn doet. Dus doet die onnozele stommerik dat om mij te pesten. Dat pik ik niet. Ik heb niets misdaan.’

‘Dat is niet helemaal waar,’ geeft Bart snikkend toe. ‘Ik heb gezegd dat mijn enige echte veto dat reëel is, dat tegen Paul is. Maar ik heb toch niet gezegd dat ik niet naar zijn feestje wil? Ik heb hem bespot. Ik heb hem belachelijk gemaakt dat het geen naam heeft. Ik heb hem achterlijk genoemd. En doe dat nog altijd. Ja, ja, ja. Maar dat wil toch niet zeggen dat hij mij de kans mag ontnemen om zijn feestje te vergallen?’

Jongens zoals Joachim, Vincent en Egbert die Bart graag en spontaan helpen Paul in een kwaad daglicht te stellen, zijn prompt een solidariteitsactie gestart. ‘Wij mochten wel naar het feestje, maar uit solidariteit met Bart gaan we nu lekker niet. Dat zal hem leren!’

‘Misschien een les voor de toekomst. Door mensen vijandig te bejegenen, gaan dezelfde mensen zich tegen jou keren,’ aldus specialisten volgens wie dit onlosmakelijk bij het opgroeiproces hoort. ‘Tenzij hij komedie speelt natuurlijk. Dan is dit artikel overbodig.’