The Vremde Mirror

De voorzitter van CD&V Joachim Coens is glashelder. ‘CD&V is een heel andere partij dan N-VA. N-VA probeert een kopie te zijn van Vlaams Belang. CD&V wil een kopie van N-VA zijn.’

© Wikimedia Commons

Coens vindt dat zijn partij onterecht wordt zwartgemaakt. ‘Natuurlijk zijn wij N-VA niet. Dat is een karikatuur. Wij bewaren onze echtheid echt wel. Wij varen onze eigen koers bij het achterna hollen van N-VA.’

‘Concreet. Wij hollen N-VA niet onbezonnen na. Wij hollen N-VA altijd heel trouw na. Die puurheid wanneer het ons uitkomt onderscheidt ons van de andere partijen. Wij zijn loyaal aan onze idealen zo variabel als de vier jaargetijden.’

Coens concludeert: ‘Heb ik dat goed gezegd, Bart?’

‘Kun je de eerste zin wijzigen? Daar zei ik dat mijn partij onterecht wordt zwartgemaakt. Dat moet ‘terecht’ zijn. Dankjewel.’

De Amerikaanse president Donald Trump heeft in een interview verkondigd dat hij zijn geloof in de mensheid verliest indien hij aan een tweede ambtstermijn als president mag beginnen.

© Wikimedia Commons

De belofte van Trump doet heel wat stof opwaaien. Bijgevolg komt Trump niet terug op zijn uitspraak. ‘Wat een dom volk ben je als je mij zou herverkiezen. Ik handel als een kleuter, ik denk als een kleuter, ik converseer als een kleuter.’

Volgens Amerika-correspondent Björn Soenens kan dit de belediging te veel zijn. ‘De Amerikanen zijn gehecht aan hun president en die zomaar voor schut zetten kan Trump de verkiezingsoverwinning kosten.’

‘Wat weet die idioot ervan. Als een stompzinnige kleuter als president datgene is wat de mensen willen, mag ik toch mijn geloof in de mensheid verliezen? Ik kom met alles weg: liegen, twitteren als mijn zesjarig neefje zonder remmingen, mensen tegen elkaar opzetten, onbekwaamheid… De mensheid moet maar eens bij zichzelf te rade gaan wat dat zegt mocht ik het opnieuw tot president van Amerika schoppen.

Trump houdt wel een slag om de arm. ‘Het zou niet de eerste keer dat ik mijn belofte niet nakom.’

Het lijkt Bart (40) een heerlijke job. Lekker badinerend twitteren dat mensen tot hun 67 moeten werken omdat anders de kassa niet klopt, en hiervoor vorstelijk vergoed worden. ‘Zo houd ik werken ook vol tot mijn 67 jaar.’

© Wikimedia Commons

Bart is arbeider en ziet na een heupoperatie een carrièreswitch wel zitten. ‘Als je job is om anderen aan te manen tot hun 67 te werken, heb je het echt voor mekaar. Helaas is die job nu louter uitsluitend weggelegd voor arbeidsmarktexperts, ivorentoreneconomen en parlementairen met een chauffeur. Waarom niet eens voor havenarbeiders, chauffeurs of zorgpersoneel?’

Bart denkt dat hij uitmuntend zou zijn in de job. ‘Luister maar. Ik zou zeggen dat de pensioenen niet meer betaalbaar zijn door de vergrijzing. Dat we allemaal langer moeten werken, dat er geen alternatief is en dat de mensen die een alternatief voorstellen dat gericht is op het verhogen van de menselijke waardigheid aan krankzinnigheid lijden. Dat mensen die niet werken parasieten zijn. Dat mensen die ziek zijn door hun job bijna zeker niet echt ziek zijn. Dat we grote vermogens ontmoedigen te ondernemen wanneer ze een beetje belastingen moeten betalen. Goed wetende dat 20% van de meest vermogende gezinnen 61,2% van het landelijke vermogen bevat, tegenover 0,2% voor 20% van de armste gezinnen. De 200.000 mensen die minder dan 11 euro per uur verdienen voor de onmenselijkste jobs in hun gezicht uitlachen. O, wat heb ik er zin in.’

‘En dit allemaal natuurlijk omdat ik bezorgd ben voor de mensen die het echt nodig hebben. Hahahaha, ik verheug me nu al. Salariswagentje, het driedubbele loon van nu, geen fysieke ongemakken, in Terzake zitten wanneer ik maar wil. O, ik zou spijt hebben dat ik op pensioen moet.’

Bart zal als man-met-een-comfortabele-en-een-goed-betaalde-job-die-mensen-vertelt-dat-ze-langer-moeten-werken-om-de-subsidies-voor-multinationals-betaalbaar-te-houden wel opiniestukken moeten schrijven en naar recepties van Voka gaan. ‘Geen enkele job is perfect. Dat neem ik er dan maar bij.’

Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) wil de MIA’s professionaliseren. Te beginnen bij het publiek. ‘Dat wordt vanaf 2021 door de Vlaamse regering benoemd.’

© Wikimedia Commons

‘De avond van de MIA’s valt en staat bij de interactie tussen de uitreikers van de prijzen en de toeschouwers. Dat klinkt minder evident dan het lijkt,’ weet Jambon.

‘De uitreiker van de prijzen, bijvoorbeeld een belangrijk minister, komt het podium op en wordt onherroepelijk getrakteerd op een oorverdovend applaus waaruit meteen zijn populariteit blijkt. Nog voor hij een woord kan zeggen, weer applaus. En wanneer hij na uitvoerig handengeklap de prijs kan uitreiken aan de winnende artiest wordt er weerom luid geapplaudisseerd voor de gulle gever. Dat is een beetje het stramien van de avond.’

‘Dat verliep in het verleden niet altijd even vlekkeloos. Sommige toeschouwers waren niet altijd even gedisciplineerd. Erg jammer voor zo’n prachtige avond. Een politieke selectieprocedure stelt ons in staat de juiste mensen te vinden die op de juiste momenten in een juist ritme en met een juist volume applaudisseren.’

Vlaams minister-president Jan Jambon veegt zo de beslissing van Vlaams minister van Cultuur Jan Jambon van tafel om de MIA’s voortaan zonder publiek te laten doorgaan.

De regeringsformatie is gevallen. ‘Alle scenario’s zijn veelvuldig de revue gepasseerd. Het begint een beetje saai te worden. Daarom moeten nieuwe verkiezingen een langere, duurzamere regeringsformatie mogelijk maken,’ aldus het Paleis in een communiqué.

België heeft een traditie van lange regeringsformaties, maar de huidige stuikt al in elkaar na acht maanden. Nieuwe verkiezingen moeten nu een regeringsvorming faciliteren die gemakkelijk twee jaar meegaat, hopelijk zelfs de volgende verkiezingen in 2024 haalt.

‘De kiezer heeft de kaarten erg moeilijk geschud met het oog op een ellendig lange regeringsformatie,’ weet politicoloog Carl Devos. ‘Eigenlijk zijn er maar twee opties. PS met N-VA of PS zonder N-VA. Met als gevolg dat er bitter weinig formules zijn om rond te werken. Dat men de regeringsformatie zo lang heeft volgehouden, getuigt van veel wil om er niets van te bakken en respect voor de kiezer.’

Journalist Rik Van Cauwelaert vult aan: ‘Er is veel tijd verloren. Door het geringe aantal formules kon men van bij het begin weten dat een eindeloze regeringsformatie zo goed als onmogelijk was. Ik deel de analyse van Carl Devos niet helemaal. Dit is je reinste kiezersbedrog: men doet alsof men de formatie tot het einde der tijden kan rekken, maar men weet heel goed dat dit niet zo is.’

Van Cauwelaert ziet het niet alleen somber in. ‘Door te gaan voor nieuwe verkiezingen, laten onze politici hun verantwoordelijkheidszin zegevieren. Het risico op een regering door statistisch toeval werd te groot. En waar zouden we dan staan?

In het nieuwe seizoen van Tussen Oorlog en Leven neemt Rudi Vranckx mensen die het zwaar te verduren hebben door toedoen van oorlog mee naar mondaine oorden in West-Europa. ‘Zo zien zij ook eens hoe mooi en comfortabel het leven kan zijn.’

Vranckx denkt dat het tweede seizoen van Tussen oorlog en leven nog meer zal beklijven dan seizoen 1. ‘In het eerste seizoen heb ik laten zien dat je BV’s als toerist naar door oorlog totaal verwoeste buurten moet sturen om de helft van Vlaanderen het besef bij te brengen dat je voor hetzelfde geld aldaar moet opgroeien en dat een beetje mededogen met anderen dan jezelf niet verkeerd is.’

‘In seizoen 2 wil ik nog meer emoties zien. Daarom laat ik een Jemeniet, een Somaliër, een Afghaan, een Irakees, een Syriër en een Noord-Koreaan een week genieten van het leven in respectievelijk Knokke, Monaco, Davos, Saint-Tropez, Biarritz en Brasschaat.’

‘Ik ben benieuwd hoe deze ontheemden, sommigen klaar om te vluchten naar veiligere oorden, die week zullen beleven. Plots worden zij uit hun miserie weggerukt en kunnen zij een week genieten van alle luxe en comfort dat de wereld te bieden heeft. Van de ene op de andere dag alles hebben en na een week terug naar af. Ik kan je verzekeren: dat levert heftige televisie op.’

Rudi’s gasten worden na deze week persoonlijk begeleid door Theo Francken naar hun land van herkomst.

Koning Albert II beweert dat kunstenares Delphine Boël zijn dochter is. DNA-onderzoek geeft hem nu gelijk. Tot groot ongeloof van Boël: ‘Van zo’n man wil je toch niet het kind zijn?’

© Wikimedia Commons

Koning Albert II reageert niet verrast. ‘Ik heb het altijd al geweten dat Delphine mijn dochter is. Op den duur begon ik dat zelf ook te ontkennen. Niemand die mij geloofde! Het had veel voeten in de aarde om te bewijzen dat Delphine mijn dochter is, maar DNA liegt niet.’

Delphine Boël zegt verbouwereerd te zijn. ‘Ik kan dit niet geloven. Na al die jaren komt uit dat ik zijn dochter ben. Waarom niet eerder? Wat zit hierachter? Moet ik nu pappie zeggen?’

Boël laat het hier niet bij. ‘Dit is onherstelbare reputatieschade. Ik overweeg daarom gerechtelijke stappen. Albert II heeft een dochter van wie hij het bestaan ontkent. Zo laf en leugenachtig. En dat zou mijn vader zijn? Wat zou het dan over mij zeggen indien ik zijn dochter ben?’

In een opvallend kalme en waardige toon maakte de Chinese president Xi Jinping op de Chinese staatstelevisie bekend dat hij preventief mensen wil fusilleren om een verdere verspreiding van het coronavirus in te dammen.

© Wikimedia Commons

‘We moeten alles in het werk stellen om de uitbraak van het coronavirus onder controle te krijgen,’ stelt Xi Jinping. ‘We zullen maatregelen moeten treffen die burgers pijn doen. We zullen levens moeten opofferen. Met pijn in het hart, maar zonder gewetenswroeging omdat de omstandigheden ons ertoe nopen.’

De Chinese president doelt op het uitroeien van risicogroepen. ‘Dan denk ik aan die bevolkingsgroepen op wie we geen vat hebben. Politieke tegenstanders, je hebt geen idee waar ze zitten en waar ze bezig mee zijn. Journalisten, die door het hele land reizen en contact hebben met eender wie. En tot slot gevangenen: in kleine gemeenschappen als gevangenissen verspreidt het virus zich razendsnel.’

‘Het is de hoogste prioriteit om het coronavirus snel en efficiënt te bestrijden,’ benadrukt Xi Jinping. ‘China zal de strijd winnen tegen deze zieke lieden en weer een gezond land worden. Wees gerust, ik word hier niet blij van. Het liefst zag ik hen jarenlang creperen onder de martelingen van onze beulen, maar het gaat nu echt niet anders.’

Op de nieuwjaarsreceptie van CD&V klonk voorzitter Joachim Coens erg strijdvaardig. ‘Wij stappen niet in een regering zonder CD&V.’

© Wikimedia Commons

Op nieuwjaarsrecepties spreekt men de eigen achterban toe, die men wil motiveren om altijd-dezelfde-flyers in brievenbussen te droppen. Men hanteert een scherpere toon, men hoeft niet te wetenschappelijk correct doen. Zo gaat dat.

Coens maakte het wel echt bont in zijn speech die hij opende met het inzicht dat hij een stabiele regering wil. De CD&V’ers waren hier nog niet van bekomen of hij lanceerde alweer een drietrapsraket. ‘We moeten naar de mensen luisteren, de politiek moet de problemen van de mensen oplossen, de zorgen van de mensen zijn onze zorgen.’

Coens zweepte het publiek nog wat op met oneliners als ‘We zullen dinsdag aan het staatshoofd meegeven wat onze bevindingen zijn. Het is belangrijk om vooruitgang te boeken.’ Het euforisch gevoel dat er op dat moment in de zaal heerste, valt in geen taal te beschrijven. Begrijpe wie begrijpen kan dat CD&V het zo slecht doet in de peilingen.

Maar er was ook plaats voor bezinning. Stil werd het toen Coens de getuigenis van een vrouw aanhaalde die hem aanklampte en zei: ‘Meneer Coens, ik wil een politiek die niet staart naar de eigen navel, maar luistert met het hart én naar de mensen.’

En zo ging het maar door. Niet te verwonderen dat er uit de zaal menigvuldig applaus opsteeg. Onder meer toen Coens pleitte voor een positief project dat de de mensen dicht bij elkaar brengt. Coens bracht zijn achterban pas echt in trance toen hij zich een tweede maal ferm uitsprak over de regeringsvorming. ‘Wij stappen niet in een regering zonder CD&V.’

Maakt hij die beloftes waar? Onmogelijk zo te zeggen. Spreekt ontegenzeggelijk in zijn voordeel dat hij in het slot van zijn speech opriep om op zijn rekening drank en hoeren te laten aanrukken, hetgeen ook terstond gebeurde.

Frauke (40) wil euthanasie. Sinds ze haar wens enkele dagen geleden openbaar maakte, ontving ze al tientallen doodsbedreigingen.

© Wikimedia Commons

Waarom Frauke euthanasie wil, wat haar medische achtergrond is en hoeveel slaag ze in haar jeugd kreeg, behoort natuurlijk tot de privésfeer.

Des te nieuwswaardiger is dat Frauke van 35 onbekenden inmiddels per brief of per mail doodsbedreigingen ontving. Daarin staan weinig subtiele hints als ‘Val dood!’, ‘Sterf dan toch!’ of ‘Ik blijf je het leven zuur maken tot je helemaal kapot gaat!’. Frauke bevestigt aan onze redactie dat deze mensen onmogelijk de reden van haar doodswens kennen.

Een van de briefschrijvers die Frauke liever dood dan levend ziet is Wilhelm (51): ‘Ik ken haar niet, maar ik vind dat ze moet blijven leven. Vandaar die doodsbedreiging.’