The Vremde Mirror

Na universitaire studies van bijna tachtig jaar en zeventien diploma’s verder begeeft Henrietta (97) zich op de arbeidsmarkt. ‘Het is mooi geweest. Tijd om een pensioen op te bouwen. Ik moet aan later denken.’

‘Ik ben in 1938 begonnen met universitaire studies Moraalwetenschappen en heb die afgesloten met een Erasmus naar Polen. Nu kun je kiezen naar waar je trekt, maar toen was dat onder dwang,’ mijmert Henrietta.

Er zouden nog 16 universitaire diploma’s volgen. ‘Dat ging verder met Geocentrisme, Slavistiek (studies van de slavernij middels veelkleurige grafiekjes) en Rhodesiëstudies. Wat heb ik daarna dan gedaan? Onder anderen Archeologie (ik heb nog geweten dat dat gewoon Futurologie heette), Slavistiek (studies van de Slavische wereld) en ten slotte omdat studeren niet altijd nuttig moet zijn Economie.’

‘Ik denk dat een master in de kunstwetenschappen erbovenop niet heel veel verschil zal maken. En ook: ik hoef mijn hele leven niet te studeren bij wijze van spreken. Het is tijd voor wat anders.’

Haar studies kregen altijd voorrang. ‘In 1951 heb ik een dag vrijwilligerswerk gedaan, een jeugdzonde, ik kon dat niet maken ten aanzien van de maatschappij, die mijn studies mede bekostigt. Dat heb ik steeds goed beseft.’

Hoe kijkt Henrietta naar het fenomeen van de eeuwige student? ‘Dat is krampachtig de volwassenheid uitstellen en de eigen verantwoordelijkheden ontlopen. De jeugd van nu heeft noch karakter noch doorzettingsvermogen. Zeventien diploma’s bekom je niet zonder inspanning. Het moet allemaal vanzelf gaan. In mijn tijd was dat toch anders.’

‘Moeder en vader zaliger zouden trots op me zijn. Ze drukten me altijd op het hart dat ik hard moest studeren om later een fijne job te vinden. Maar misschien neem ik eerst nog een sabbatjaar, daar ben ik wel aan toe, van al dat studeren wordt een mens moe.’