The Vremde Mirror

Marcus (18) (niet zijn echte naam, wel zijn echte leeftijd) heeft het plan opgevat om zijn studiekeuze niet te laten bepalen door hetgeen arbeidsmarktspecialisten, economen en andere voltijdse opiniestukkenschrijvers bevelen. Geen satire.

© Wikimedia Commons

Zo gênant eigenlijk. Krijg je de kans om te studeren, laat je een vetbetaalde baan in de financiële sector of als ingenieur liggen. Maar laten we luisteren naar de beweegredenen van Marcus, zo netjes zijn we wel.

‘Ik wil vooral iets studeren wat ik graag doe. Iets studeren waar ik me niet goed bij voel, daar wordt niemand beter van.’

Stop, we weten genoeg. Dit is Marcus, beste mensen. Marcus gaat studeren en nu komt het: Marcus vindt dat een riant betaalde job geen drijfveer mag zijn bij zijn studiekeuze. De verdere uitleg besparen we u, of u gelooft ons niet. Maar hij gebruikt woorden als innerlijke drijfveren en meerwaarde als mens. Twee woorden ontbreken: ‘bankrekening’ en ‘mijn’.

Dit antimaterialistische zwijn laat zich leiden door zijn persoonlijke interesses in plaats van door de behoeften van de arbeidsmarkt. We verzekeren u: dit is niet om te lachen.

Hij is nog jong, dat klopt. Is er dan niemand die hem tegenhoudt? Hem erop wijst dat hij eerst een burn-out moet doorworstelen en dan pas tot het inzicht hoort te komen dat werk niet alles is? Dat antropologie studeren altijd nog kan?