The Vremde Mirror

Matthijs (sinds vandaag 26) hoeft zo meent hij niet te verjaren. ‘Het is elk jaar hetzelfde liedje. Happy birthday enzovoort.’

© Wikimedia Commons

Begint Matthijs in het wildeweg te roepen: ‘Ik verjaar vandaag. Nee, alstublieft feliciteer me niet. Het is jullie aandacht niet waard. Heeft iedereen dat goed verstaan? Ik herhaal luid en krachtig: het is jullie aandacht niet waard. Meer bepaald dat ik verjaar. Vandaag!’

‘Verjaren interesseert me totaal niet,’ verduidelijkt Matthijs. ‘Die gelukwensen, voor wat eigenlijk? Mocht een kalenderjaar uit 400 dagen bestaan, werd ik geen 26 en was ik jarig op een andere dag. Zo relatief is het allemaal.’

‘Daarom loop ik er niet mee te koop dat ik vandaag jarig ben. Ik word 26. Op Facebook heb ik mijn geboortedag onzichtbaar gemaakt en in een lange Facebookpost verklaar ik waarom mijn geboortedatum onzichtbaar is. Feliciteren mensen je alsnog, tja.’

Matthijs is evenwel de beroerdste niet. ‘Heel ongemakkelijk neem ik al de felicitaties in ontvangst en zeg ik erbij hoe vreselijk verjaren is. De aandacht, de aftakeling, altijd maar diezelfde uitleg waarom je verjaren haat. Mensen staan er kennelijk niet bij stil wat jarig zijn inhoudt.’

Wensen wij Matthijs vandaag (het is zijn verjaardag) niet te tergen en zeggen wij daarom welgemeend: ‘Tot ziens!’ Horen wij Matthijs ons naroepen: ‘Zijn jullie niets vergeten?’