The Vremde Mirror

De berichten dat studenten niet meer kunnen schrijven deden onze stagiair annex student communicatiewetenschappen pijn. Zijn opinie.

© Wikimedia Commons

Na aanleiding van dat de kranten schrijven over de jeugd, voel ik mij als student zijnde gevizeerd. Mij inziens onterecht.

Ge hebt gelijk wanneer ge zegt dat we niet altijd even korrekt schrijven. Ge kunt niet alles afweten. Ik had bekan exact geschreven, maar echter doordat ik twijfelde tussen c en k heb ik korrekt geopteerd. Een mens wilt zeker zijn.

Ge hoort dat ze zeggen dat de proffen ons te snel laten slaan. Hun hebben ook recht op verlof. Ik besef mij dat ik hier de bal misslaag. Maar als ze taal belangrijk vinden zouden ze wel meerder investeren in taalonderwijs en de humane wetenschappen over het algemeen, maar dat is niet rentabel voor de economie, dus laten ze dat doodbloeien. En nu al reeds maar wenen over volle zinnen. Ge moet wel weten wat ge wilt.

Kortom, de verontwaardigining is heel selectief, en de boosheid hippocriet, en de woede scheinhijlich, en het bekritikeren van studenten spotgoed-koop. Alzof het toendertijd beter was.

En wie ga ons leren schrijven? De leerkracht Nederlands in het secundair onderwijs dat op zijn Facebook berichten van Doorbraak en Sceptr deelt?

Nu dacht u wellight dat ik bij wijze van grap een stuk zou maken vol steil- en taalfouten. Te voor de hand liggend! Ik heb het door zowel mijn goede vriend en webredacteur bij Het Nieuwsblad en als Griet Op de Beeck voor de zekerheid laten redacteren.