The Vremde Mirror

De campagne van de VLAM (Vlaamse Liga voor Armzalige Mannen) ‘Galactisch jaar van de witte man in raden van bestuur’ is halverwege. ‘Een groot succes tot dusver,’ volgens voorzitter Steven Vanackere.

© Wikimedia Commons

‘We zijn een tijdje geleden met de campagne begonnen uit een soort van bezorgdheid voor de positie van de witte man. Ik kan zelfs niet herinneren hoe lang geleden intussen. Ondervoorzitter Lippens was misschien al geboren. Ik in elk geval nog niet.’

‘Dit eerste halve galactisch jaar van onze campagne vloog voorbij,’ weet Vanackere. ‘We kwamen voor heel wat uitdagingen te staan: de vrouwtjes kregen plots ook ambitie. Denk maar aan de invoering van allerhande vrouwenquota. Niettemin stel ik verheugd vast dat de witte mannen de belangrijkste en best betaalde postjes blijven bezetten.’

‘Ik zie zelfs een tegenbeweging van geprivilegieerde witte mannen die enerzijds fel tekeer gaan tegen het zogenaamde slachtofferschap bij minderheden en anderzijds zich zelf om de haverklap onheus bejegend en aangevallen voelen. In alle eerlijkheid: dat zij zelfs electorale successen zouden boeken, hielden we nooit voor mogelijk.’

‘Zo zie je maar dat zo’n campagne loont.’ De kritiek op zijn loon (250.000 euro per jaar) begrijpt hij dan ook niet. ‘Wees er maar zeker van dat ik elders meer kan verdienen. Bovendien behalen we onze doelstellingen. Er is niemand die dat in twijfel trekt.’

Steven Vanackere kondigde na afloop van dit interview aan zijn voorzitterschap op te geven. ‘Ik weet nog niet wat ik ga doen, maar ik kon het niet langer aanzien. Het is tijd voor een vrouw. We zijn 2018. Een directie zonder vrouw is lachwekkend.’