The Vremde Mirror

Hevig geëmotioneerde reacties na het ontslag van Joke Schauvliege als Vlaams minister. ‘Iedereen, maar niet Joke!’ schreeuwt Kamerlid Theo Francken zijn verdriet uit wanneer hij het nieuws verneemt.

© Wikimedia Commons

‘Dit raakt me diep,’ vertelt een beduusde Francken. ‘Je verzint één klein complot waarbij je Staatsveiligheid terloops betrekt en pats de aasgieren willen je ontslag al. Sorry, maar in zo’n harde samenleving wil ik niet leven.’

‘Dat kun je ook niet hardop zeggen zonder het verwijt te krijgen deel uit te maken van de politiek-correcte waanzin. Tja. Ik blijf het toch zeggen. Heb respect en mededogen voor elkaar. We zijn mensen. We begaan allemaal weleens een foutje. En woorden zijn niet zonder betekenis. Niet iedereen lijkt dat te beseffen.’

‘Ik heb de politiek de laatste jaren ten kwade zien veranderen,’ erkent Francken. ‘Vooral Twitter is de boosdoener. Politici laten zich meeslepen door emoties en hun buikgevoel, al dan niet uit opportunisme en volslagen onkunde, terwijl staatsmanschap bovenal veel ratio vereist. Ik ben me ervan bewust dat het verleidelijk is om een laaghartige tweet te fabriceren die een hoop likes oplevert. Maar uiteindelijk is de politiek de grote verliezer.’

‘Het zijn de goede die altijd eerst gaan,’ zucht Francken. ‘Maar vooral hulde aan Joke. Je verantwoordelijkheid nemen om een leugentje. Ik zie het niet iedereen doen.’