The Vremde Mirror

En dan is het nu tijd voor de momenten van de week. En we beginnen met Jan.

– Ja, ik wil het hebben over Marc Degryse, em. prof. dr. in de voetbalsjouwelarij, die een contract heeft getekend bij het commerciële tochtgat VTM. En dat doet ie niet omdat hij daar meer praatkansen krijgt. Of omdat VTM een logische stap is in zijn ontwikkeling als luchtmachine. Een man van middelbare leeftijd is op het toppunt van zijn kunnen als voetbalanalist. Die hoort op het hoogste niveau clichés te verkondigen, open deuren in te trappen en zichzelf tegen te spreken. Weet je wat hier zo ergerlijk aan is? Dat dit een trend wordt. Dat Marc niet de laatste ongevraagde voetbalvraagbaak is die naar Qatar, China of – ik krijg het bijna niet over mijn lippen – Vilvoorde trekt. Dat dit soort van opportunisten en huichelaars zonder enige voetbalpraathokliefde de voetbalsjouwelarij zal overspoelen. Die liever zeggen wat ze denken dat de supporters willen horen om hun marktwaarde op te drijven of hun imago te boetseren dan wat ze werkelijk vinden. Leer ze mij niet kennen. Cashen kan altijd nog. Als columnist. Als columnist. Of zelfs als columnist. Het gaat niet alleen over dat geld. Het gaat over hun geloofwaardigheid. Hoe kunnen deze charlatans nog kritiek uiten op ondoorzichtige transfers in het voetbal? Als moment van de week kies ik daarom dit moment waarbij ik de voetbalanalyseromantiek op zo sereen mogelijke wijze definitief ten grave draag.

– Ik heb horen waaien dat jij dezelfde transfer maakt. Klopt dat bericht?

– Kom op, gun die oude romanticus ook een keer wat. Hij wil zijn Johanna verwennen.